Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποφάσισαν οι Παπανδρέου-Σαμαράς

Τους υποχρέωσαν Μέρκελ-Σαρκοζί και ΔΝΤ. Εδώ στη φωτογραφία η χειρονομία, απρεπής για τα ελληνικά ήθη, φαίνεται να υποδηλώνει στους Παπανδρέου-Σαμαρά: Αυτό δεν θέλατε κι οι δύο; Πάρτε τον για να μάθετε να μην αντιμιλάτε!

 

Με σκοπό την υλοποίηση των εντολών Μέρκελ-Σαρκοζί-ΔΝΤ, για την ψήφιση της δανειακής σύμβασης και την καθήλωση της χώρας στην εξαθλίωση

ΜΙΑ ΩΡΑ ΚΑΙ ΠΕΝΗΝΤΑ ΛΕΠΤΑ κράτησε η αντίσταση του Αντ. Σαμαρά στα σχέδια του εντολοδόχου της Τρόικας Γ. Παπανδρέου για συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Στον αγώνα της δολιχοδρομίας όμως κατεγράφη και μια σοβαρή απώλεια. Ο Γ. Παπανδρέου αποχωρίζεται τον πρωθυπουργικό θώκο, οδηγείται άδοξα στην αποστρατεία και «αποχαιρετά την Αλεξάνδρεια που χάνει», κατά παράφραση του Αλεξανδρινού ποιητή.

      Στις 10.20 μ.μ. απόψε,  γραπτή συναινετική δήλωση που διαβάστηκε προς τους δημοσιογράφους του πολιτικού ρεπορτάζ, που ανέμεναν έξω από το Προεδρικό μέγαρο, αναφέρει ότι επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ των δύο αρχηγών, για συγκρότηση δικομματικής κυβέρνησης, με σκοπό την υλοποίηση των αποφάσεων της 26^ης Οκτωβρίου, την ψήφιση με αυξημένο αριθμό ψήφων της δανειακής σύμβασης και των παραρτημάτων αυτής, που αποκρύβονται επιμελώς, καθώς οδηγούν την χώρα στην ύφεση για τα επόμενα δέκα χρόνια και την κηδεμονία της από το ΔΝΤ, για να καθηλωθεί το δημόσιο χρέος από το 160%, που περίπου κυμαίνεται σήμερα, στο 120%, δηλαδή 8% παραπάνω απ’ όσο ήταν όταν το παρέλαβε ο Γ. Παπανδρέου.

      Παράλληλα ο Παπανδρέου, υπό τις επιταγές της Τρόικας καθαιρείται από Πρωθυπουργός για να διασωθεί το πολιτικό σύστημα με την ελπίδα ότι θα ανακοπεί ο δρόμος ανόδου της Αριστεράς. Παράλληλα ανοίγει ο δρόμος για την διαδοχή του Παπανδρέου  στην ηγεσία του κόμματος.

Αύριο το πρωί συναντούνται οι πολιτικοί αρχηγοί των δύο κομμάτων για να καθορίσουν τις λεπτομέρειες όσον αφορά τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν την κυβέρνηση της επιβολής του Μνημονίου. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα συναντηθεί με τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων της χώρας, για να τους ανακοινώσει και επισήμως το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων.

ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ – ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ

   Με βάση τα νέα δεδομένα η Τρόικα προχωρεί, μετά την οικονομική, σε ανοιχτή πολιτική κηδεμονία της Ελλάδας. Προχθές, Μέρκελ και Σαρκοζί υπαγόρευσαν τα επιτρεπτά όρια του δημοψηφίσματος. Στην ουσία το απαγόρευσαν. Διεμήνυσαν επίσης ότι πρέπει να υπάρξει δικομματική συναίνεση και νέο κυβερνητικό σχήμα. Μπαρόζο και Ρομπάι εξειδίκευσαν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, προσδιορίζοντας το περιεχόμενό της (με κύρια αποστολή την ψήφιση και υλοποίηση του νέου Μνημονίου) και τη διάρκειά της, μέχρι τον Μάρτιο. Το πιθανότερο είναι ότι παρασκηνιακά έχουν υποδειχθεί και τα πρόσωπα της νέας κυβέρνησης. Σήμερα το πρωί ασκήθηκαν πιέσεις από Μέρκελ-Σαρκοζί, ώστε να φθάσουμε στο βραδινό αποτέλεσμα.

     Πλέον δημιουργείται το προηγούμενο της ανοιχτής επέμβασης προκειμένου να ωριμάσουν κάθε φορά οι απαιτούμενες «λύσεις». Πρόκειται για τη λεγόμενη «νέα μεταπολίτευση του ΔΝΤ», αυτή που εδράζεται στην κατεδάφιση των πολιτικών και κοινωνικών αξιών και κατακτήσεων της Μεταπολίτευσης.

     Μέσα στο σκηνικό πιέσεων για συναινετικές πολιτικές λύσεις, η έγερση από τον πρωθυπουργό θέματος δημοψηφίσματος, δηλαδή μιας κατ’ εξοχήν πολωτικής ή και συγκρουσιακής διαδικασίας, συνιστούσε παραβίαση του αυτονόητου. Τι επεδίωκε με την κίνησή του; Ήταν τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι θα πετύχαινε να κάνει την «κακή αρχή» για ολόκληρη την Ευρώπη;

     Ο ίδιος προβάλλει τον ισχυρισμό ότι χρησιμοποίησε το δημοψήφισμα ως μπλόφα για να εξαναγκάσει τον Σαμαρά να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση. Αν ισχύει αυτό, ο ΓΑΠ ευτέλισε την πολιτική και τη δημόσια λειτουργία του σε χαρτοπαιξία, σε μια περίοδο μάλιστα που η χώρα βυθίζεται στην ηθικοπολιτική κρίση.

      Μπορεί να αναζητηθούν και άλλες, πιο σκοτεινές ερμηνείες. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι δεν αποσκοπούσε να βάλει τον πολίτη στο επίκεντρο των πολιτικών αποφάσεων. Μάλλον σαν προανάκρουσμα μεταμοντέρνας ιντερνετικής δημοκρατίας μοιάζει. Γι’ αυτό και ο Γ. Παπανδρέου υιοθέτησε χωρίς αντίλογο την υπόδειξη της Τρόικας και τελικά έκαψε την «μπλόφα» του. Κατά τα φαινόμενα, κάηκε και ο ίδιος μαζί της, αποχωρώντας από την πρωθυπουργία.

Η ΚΑΛΠΙΚΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Φυσικά και πάλι αποκλείστηκε προσφυγή στις κάλπες, κάτι που θα εξέθετε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε κατηγορίες ότι υποκύπτουν στις πιέσεις του Αντιμνημονιακού μπλογκ, που συγκροτούν άτυπα το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς

Υπενθυμίζω ότι ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου προανήγγειλε στο τέλος της συζήτησης στην Βουλή, την π. Παρασκευή, πρωτοβουλία για τη συγκρότηση άλλης κυβέρνησης, ακόμη και χωρίς αυτόν πρωθυπουργό!

Το ΠΑΣΟΚ κατεγράφη ως δύο κόμματα στη συσκευασία του ενός. Οι διαφωνίες βγήκαν στη δημοσιότητα. Και θα επανέρχονται σε κάθε περίπτωση, λόγω των δυσκολιών της εύθραυστης ισορροπίας.  Το θέμα θα είχε περιορισμένη σημασία αν οι αλληλοϋποβλεπόμενοι δεν συγκροτούσαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καθιστώντας την εύθραυστη, υπονομευμένη και τελικώς παράγοντα πολιτικής αστάθειας.

Η ευθύνη, βεβαίως, βαρύνει πρωτίστως το πρωθυπουργικό δίδυμο Παπανδρέου - Βενιζέλου. Οι πληροφορίες θέλουν τον πρωθυπουργό να δίδει το δαχτυλίδι. Η ψήφος εμπιστοσύνης ως αντιπαροχή... υπό προθεσμία και εκβιασμένη.

Με το σχέδιο Παπανδρέου επιχειρείται η παράκαμψη του λαϊκού παράγοντα και η διαμόρφωση μνημονιακού μπλοκ εξουσίας, ώστε να επιβληθεί ο ολοκληρωτισμός της νέας δανειακής σύμβασης και των συνακόλουθων πολιτικών. Η ψήφος εμπιστοσύνης δεν αφορούσε την αντιμετώπιση των εθνικών και λαϊκών υποθέσεων. Γι' αυτό η ρητορική περί κυβέρνησης "εθνικής σωτηρίας" είναι κάλπικη.

Η κάλπικη ρητορική του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος συστήθηκε και πάλι ως «αντιεξουσιαστής στην εξουσία», δεν αντέχει, καθώς αποτελεί περιτύλιγμα νέας επίθεσης στην κοινωνία και πολιτικών λύσεων ερήμην των πολιτών.

         Χαρακτηριστική των λαϊκών αντιδράσεων που αναμένονται, είναι η επισήμανση του Δ. Κρεμαστινού, προσωπικού γιατρού του Α. Παπανδρέου, οποίος ερωτώμενος στην τηλεόραση της ΝΕΤ χθες βράδυ από την δημοσιογράφο Έλλη Στάη για το έργο που έχει να φέρει σε πέρας η δικομματική συγκυβέρνηση, είπε ότι δεν είναι μόνον η δανειακή σύμβαση, αλλά και αντιμετώπιση των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία που κατέρχονται σε απεργίες διαμαρτυρίας, των προβλημάτων γενικότερα του δημοσίου τομέα, στον οποίο γίνεται προσπάθεια να τον αποδιαρθρώσουν με εκτεταμένες απολύσεις προσωπικού και κατάργηση των δομών του κοινωνικού κράτους κ.ά.π.