Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ, στο σημερινό φύλλο της 24ης Ιουνίου

Στα περίπτερα εντός της «Κυριακάτικης Αυγής» και στο διαδίκτυο: στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Κείμενα των: Νίκου Μπελαβίλα, Κύρκου Δοξιάδη, Στρατή Μπουρνάζου, Φωτεινής Μαργαρίτη, Δέσποινας Λαλάκη, Δημήτρη Παπανικολάου, Βασίλη Καρδάση, Βαγγέλη Καραμανωλάκη

 Κόκκινη Κλωστή: Ο Νίκος Μπελαβίλας, για να καταλάβει πώς φτάσαμε στις 6 Μαΐου και στις 17 Ιoυνίου, πηγαίνει πίσω στις πλατείες, στον Δεέμβρη του 2008, στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ και τη Γένοβα.

Δημοκρατική και ενωτική πόλωση. Ο Κύρκος Δοξιάδης θυμάται ένα παλιό του άρθρο του 2000, για το ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, και εξηγεί πώς ο ΣΥΡΙΖα πρέπει σήμερα να αξιοποιήσει προς όφελός την υπάρχουσα πόλωση, με μια τακτική ενωτική και ταυτόχρονα πολωτική.

Τρία μετεκλογικά σχόλια του Στρατή Μπουρνάζου για τον ΣΥΡΙΖΑ (και τη σημασία να αποκτήσει δομές που θα δεξιωθούν τον κόσμο που προσβλέπει σε αυτόν), τη ΔΗΜΑΡ (και το κριτήριο με το οποίο πρέπει να κριθεί η συμμετοχή της στη συγκυβέρνηση), τη Χρυσή Αυγή (τη σημασία της ανόδου της και την ανάγκη για επείγουσες αντιφασιστικές δράσεις).

Πρωτοβουλία ενάντια στην ποινικοποίηση των αμβλώσεων στην Τουρκία. Κείμενο συλλογής υπογραφής, ενάντια στο νομοσχέσιο που ετοιμάζει η  κυβέρνηση για την ποινικοποίηση των αμβλώσεων.

Φόβος πάνω από το κέντρο:  Η Φωτεινή Μαργαρίτη γράφει για το κέντρο της Αθήνας, την εγκατάλειψή του, τους μετανάστες, τις συμμορίες που δρουν στο  κενό του κοινωνικού κράτους και τη Χρυσή Αυγή.

Η ελληνική κρίση ως εκβιασμός και οργανωμένο έγκλημα. Η Δέσποινα Λαλάκη χρησιμοποιεί μια αναλογία του Τσαρλς Τίλλυ για το κράτος ως «προστάτη» (καθώς το ίδιο δημιουργεί την απειλή από την οποία στη συνέχεια προστατεύει του πολίτες) και εξετάζει τις αντιστοιχίες με την ελληνική κρίση. Μια μορφή του άρθρου πρωτοδημοσιεύθηκε στο Αλ Τζαζίρα.

 Το συναίσθημα που ʼχει κάτι από τη φωτιά. Ο Δημήτρης Παπανικολάου ανατρέχει στην προεκλογικλη περίοδο, τον φόβο, την ελπίδα, και μιλάει για τη χρήση των συναισθημάτων από την Αριστερά και τη Δεξιά.

Kαι τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους; Ο Βασίλης Καρδάσης θυμάται τον καβαφικό στίχο, τώρα που ο ΣΥΡΙΖα δεν έγινε κυβέρνηση και μιλάει για τη συγκρότηση ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ενάντια στη λαίλαπα που έρχεται.

Μνήμη Αλέξη Δημαρά. Για μια μεταρρύθμιση που δεν έγινε. Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης αποχαιρετά τον μεγάλο ιστορικό της εκπαίδευσης Αλέξη Δημαρά και αποτιμά τη συμβολή του στην ιστορία της ελληνικής παιδείας και των γραμμάτων κατά τη μεταπολίτευση.