Οι Χαλυβουργοί, η Αριστερά και η ανάγκη μίας νέας πρωτοβουλίας!

Από την επέμβαση των ΜΑΤ της κυβερνητικής Τρόικας.

Αναγκαία η κοινή αλληλέγγυα δράση όλης της Αριστεράς, ως το θεμέλιο για την επιτυχία του αγώνα τους

Γράφει ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Οι Χαλυβουργοί δεν θα πρέπει να ηττηθούν.

Η φράση δε συνιστά μια ευχή, αλλά μια ανάγκη του εργατικού κινήματος να δείξει ότι υπάρχουν ακόμα επιλογές που μπορούν να το κρατήσουν όρθιο, μαχόμενο και νικηφόρο!

Και πολύ περισσότερο οι Χαλυβουργοί δεν πρέπει να ηττηθούν για να καταδείξουν ότι σε αυτό τον τόπο υπάρχει διαφορετική προοπτική και κυρίως αξιοπρέπεια και ελπίδα!

Μπορούν, όμως, οι Χαλυβουργοί να νικήσουν; ‘Η τουλάχιστον να ξαναδουλέψουν με ψηλά το κεφάλι και όχι ως ντροπιασμένοι «απεργοσπάστες»;

Η δική μας απάντηση είναι κατηγορηματική!

Ναι, οι Χαλυβουργοί μπορούν να νικήσουν.

Η απόφαση του Α. Σαμαρά και του άθλιου συνεταιρισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ήταν να στείλουν ένα «καθαρό» μήνυμα σκληρής αντεργατικής αποφασιστικότητας και «μεταρρυθμισμού» στην τρόικα, με την αυταρχική συντριβή του ηρωικού αγώνα των Χαλυβουργών.

Να στείλουν, ακόμα, με την παραδειγματική συντριβή των Χαλυβουργών, ένα εσωτερικό μήνυμα στον κόσμο της εργασίας, ότι δεν υπάρχει Αριστερά ούτε συνδικάτα να τον υπερασπίσουν, ενώ οι αγώνες είναι μάταιοι και τα μόνα που απομένουν είναι η υποταγή και η ταπείνωση, η ανεργία και η εγκατάλειψη.

Μπορούμε αυτά τα αποτρόπαια μηνύματα να τα ακυρώσουμε;

Για να επιτευχθεί αυτό, οφείλουν πρώτα απ’ όλα οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς να αναλάβουν σημαντικές ενωτικές πρωτοβουλίες.

Αυτή την ώρα, όλες οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της αντισυστημικής οικολογίας με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μαζί οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος μπορούν να στηρίξουν από κοινού μέσα και έξω από τη Βουλή τον αγώνα των Χαλυβουργών και να επιδιώξουν με κοινές ενέργειες θετικά αποτελέσματα.

Η πιθανότητα, μέσα από ένα συντονισμό των αριστερών δυνάμεων σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, να έχουμε νικηφόρες εξελίξεις στο μέτωπο των Χαλυβουργών είναι ισχυρή, παρά τα μεγάλα εμπόδια και τις δυσκολίες.

Για να επιτευχθεί, όμως, αυτός ο συντονισμός της Αριστεράς πρέπει να υπάρξει εδώ και τώρα στροφή στους προσανατολισμούς όλων των δυνάμεών της, αλλού μικρότερη αλλού μεγαλύτερη.

Πρέπει να σταματήσουν εδώ και τώρα προκαταλήψεις χρόνων και αποτυχημένες ενωτο-φοβικές αντιλήψεις, μαζί με τακτικές αποθέωσης της περιχαράκωσης και της «καθαρότητας», οι οποίες περισσότερο προσιδιάζουν σε αιρέσεις παρά σε πολιτικούς οργανισμούς!

ΟΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!

Ο κρίσιμος αγώνας των Χαλυβουργών σε αυτήν την κρίσιμη φάση όχι μόνο μας δείχνει το δρόμο αλλά και κατά κάποιον τρόπο τον υποβοηθά και τον ανοίγει.

Έξω από την πύλη της Χαλυβουργίας αυτές τις μέρες συνευρέθησαν από τα πράγματα όλες οι δυνάμεις της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Βεβαίως, αυτή η συνεύρεση δεν υπήρξε ανέφελη. Έδινε την εντύπωση ότι για κάποιους ήταν λίγο «καταναγκαστικά έργα», ενώ που και που ακούγονταν κάποιες «κουβέντες»! Δεν πειράζει!

Το κύριο δεν ήταν αυτό! Το κύριο είναι ότι αυτός ο «συντονισμός» που έγινε αυθόρμητα στην πράξη, πρέπει να προσλάβει οργανωμένα και σχεδιασμένα χαρακτηριστικά, με βήματα και στόχους.

Άλλωστε αυτό επιδιώκει και το Σωματείο των Χαλυβουργών και το διακηρύσσει στεντόρεια προς όλες τις κατευθύνσεις.

Το Σωματείο των Χαλυβουργών, αντιπροσωπευτικό στη σύνθεσή του, επιδιώκει διακαώς την κοινή αλληλέγγυα δράση όλης της Αριστεράς, ως το θεμέλιο για την επιτυχία του αγώνα τους.

Το Σωματείο των Χαλυβουργών με τις ενωτικές του προσπάθειες, την ενωτική του βούληση αλλά στην πράξη, δείχνει το δρόμο του συντονισμού και της συνεργασίας της Αριστεράς.

Το ίδιο το Σωματείο των Χαλυβουργών και η Διοίκησή του είναι έκφραση αυτού του συντονισμού, της κοινής δράσης, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας οργανωμένων και ανένταχτων αριστερών προοδευτικών δυνάμεων!

Γιατί, λοιπόν, η πολιτική Αριστερά δεν ακολουθεί αυτόν τον ενωτικό δρόμο, που υποδεικνύει ο αγώνας των Χαλυβουργών και ιδιαίτερα σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή;

ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΤΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ!

Ο ενωτικός αγώνας των Χαλυβουργών μπορεί να καταστεί νικηφόρος αν και η ριζοσπαστική Αριστερά ακολουθήσει ενωτική πρακτική αλληλεγγύης και πρωτοβουλιών υπέρ των Χαλυβουργών.

Και κάτι ακόμα: Μια τέτοια ενωτική αριστερή πρακτική υπέρ των Χαλυβουργών, μπορεί να καταστεί το πρώτο βήμα για να δοκιμασθούν οι δυνατότητες ευρύτερων συμπράξεων.

Η ενδεχόμενη τακτική του ΚΚΕ που ανέμενε τη διάλυση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ και την αδιαφιλονίκητη επικράτησή του στο χώρο της Αριστεράς, ναυάγησε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει μετά την εκλογική του άνοδο να κάνει το λάθος της έπαρσης και της αλαζονείας ή της απορρόφησής του από ένα στείρο «κυβερνητισμό».

Λάθος, επίσης, θα είναι αν πολύ αξιόλογες δυνάμεις της εκτός Βουλής Αριστεράς εγκλωβιστούν σε αντι-ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώσεις, προεξοφλώντας την «προδοσία» του τελευταίου!

Αυτήν την ώρα, μια ευρύτερη πρωτοβουλία συνεργασίας στο χώρο της ευρύτερης ριζοσπαστικής Αριστεράς γίνεται απόλυτα αναγκαία και η Iskra θα κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση.

Αν παραμερίσουμε τις προκαταλήψεις, προγραμματικό έδαφος για μια τέτοια συνεργασία της Αριστεράς μπορεί να υπάρξει και να αναζητηθεί επιτυχώς.

Ακόμα και για τα θέματα του ευρώ και της ΕΕ που μοιάζουν να προκαλούν αγεφύρωτες αντιθέσεις, η ίδια η ζωή και οι αρνητικές εξελίξεις στην ευρωζώνη και την ΕΕ τις γεφυρώνουν.

Σήμερα, η ανάγκη να προτείνουμε και να υπερασπιστούμε έναν κοινό αριστερό προγραμματικό προοδευτικό δρόμο σοσιαλιστικής προοπτικής ο οποίος δεν θα έχει σύνορο ούτε το ευρώ ούτε την ΕΕ ούτε, ακόμα, θα εγκλωβίζεται στα όρια και τις προδιαγραφές και τους κανόνες τους, πάει να καταστεί κοινός τόπος σε όλη την Αριστερά και κοινό έδαφος συγκλίσεων!

Ο αγώνας των Χαλυβουργών συνεχίζεται! Δεν θα ανακοπεί! Μπορεί, έστω και δύσκολα, να γίνει νικηφόρος. Μπορεί να γίνει αφετηρία για μια συμπόρευση της Αριστεράς και ελπίδας για τον τόπο.

Μπορεί! Εμείς θέλουμε;

(Από την Iskra του Σαββάτου 21 Ιουλίου 2012)