Ένας χρόνος χωρίς τον αγωνιστή Γιώργο Αγιαννιτόπουλο

Ο αείμνηστος αγωνιστής Γιώργος Αγιαννιτόπουλος.

Την Κυριακή τελείται μνημόσυνο στο Κωνσταντοπούλειο Πάτρας

Ακριβώς ένας χρόνος συμπληρώνεται αυτή την Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012, από τότε που έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα Γιώργος Αγιαννιτόπουλους και η οικογένειά του πραγματοποιεί ετήσιο μνημόσυνο στον Ι.Ν. Κωνσταντίνου και Ελένης στο ευγήρειο «Κωνσταντοπούλειο», στο λόφο του Γηροκομειού της Πάτρας.

Η σύζυγός του Ντίνα και τα τρία παιδιά του Βιβή, Αντώνης, Παναγιώτης, οι συγγενείς του, οι σύντροφοι και φίλοι του θα παραβρεθούν και θα τιμήσουν τη μνήμη του αξέχαστου αγωνιστή. Για την προσφορά του αείμνηστου στους αγώνες της Αριστεράς, η οργάνωση του Νοτίου διαμερίσματος ΣΥΝ, στις 8-7-2011, τον είχε τιμήσει με συνεστίαση και απονομή αναμνηστικής πλακέτας.

Στη μέση ο αείμνηστος στην απονομή τιμής απο τον ΣΥΝ

 Σε ηλικία 67 ετών ο Γιώργος Αγιαννιτόπουλος, χτυπημένος από την επάρατο, έφυγε στις 21-10-2011.  Είχε γεννηθεί στα Σαβάλια Ηλείας και κατοικούσε στην Πάτρα. Υπήρξε από τους ένδεκα  συλληφθέντες της οργάνωσης «Πατριωτικό Μέτωπο» Πάτρας από τα όργανα της δικτατορίας στην Πάτρα, με την κατηγορία της κατοχής και διακίνησης αντιδικτατορικών εντύπων και εφημερίδων, καθώς και για καταστροφή πινακίδων του καθεστώτος, από τον Απρίλη έως τον Οκτώβρη του 68.

Συνελήφθη καθ’ οδόν στις 20-10-68, ενώ επέστρεφε από γάμο φίλου του  και οδηγήθηκε στην Ασφάλεια Πάτρας, όπου και βασανίστηκε  άγρια υποβληθείς στο μαρτύριο της φάλαγγας. Προφυλακίστηκε στις επανορθωτικές φυλακές Τρίπολης και παραπέμφθηκε στο έκτακτο στρατοδικείο Τρίπολης,  με τις κατηγορίες της σύστασης κομμουνιστικής οργάνωσης και απόπειρας ανατροπής του δικτατορικού καθεστώτος. Κι αυτό διότι αποτέλεσε μέλος τριμελούς ομάδας, στην συνοικία Παντοκράτορος, από κοινού με τους ελαιοχρωματιστές Νικολάου Θόδωρο και Σταματελάτο Γιώργο, ενισχύοντας οικονομικά τις οικογένειες πολιτικών κρατουμένων. Τον Ιούνιο του 1969 αφέθηκε ελεύθερος και στην συνέχεια νυμφεύτηκε την γυναίκα του Ντίνα, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, την Βιβή, τον Αντώνη και τον Παναγιώτη, καθώς και τρία αδέλφια.

Ο αείμνηστος υπήρξε αγωνιστής του αριστερού κινήματος από τα νεανικά του χρόνια μετέχοντας στην οργάνωση της νεολαίας ΕΔΑ Πάτρας και στην Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Από τις πρώτες ημέρες της Δικτατορίας συμμετέχει στο αντιδικτατορικό κίνημα και μετά την μεταπολίτευση τάσσεται με την ανανεωτική πλευρά του κομμουνιστικού κινήματος, λαμβάνοντας μέρος στο ΚΚΕ Εσωτερ., του οποίου υπήρξε στέλεχος της Εργατικής Δουλειάς και του Οικονομικού Τμήματος. Συμμετέχει στην συγκρότηση της ΕΑΡ και του ενιαίου Συνασπισμού. Παραμένει στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τον θάνατό του. Ήταν από τα προδικτατορικά συνδικαλιστικά στελέχη των συναφών οικοδομικών επαγγελμάτων και της Διοίκησης του σωματείου  Ελαιοχρωματιστών, επί αρκετά χρόνια.

Τελευταία ασχολήθηκε ως επαγγελματίας διατηρώντας κατάστημα οπωρολαχανικών στην οδό Β. Ηπείρου. Διέμενε στην Λαγκαδά 41. Η διαδρομή εν ζωή του αείμνηστου χαρακτηριζόταν από την προσήλωσή του στις ιδέες του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία και έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης και αγάπης τόσο των συντρόφων του, όσο και της πατραϊκής κοινωνίας.