Ένα, δέκα, εκατό Συντάγματα

Του Θανάση Καρτερού

ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ -και γιατί όχι;- το βαρόμετρο του Ιούλη της Public Issue, οι πλατείες βάζουν τη σφραγίδα τους και στους πολιτικούς συσχετισμούς. Ενώ σε καλό του βγήκε του ΣΥΡΙΖΑ η επίθεση από την κυβέρνηση, με θέμα τον νόμο και την τάξη, και θα πρέπει να χρωστάει ευχαριστίες στα επικοινωνιακά επιτελεία του ΠΑΣΟΚ. Σε όσους -και όσες, μην ξεχνιόμαστε…- τον έστησαν στα έξι μέτρα για τους προπηλακισμούς βουλευτών και υπουργών και περίπου τον κήρυξαν εκτός νόμου για ενέργειες που δεν συνάδουν με την πολιτική ομαλότητα και το οργανωμένο ταξικό κίνημα.

ΑΥΤΟ όμως είναι ένα μόνο στοιχείο, ενδεικτικό πάντοτε, της κατάστασης που καταγράφεται τον τελευταίο καιρό. Και που η κυβέρνηση δεν εννοεί να καταλάβει, με ελάχιστες εξαιρέσεις υπουργών που πειθαρχούν στις παροτρύνσεις του Ψυχάρη και το βουλώνουν. Αποφεύγουν να μιλούν και να εμφανίζονται πολύ με φέσι και φουστανέλα, που είναι πάλι στη μόδα του ΠΑΣΟΚ. Δεν προκαλούν έτσι τουλάχιστον με μια βλακώδη και συχνά εξοργιστική επιμονή σε πυροτεχνήματα των οποίων η ημερομηνία λήξης έχει παρέλθει προ πολλού.

ΕΞΗΓΟΥΜΑΣΤΕ: Πρώτον, όλοι σχεδόν οι Έλληνες πιστεύουν ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος δρόμο. Δεύτερον, όλοι σχεδόν οι Έλληνες δεν πιστεύουν ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Τρίτον, όλοι σχεδόν οι Έλληνες δοκιμάζονται από απώλειες στο εισόδημα και μεγάλες δυσκολίες στη ζωή τους. Και τέταρτο, η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν εμπιστεύεται τον πρωθυπουργό για πρωθυπουργό. Και δεν θέλει να βλέπει ούτε ζωγραφιστό το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και τον λαό του στην εξουσία. Έτσι ακριβώς. Αν σε αυτά τα δεδομένα προσθέσουμε τη δημοσκοπική άνοδο των αριστερών κομμάτων, κυρίως του βαλλόμενου ως βίαιου και αντιδημοκρατικού ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται φανερό ότι κάτι αλλάζει εκεί κάτω. Το είδαμε στο Σύνταγμα και στις πλατείες θα πείτε. Ε, τώρα το βλέπουμε να διαγράφεται όλο και πιο καθαρά στους αριθμούς των δημοσκοπήσεων. Και να ρίχνει τη βαριά σκιά του πάνω από τις τραγικές πολιτικές που επιβάλλει μια κυβέρνηση με αστεία λαϊκή στήριξη -και με έναν αστείο και μοιραίο πρωθυπουργό.

ΥΠΑΡΧΕΙ φυσικά πάντα και ο Σαμαράς. Ελπίδα και απαντοχή για όσους ελπίζουν ακόμα σε αναστήλωση του δικομματισμού και φυσικά επενδύουν σε μια πιο εύπεπτη συνταγή Μνημονίων. Αν δει όμως κανείς τα στοιχεία, εύκολα διακρίνει πόσο διστακτικά στρέφονται κάποιοι πολίτες προς τη λύση της Ν.Δ. Πόσο απειλητικό είναι και για τον Σαμαρά εκείνο το 50% που δεν θεωρεί αξιόπιστο κανέναν από τους δυο. Πόσο αγκομαχά η δημοτικότητα της Ν.Δ. και τους αρχηγού της. Και πόσο μακριά βρίσκεται ακόμα από το όνειρο θερινής νυκτός μιας κάποιας αυτοδυναμίας.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ; Διά ταύτα όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι ας μην το καταλαβαίνουν πολλοί από τους αρμόδιους. Προς τα πού θα αλλάξουνε όμως είναι μια άλλη ιστορία, που δεν σηκώνει προβλέψεις αν δεν είναι κανείς μάγος. Η σαφής, σαφέστατη ωστόσο, τάση της πλειοψηφίας να μην τρώει το παλιό παραμύθι και να μη φοβάται τους παλιούς δράκους, γεννάει ελπίδες ότι στο πολιτικό επίπεδο τουλάχιστον -εκεί που θα κριθούν όλα δηλαδή- η αλλαγή αυτή μπορεί να πάρει σαρωτικό προοδευτικό χαρακτήρα. Αφού στις σημερινές συνθήκες μιζέριας και εμφύλιου η αριστερά καταγράφει ποσοστά κοντά στο ένα τέταρτο του εκλογικού σώματος, καταλαβαίνει κανείς τι μπορεί να γίνει και τι θα γίνει, αν…

ΝΑ ΤΟ ΠΑΛΙ το αν λοιπόν που φωνάζει, απαιτεί, διαδηλώνει στις πλατείες, στις κοινωνικές τάξεις που πληρώνουν τα σπασμένα, στις δημοσκοπήσεις και στην κοινή λογική. Αν τα κόμματα, οι δυνάμεις, οι άνθρωποι της αριστεράς βρουν ένα κοινό βηματισμό θα γίνει της κακομοίρας και στο πολιτικό σκηνικό, και με τα μνημόνια, και με τους Ευρωπαίους που παίζουν κρίκετ στο ελληνικό γήπεδο. Θα δουν όλοι τότε τι σημαίνουν ένα, δέκα, εκατό Συντάγματα. Αυτό είναι τόσο φανερό, ώστε ούτε καν επιπλέον επιχειρήματα δεν χρειάζονται -αρκεί να δει κανείς δέκα αριθμούς και να μιλήσει με είκοσι ανθρώπους. Τόσο φανερό, που δεν μπορεί να διανοηθείς ότι απλώς κάνουν λάθος όσοι δεν το βλέπουν και αρνούνται αυτή την προοπτική για την αριστερά και τον τόπο. Και εν πάση περιπτώσει αν κάνουν λάθος, τότε πρόκειται για το είδος του λάθους που είναι χειρότερο από έγκλημα…