Εμφανίζεται ως αντιμνημονιακή αλλά στην ουσία υπηρετεί το καθεστώς

Αντιναζί νεολαίοι, στις 8-6-12, στη διαδήλωση της Πάτρας.

Η ΧΑ είναι ένα από τα όπλα του σάπιου συστήματος και όχι αντισυστημική δύναμη

Μερικές παρατηρήσεις είναι αναγκαίες για να κατανοήσουμε τον ρόλο της Χρυσής Αυγής. Μέχρι τώρα, τα στερεότυπα που περνούσαν στους τηλεθεατές κάποιοι τηλεαστέρες ήσαν αυτά της γριούλας μπροστά στο ΑΤΜ της τράπεζας, την ώρα που ο Χρυσαυγίτης της διαβάζει το ΠΙΝ για να διευκολύνει την ανάληψη. Ή την συνοδεία αδύναμου ατόμου στην τράπεζα για την συναλλαγή του κ.ό.κ. Βεβαίως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις φωτεινών προσωπικοτήτων της δημοσιογραφίας που αποκάλυπταν το σκοτεινό πρόσωπο αυτής της οργάνωσης, με τις διασυνδέσεις της στα Σώματα Ασφαλείας, στις Μυστικές Υπηρεσίες, στις ομογάλακτες ναζιστικές οργανώσεις του εξωτερικού κ.α.

Αλλά τότε ποιο ακριβώς είναι το πρόσωπό της, πέρα από το εξιδανικευμένο προφίλ που γενικότερα μας παρουσίαζαν, μέχρι την… αποκάλυψη κατά το επεισόδιο στον ΑΝΤ1 και λίγο μετά το περίφημο «εγέρθουτου» του αγράμματου… υπασπιστή του φυρερίσκου Μιχαλολιάκου;  

1)   Το πρόβλημα που έχει η ΧΑ είναι με τις δυνάμεις της αριστεράς, οι οποίες αποτελούν την μόνη απειλή εναντίον του σάπιου συστήματος αυτήν την στιγμή:

Εκτός από το περιστατικό της επίθεσης στην Ρένα Δούρου και την Λιάνα Κανέλη δείτε επίσης για τι κατηγορούνται στελέχη της ΧΑ:

Αντώνης-«Περίανδρος» Ανδρουτσόπουλος (επίθεση στον αριστερό φοιτητή Δ. Κουσουρή το 1998).

Δημήτρης Ζαφειρόπουλος και Χάρης Κουσουμβρής (επίθεση σε μέλη του ΣΕΚ το 1996 – ο δεύτερος διώχθηκε επίσης για την επίθεση στον αριστερό φοιτητή Π. Χρυσό το 2002, αλλά και για ληστεία στην Καλαμάτα).

Θόδωρος Μαγκώτσος και Δημήτρης Παπαγεωργίου (επίθεση στον Π. Χρυσό).

Θέμις Σκορδέλλη (επίθεση εναντίον μεταναστών με μαχαίρι στον Αγ. Παντελεήμονα).

Δ. Θεοδωρόπουλος (επίθεση στις 9.4.2012 στο Στέκι Μεταναστών Χανίων) κ.ά.

2)   Ως ναζιστική οργάνωση η ΧΑ εχθρεύεται στην ουσία τον λαό όπως όλες οι ναζιστικές οργανώσεις σε όλες τις χώρες. Γι’ αυτήν όπως και για κάθε ναζιστική και φασιστική οργάνωση η πατρίδα είναι μια σημαία ευκαιρίας για την καλλιέργεια του μίσους εναντίον των άλλων και ο ένας λαός το μέσο για την εξαφάνιση των άλλων.

Σκοπός τους δεν είναι η ευτυχία και η ευημερία του λαού αλλά η εργαλειακή χρήση του πατριωτισμού για να εμπλακούν οι λαοί στην ανθρωποφαγία και τον πόλεμο και τελικά στην πλήρη καταστροφή τους. Όποτε επικράτησαν σε μια κοινωνία αυτές οι απόψεις πέρα από τα τεράστια εγκλήματα που διαπράχθηκαν, τελικά η κοινωνία καταστράφηκε ολοσχερώς (βλ. Γερμανία μετά τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο). Πραγματικοί πατριώτες είναι μόνο αυτοί που έχουν στο επίκεντρο της προσέγγισής τους τις ανάγκες του λαού (οι ανάγκες του λαού δεν είναι εργαλείο για την επίτευξη άλλων στόχων), δυνάμεις που εμπνέονται από την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, δηλαδή αριστερές δυνάμεις. 

3)   Η εν λόγω εγκληματική οργάνωση δεν συγκρούεται με το οργανωμένο έγκλημα (του οποίου όπως είπαμε αποτελεί οργανικό στοιχείο) αλλά επιτίθεται σε ξένους που δεν σχετίζονται με την εγκληματικότητα, χτυπάει γυναίκες και παιδιά, μπαίνει σε σπίτια και ασκεί ξεκάθαρη ρατσιστική/ναζιστική βία που καμιά σχέση δεν έχει με την προστασία από το έγκλημα.

Όποτε συγκρούεται με άλλες εγκληματικές οργανώσεις αυτό εντάσσεται σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών του υπόκοσμου και σχετίζεται με τον εγκληματικό έλεγχο περιοχών και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν προσπάθεια «αντιμετώπισης» της εγκληματικότητας. Τέτοιες οργανώσεις δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τα προβλήματα του λαού, τα αξιοποιούν για να προωθήσουν τη δική τους ατζέντα που μόνο καταστροφή επιφυλάσσει για τον λαό. 

4)  Δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους πλούσιους, ας θυμηθούμε την αντεργατική της στάση στον αγώνα των εργατών της Χαλυβουργίας, εχθρεύεται κάθε λαϊκή κινητοποίηση, απεργία κοκ.

Στηρίζει όλες τις κεντρικές επιλογές του αστικού κράτους και των οικονομικά ισχυρών και την ίδια ώρα αποπροσανατολίζει στοχοποιώντας τους ξένους κοκ με στόχο να μην θιχτούν οι οικονομικά ισχυροί και το πολιτικό τους σύστημα. Επίσης, σπέρνουν το μίσος ανάμεσα στους φτωχούς και επιδιώκουν την πλήρη αποκτήνωση του λαού ως το αναγκαίο συμπλήρωμα της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής που επιβάλλει το σύστημα.