Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ σήμερα Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου

Η πρώτη σελίδα των σημερινών ΕΝΘΕΜΑΤΑ με κείμενο του Στρατή Μπουρνάζου.

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

 Κίνδυνος Θάνατος. Ενώ εύκολα θα συμφωνήσουμε ότι χρειάζεται άμεση δράση για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, έχουμε μια αμηχανία για το ποια πρέπει να είναι η δράση αυτή. Η παραδοχή της αμηχανίας όμως μπορεί να είναι και δημιουργική, και ο Στρατής Μπουρνάζος διατυπώνει μερικές σκέψεις για το αντιφασιστικό μέτωπο, το εύρος του, την ηγεμονία των ιδέων, τον ρόλο της Εκκλησίας, τις συμμαχίες και τη λυδία λίθο γι’ αυτές.

Εργασία, κοινωνική προστασία και δημοκρατική αρχή. «Ο εργαλειακός ορθολογισμός», γράφει ο Μανόλης Αγγελίδης, «βρήκε προνομιακό πεδίο έκφρασης στον χώρο του νεοφιλελευθερισμού, παρότι εκεί ιδεολογικοποιήθηκε μέσω της αναβιωμένης εκδοχής τού ελεύθερου ανταγωνισμού και του λιγότερου κράτους. Κατά έναν παράδοξο τρόπο, αυτή η εκδοχή του ελεύθερου ανταγωνισμού προϋποθέτει ισχυρότερο κράτος για να επιβάλει τις μορφές του ανταγωνισμού, οι οποίες δεν έχουν τα χαρακτηριστικά ενός ιδεατού “ελεύθερου ανταγωνισμού”, αλλά αντιστοιχούν στις νέες, παγκοσμιοποιημένες, μορφές των χρηματοπιστωτικών μονοπωλίων».

Ο φόβος της λατινοαμερικανοποίησης: Με αφετηρία την σκόπιμη παραποίηση των δηλώσεων Τσίπρα, η Μαρία Δαμηλάκου αναρωτιέται για ποιους λόγους ο κυρίαρχος λόγος επισείει το φάσμα της «αργεντινοποίησης» και αναδεικνύει τις κρυφές συνδηλώσεις του λόγου αυτού.

Η μονομέρεια του «αντιιμπεριαλισμού». Ανταπαντώντας στον Θόδωρο Παραασκευόπουλο, ο Νικόλας Σεβαστάκης  εξηγεί γιατί «επείγει η καλλιέργεια ενός κριτικού βλέμματος που δεν θα διστάζει να έρχεται σε σύγκρουση και με κληρονομημένες συνήθειες του αριστερού ριζοσπαστισμού. Ιδιαίτερα σε ότι έχει να κάνει με το πολύπαθο πεδίο των “αντι-ιμπεριαλιστικών αντιστάσεων”…».

Το κοινωνικό πορτραίτο της Ελλάδας αλλάζει δραματικά. Στη συνέντευξή του (με την ευκαιρία του «Κοινωνικού πορτρέτου της Ελλάδας 2012» του ΕΚΚΕ) ο Διονύσης Μπαλούρδος εκθέτει τις μεγάλες αλλαγές στην αγορά εργασίας, τη φτώχεια και την ανεργία, τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Και εξηγεί ότι δημιουργούν επιτακτικά την ανάγκη να δημιουργηθεί ένα επαρκές δίχτυ κοινωνικής προστασίας και να θεσμοθετηθεί ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα

Μπορούμε να (αντι)στρέψουμε το μεταναστευτικό εναντίον της Χρυσής Αυγής. Η Τασία Χριστοδουλοπούλου εξηγεί γιατί η Αριστερά πρέπει να ανοίξει τον δημόσιο διάλογο για το μεταναστευτικό, «γιατί ο εκφασισμός της κοινωνίας μας, δεν ανατρέπεται μόνο με μια απεργία ή μια διαδήλωση, αλλά με μια συστηματική και πολύπλευρη κινητοποίηση για την αλλαγή συνειδήσεων. Η   πληροφόρηση, η γνώση και ο ορθολογισμός, μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά.

Η βιοπολιτική της αυταρχικής δημοκρατίας και η διακυβέρνηση του επικίνδυνου σώματος. Η Αθηνά Αθανασίου αναζητά τα αποτυπώματα της νεοφιλελεύθερης «νέας εθνικοφροσύνης» στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ζούμε, ξεκινώντας από την υπόθεση των οροθετικών και φτάνοντας μέχρι τα έργα και τις ημέρες της τρικομματικής κυβέρνησης. Και καταλήγει στο πώς πρέπει να κινηθούμε «κοινοβουλευτικά και κινηματικά, συνθετικά και ριζοσπαστικά»…

«Αγανακτισμένοι» και Χρυσή Αυγή. Αρκετοί είναι αυτοί που διακινούν την άποψη, από τον Νίκο Μαραντζίδη μέχρι τον Φίλιππο Σαχινίδη, ότι η Χρυσή Αυγή συμμετείχε το κίνημα των πλατειών και αναδείχθηκε μέσα από αυτό. Ο Αντώνης Λιάκος εξηγεί γιατί είναι λανθασμένη και υποβολιμαία.

Τοπική ιστορία: αυτή η άγνωστη. Η Μυρτώ Βέικου μάς μεταφέρει στιγμές του συμποσίου «Η άγνωστη Άνδρος». Και μας δείχνει πώς «στην Ελλάδα του 21ου αιώνα αλλά και στην Ελλάδα της κρίσης είναι δυνατόν να μετατραπεί η αδυναμία ενός τόπου σε πλεονέκτημα, η εγκατάλειψη σε γνώση και οι ξεχασμένες δεξιότητες σε επένδυση και πλούτο», «ότι το στοίχημα της δημόσιας παρέμβασης της (τοπικής) ιστορίας μπορεί να κερδίζεται».

Τριάντα χρόνια από το πογκρόμ σε Σάμπρα και Σατίλα. Σήμερα συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από τη μαύρη επέτειο της Σάμπρα και Σατίλα. Ο Γιάννης Πλάκας θυμάται τη μαύρη επέτειο  και ανασκοπεί πώς φτάσαμε σε αυτήν, αναλύοντας τον ρόλο των δυνάμεων του Χομπέικα, του λιβανικού και του ισραηλινού στρατού.WEB ONLY.

ΟΡΘΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ. Μια θάλασσα μικρή. Χωρίς δικά μας σχόλια, ο αποχαιρετισμός του Costinho στο κορίτσι, προσφυγάκι από τη Συρία, που πνίγηκε στα νερά του Αιγαίου (αναδημοσίευση από το μπλογκ http://blog.costinho.gr) 

______________________________________________________________

Κείμενα των: Στρατή Μπουρνάζου, Μανόλη Αγγελίδη, Μαρίας Δαμηλάκου, Νικόλα Σεβαστάκη, Διονύση Μπαλούρδου, Τασούλας Χριστοδουλοπούλου, Αθηνάς Αθανασίου, Αντώνη Λιάκου, Μυρτώς Βέικου, Costinho