 |
| Έπεσε η αυλαία για την αγωνίστρια. |
Στερνό αντίο από συντρόφους και συναδέλφους, στην τελευταία της κατοικία, στο νεκροταφείο Βύρωνα
Πλήθος αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, προσωπικοτήτων του καλλιτεχνικού και του πολιτικού κόσμου, φίλοι και σύντροφοι συνόδευσε στην τελευταία της κατοικία την αγωνίστρια του ΕΑΜ Θεάτρου Ολυμπία Παπαδούκα, που η κηδεία της έγινε, στις 11 π.μ., την Πέμπτη 28-7-2011, από το Ι.Ν. του Νεκροταφείου Βύρωνα.
Η Ολυμπία Παπαδούκα έφυγε στις 27-7-2011, πλήρης ημερών, από τη ζωή. Υπήρξε ηθοποιός, συγγραφέας και αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης. Γεννημένη από φτωχή οικογένεια, μαθήτευσε στο πλάι της Μαρίκας Κοτοπούλη, ενώ σπούδασε παράλληλα και μουσική. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε ένα από τα πιο δραστήρια μέλη του ΕΑΜ Θεάτρου, ενώ στο σπίτι της έκρυβε τον πολύγραφο όπου τυπώνονταν πολλές από τις προκηρύξεις της οργάνωσης - μάλιστα μια φορά οι κρυμμένες προκηρύξεις της έπεσαν πάνω στη σκηνή!
Για την αγωνιστική της δράση, η Ολυμπία Παπαδούκα «ανταμείφθηκε» με την καταδίκη της και τον εγκλεισμό της στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ από το 1948 έως το 1952. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής της, η ηθοποιός θεωρήθηκε «αντιηγετική» και για τον λόγο αυτό διατυπώθηκαν κατηγορίες εναντίον της από την κομματική ηγεσία του ΚΚΕ της φυλακής.
Μετά την αποφυλάκισή της πήρε μέρος σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, ραδιοφωνικά έργα και κινηματογραφικές ταινίες, μεταξύ των οποίων αξέχαστη θα μείνει η εμφάνισή της στο πλάι της Μελίνας Μερκούρη στη «Φαίδρα» το 1962 και στην «Κραυγή γυναικών» το 1978, αλλά και στα «Η Κύπρος στις φλόγες» (1964) και «Δάφνις και Χλόη» 1966.
Την εμπειρία της από τη φυλακή η Ολυμπία Παπαδούκα κατέγραψε το 1981 στο βιβλίο της «Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ», ίσως το καλύτερο για τη γυναικεία εμπειρία της φυλακής, όπως σημειώνει η ιστορικός Τ. Βερβενιώτη. Σε αυτό, πέρα από τις αφηγήσεις που καταγράφονται, περιλαμβάνονται και φωτογραφίες που έβγαλε η ίδια παράνομα από την είσοδο και τους εσωτερικούς χώρους του κτηρίου των γυναικείων φυλακών. Ακόμη, πριν από μερικά χρόνια, αποτύπωσε με τη φωνή της τραγούδια των φυλακισμένων γυναικών σε cd που κυκλοφόρησε το 2002.
Επίσης την εμπειρία και τη γνώση της για τον κόσμο του θεάτρου κατά τη διάρκεια της Κατοχής η Ολ. Παπαδούκα αποτύπωσε στο βιβλίο της «Το θέατρο της Αθήνας, Κατοχή - Αντίσταση - διωγμοί», μια ιδιαίτερα σημαντική μαρτυρία για το ΕΑΜ των ηθοποιών. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο αδελφός της, Θανάσης Παπαδούκας, υπήρξε οπερατέρ του κινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ, από το φθινόπωρο του 1944 μέχρι λίγο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
"Για την αγωνιστική της δράση, η Ολυμπία Παπαδούκα «ανταμείφθηκε» με την καταδίκη της και τον εγκλεισμό της στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ από το 1948 έως το 1952."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικά με ισόβιο αποκλεισμό από το θέατρο έπρεπε να ανταμειφθεί, όπως και πολλοί άλλοι λ(…)ς της τέχνης.
Αγαπητέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την μνήμη από την πολιτική και την Ιστορία, τότε έσω πιο συγκρατημένος. Ο χαρακτηρισμός του νεκρού της αείμνηστης συνιστά προσβολή. Γιαυτό τον απάλειψα με αποσιωπητικά. Είναι ξεκάθαρο ότι παραβίασες τον κώδικα δεοντολογίας κι αυτός είναι λόγος για μη δημοσίευση του σχολίου σου. Ωστόσο το δημοσίευσα. Έστω και... λογοκριμένο.
Συγνώμη κι όλας αλλά όταν η κυρία Παπαδούκα συνέχιζε ως το τέλος να λασπολογεί εναντίων της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, που την δολοφόνησαν βάρβαρα άτομα της αριστεράς, τότε γιατί εγώ οφείλω να δείξω σεβασμό? Δεν έχει να κάνει με πολιτικά, όποιος τότε υπέγραψε στην διαγραφή αυτής της Μεγάλης Ηθοποιού και Υπέροχης Ελληνίδας, επειδή κάποιος είπε ότι..., είτε λέγετε Παπαδούκα, είτε Βεάκης, είτε Κατράκης, είτε Μορίδης, δεν πάει να είναι αυτό που έγραψα και απάλειψες με αποσιωπητικά και φυσικά δεν θα έπρεπε να έχει καμοία απολύτως δουλειά στο θέατρο, αφού δεν ήταν άξιος για να έχει. Αυτά για αγωνιστικές δράσεις δεν μου λένε τίποτα και ούτε είναι δείγμα ηρωισμού το ότι της πέσαν προκηρύξεις στην σκηνή. Ευχαριστώ πάντως που δημοσίευσες το σχόλιο και συγνώμη αν σε σόκαρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση το blog είναι ανοικτό στην έκφραση απόψεων. Πλην μόνον απόψεων και όχι μη κόσμιων απόψεων. Επί της ουσίας τώρα. Η πολιτική στάση του καθενός απέναντι στα ζητήματα του καιρού του και με δεδομένον τον χρονικό ορίζοντα τετελέσεώς των είναι που τον προσδιορίζει. Πάντως ο σεβασμός είναι οφειλόμενη υποχρέωση προς πάσα κατεύθυνση. Κι αυτό εάν επιθυμούμε να μην κατρακυλίσουμε στην βαρβαρότητα των πολιτικών ηθών. Εννοείται ότι μιλώ λαμβάνοντας υπόψη την αντίληψη περί δύο διαφορετικών κόσμων. Αυτών που εκπηγάζουν από τον Διαφωτισμό επί γαλλικής επαναστάσεως και εκείνων του Νεοφιλελευθερισμού σήμερα, που μιλούν ανιστόρητα για την θεωρία των δύο άκρων, θέτοντας στην ίδια ζυγαριά την θεωρία των Ναζί με αυτήν της αριστεράς. Αυτά τα ολίγα και ευχαριστώ για την ανοχή σου στην εκ των παραγμάτων επιβληθείσα λογοκρισία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που τα βρήκαμε εν μέρη, αν και έχω ακόμα κάποια πράγματα να πω: για τον σεβασμό που λες πως οφείλουμε προς πάσα κατεύθυνση. Δεν νομίζω πως το εαμ θεάτρου στο οποίο άνηκε και η Παπαδούκα είχε δείξει αυτόν τον σεβασμό τις κρίσιμες στιγμές, δες τις συνελεύσεις για την διαγραφή των "προδοτών ηθοποιών". Και τέλος, πραγματικά έχω σιχαθεί κάθε φορά που λέω για την Ελένη Παπαδάκη, να λαμβάνω απαντήσεις όπως για τα δύο άκρα τους ναζί και την αριστερά. Λοιπόν ας το συνειδητοποιήσουμε κάποια στιγμή πως Η ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΜΟΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ, ΜΟΝΟ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ. Αυτά τα λίγα και ευχαριστώ για την ανοχή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρθρογράφε για θύμησέ μου αυτή δεν φώναζε "θάνατο στην Παπαδάκη", την οποία τελικά σκότωσαν οι συντρόφοι της? Αυτή δεν έλεγε μετά πως την Παπαδάκη την σκότωσε πράκτορας των Εγγλέζων? ή πως είχε αγανακτήσει με την δολοφονία και άλλα τέτοια?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια θύμισέ μου μήπως κάνω κανα λάθος.
Δολοφονήθηκε από μέλη του ΕΛΑΣ του τμήματος Πατησίων του ΕΑΜ, στα 36 (αν γεννήθηκε το 1903 ήταν 41) της χρόνια, κατά το κίνημα των Δεκεμβριανών του 1944, στις 21-12-44, στα διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ, κατηγορούμενη για επίδειξη φιλογερμανικής στάσης που κράτησε κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑργότερα, μετά την καταστολή του κινήματος, στις 28-1-45, έγινε μεγαλοπρεπής κηδεία στην οποία ο θάνατος της Παπαδάκη, θρηνήθηκε ως εθνική απώλεια. Τότε ο Άγγ. Σικελιανός έγραψε τους στίχους:
Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε
κι΄ όλος ο θεός της Τραγωδίας εφάνει.
Μνήσθητι Κύριε: για την ώρα που άξαφνα, κι οι εννιά αδελφές εσκύψαν
να της βάλλουνε των αιώνων το στεφάνι.
(Πηγή Βικιπαίδεια)
Η γνωριμία της με τον κατοχικό πρωθυπουργό Ράλλη, θα περιγραφτεί συκοφαντικά ώς έρωτας από τον σύγχρονο της Τύπο, και εκείνη θα κατηγορηθεί ώς ''η πόρνη-φιλενάδα'' του φιλογερμανού πολιτικού.
Οι εκλογές του Σωματείου των Ηθοποιών το Νοέμβρη του 1944 εκλέγουν την δεξιά παράταξη : Δημήτρης Χόρν, Άννα Καλουτά, Νίκος Δενδραμής, Ρένα Βλαχοπούλου, Ορέστης Μακρής, Βασίλης Αυλωνίτης, Σπύρος Μουσούρης, κ.α. Στον αντίποδα, βέβαια, οι αριστεροί : Αιμίλιος Βεάκης, Μάνος Κατράκης, Τίτος Βανδής, Δήμος Σταρένιος, Δημήτρης Μυράτ, Αλέξης Δαμιανός, Ζώρζ Σαρρή, Νίκος Τζόγιας, κ.α. Ομως, κατ'απαίτηση μερίδων του σωματείου, αρχίζουν οι διαγραφές ηθοποιών από τον σύλλογο. Στις 23 Νοεμβρίου δημοσιεύουν μια λίστα με τίτλο ''Οι προδόται ηθοποιοί'' και όσοι θεωρούνται ''προδόται'', δικάζονται συνοπτικά για να αποβληθούν..
Μία πρόγευση λαϊκού δικαστηρίου αποτέλεσε η «δίκη» του Σωματείου των Ηθοποιών στο θέατρο Διονύσια στις 24 Νοεμβρίου 1944. «Θάνατος στην πουτάνα!», ακουγόταν από πολλά στόματα και η Ελένη Παπαδάκη διαγράφηκε από το Σωματείο. Σε επιστολή που έστειλε ωστόσο, προς τη συνέλευση, μια και η ίδια δεν παρέστη για να απολογηθεί, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Κατά πόσον η όλη στάσις μου κατά το διάστημα της κατοχής υπήρξεν «αντεθνική, αντισυναδελφική, εγωιστική και απρεπής», δύνανται καλλίτερον από εμέ να διαφωτίσουν την Συνέλευσιν πολλοί εκλεκτοί συνάδελφοι, οι οποίοι, ασφαλώς θα παρίστανται εις αυτήν, αλλά και πολλοί επίσης διακεκριμένοι συνάδελφοι μη προς εμέ φιλικά διακείμενοι, θα ευρεθούν έστω και κατʼ ιδίαν σκεπτόμενοι ότι εις πολλάς περιπτώσεις η στάσις μου υπήρξε κάθε άλλο παρά αντισυναδελφική ή εγωιστική…».
Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=428831&cid=122
Όπως θα κατάλαβες φίλε, μετά από 7 δεκαετίες, σε ένα θέμα που καλύφθει από τον αχό των Δεκεμβριανών και του Εμφυλίου μετά, μόνον απόψεις μπορούν να παρατεθούν, έστω και αντιτιθέμενες.
"Η γνωριμία της με τον κατοχικό πρωθυπουργό Ράλλη, θα περιγραφτεί συκοφαντικά ώς έρωτας από τον σύγχρονο της Τύπο, και εκείνη θα κατηγορηθεί ώς ''η πόρνη-φιλενάδα'' του φιλογερμανού πολιτικού."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ποιούς θα κατηγορηθεί? (Παπαδούκα μήπως)
"Ομως, κατ'απαίτηση μερίδων του σωματείου, αρχίζουν οι διαγραφές ηθοποιών από τον σύλλογο. Στις 23 Νοεμβρίου δημοσιεύουν μια λίστα με τίτλο ''Οι προδόται ηθοποιοί'' και όσοι θεωρούνται ''προδόται'', δικάζονται συνοπτικά για να αποβληθούν.. "
Ανάμεσα στους κατήγορους φυσικά και η Παπαδούκα.
"«Θάνατος στην πουτάνα!», ακουγόταν από πολλά στόματα και η Ελένη Παπαδάκη διαγράφηκε από το Σωματείο."
Δεν γνωρίζω αν το έλεγε η Παπαδούκα άλλα δεν ήταν δα και αντίθετη.
Έχεις παραθέσει πηγές που τις γνωρίζω απέξω χωρίς να απαντήσεις για τις "κολοτούμπες" της Παπαδούκα (και άλλων αριστερών βέβαια).Θα κρατήσω αυτό που λες για τις 7 δεκαετίες, όταν η ιστορία "πονάει" ο χρόνος είναι μια καλή ασπίδα.
αν σε ενδιαφέρει -δεν γνωρίζω την ηλικία σου για να κρίνω πόσο κοντά ήσουν στα γεγονότα- θα σε ενημερώσω ότι όλοι οι συνεργάτες των καταχτητών, που συνεργάστηκαν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, όταν παραπέμφθηκαν στα δικαστήρια Δωσιλόγων οι περισσότεροι, με λάχιστες εξαιρέσεις, αθωώθηκαν. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν και αθώοι αφού δικαστές ήσαν αυτοί που δίκαζαν και επί Κατοχής, οι οποίοι μάλιστα είχαν υπογράψει πίστοι στον βασιλέα των Ιταλών ή στον φύρερ.Αντίθετη άποψή τους σήμαινε απόλυση. Κι ο νοών νοήτο. Μάλιστα στα δικαστήρια δωσιλόγων και τα κακουργειοδικεία παραπέμφθηκαν με στημένο κατηγορητήριο οι αγωνιστές της αντίστασης, που βρίσκονταν στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ και τις άλλες ΕΑΜογενείς οργανώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παραπάνω γράφω επωνύμως και καλό θα ήταν να έγγραφες και συ με το ονοματεπώνυμό σου.
Η ηλικία μου και το πόσο κοντά ήμουν στα γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση- και η δίκη του Κολοκοτρώνη ή η δολοφονία του Νικόλαου Γαλάτη με ενδιαφέρουν, δεν σημαίνει πως είχα γεννηθεί τότε- για το πόσοι ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑ Η ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ συνεργάτες των Γερμανών αθωώθηκαν το γνωρίζω, μη ξεχνάς όμως ότι στην κατηγορία αυτή ανήκει και η Ντιριτάουα, ενώ αντίθετα δεν θα θεωρήσω συνεργάτη την Παπαδάκη επειδή γνώριζε τον Ράλλη. Πάντως δεν ήταν καλύτερα τα δικαστήρια του ελας που σφάζαν ανθρώπους με συνοπτικές διαδικασίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι "αγωνιστές" της "αντίστασης" δεν δικάζονταν για την αντιστασιακή τους δράση αλλά για τα εγκλήματά τους στον εμφύλιο-στα δεκεμβριανά κυρίως- και πάλι οι περισσότεροι αθωώνονταν. Η Παπαδούκα δεν έχει πει σε μαρτυρία πως στην δίκη της είχε έρθει και την υπερσασπίστηκε θερμά η Κοτοπούλη? Η Κοτοπούλη δεν ήταν αριστερή- ούτε όμως κατηγορούσε την Παπαδάκη, καταλαβαίνεις την διαφορά? Τα τέσσερα χρόνια φυλάκισης της Παπαδούκα δεν μου λένε τίποτα, αποκαταστήθηκε πλήρως στην συνείδηση του κόσμου, δεν έμεινε συνδεδεμένη με μια μαύρη εποχή- καταλαβαίνεις ελπίζω πάλι την διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το ότι δημοσιεύω ανώνυμα ένα ξέρω, και οι αριστεροί που κατέδωσαν την Παπαδάκη στην οπλα, ανώνυμα το κάναν- έτσι λένε οι κακές γλώσσες- και σίγουρα αυτοί που λέγαν πως ήταν συνεργάτης των Γερμανών δεν ήταν οι "καλές γλώσσες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνατρεξε σε σχετική έκδοση περί των ανθρώπων της Τέχνης στην Κατοχή και μάθε περισσότερα για την Ντιριντάουα. Ακόμη για τον ΕΛΑΣ εν δεν γνωρίζεις σε ενημερώνω ότι ήταν ο ένας νόμιμος Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, που ανγνώριζε το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (ΣΜΑ), ο άλλος ήταν ο ΕΔΕΣ. Αντιθέτως τόσο οι συνεργάτες των ναζί και όσοι υπηρέτησαν στα στρατιωτικά σώματά τους (με μία λέξη οι γνωστοί ταγματασφαλίτες, ευζώνοι κ.α.)κρίθηκαν προδοτικά και κλήθηκαν κατ' επανάληψη από το ΣΜΑ να αποχωρήσουν επί ποινή παραπομπής στη στρατιωτική δικαιοσύνη. Τώρα για το "Πάντως δεν ήταν καλύτερα τα δικαστήρια του ελας που σφάζαν ανθρώπους με συνοπτικές διαδικασίες" καθώς αναφέρεις, θα πρέπει να προσδιορίσεις αυτοί οι άνθρωποι ποιοι ήσαν και τισχέση είχνμε τους καταχτητές; Επαναλαμβάνο ο ΕΛΑΣ ήταν νόμιμο στρατιωτικό Σώμα, με την συνεργασία των Συμμάχων. Δυστυχώς αυτά τα σώματα (τσολιάδες και λοποί) είναι που χρησιμοποιήθηκαν από τους Βρετανούς του Σκόμπι κατά τα Δεκεμβριανά, όπου διαπράχθηκαν ωμότητες και σφάλματα πολιτικά κι από τις δύο πλευρές. Η μεν Δεξιά παράταξη με τους Βρετανούς έστειλαν πολίτες της αριστεράς στα στρατόπεδα της Λιβύης, οι δε αριστεροί πήραν ομήρους κατά την αποχώρησή τους από την Αθήνα. Θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Εγώ λέω ναι. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση. Κι επιμένω πάντα επώνυμα και με τη φωτογραφία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά δεν καταλαβαίνω την χρήση εισαγωγικων όταν μιλούμε για τον μόνο νόμιμο Στρατό του ΣΜΑ στην Ελλάδα τότε. Και κυρίως να σου υπενθυμίσω ότι από τις περίπου επτά χιλιάδες θανατικές καταδίκες αγωνιστών της ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης οι μισές αναιρέθηκαν, αλλά στο μεταξύ οι καταδικασμένοι είχαν εκτελεστεί. Είναι κρίμα,επτά δεκαετ΄κες μετά, να μην αναγνωρίζεις την προσφορά της Αντίστασης που κράτησε στην Ελλάδα 10 μεραρχίες Γερμανών σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής, οι οποίες αντίθετα θα πολεμούσαν σε άλλα μέτωπα, ότι τις στέρησε από τον στρατό του Ρόμελ, με συνέπεια την αποτυχία του Άφρικα Κορπ κ.α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την Ντιριντάουα θα ήθελα να με ενημερώσετε εσείς αν δεν σας ειναι κόπος. Για το ότι ο ελας ηταν νόμιμος πρέπει να δούμε πως έφτασε για δεκαετίες μετα να μην αναγνωρίζετε η προσφαρά του, όπως και το κκε από νόμιμο να γίνει παράνομο. Εγώ προσωπικά δεν αναγνωρίζω την προσφορά τους γιατί τα δεινά που προκάλεσαν στην απελευθέρωση ήταν πολύ περισσότερα, όπως και σίγουρα η Παπαδάκη προσέφερε πολύ περισσότερα απ την Παπαδούκα.Τα κοσμήματα που υποτίθεται της έδωσε δώρο ο Ράλλης, οι φονιάδες του νόμιμου ελας δεν τα βρήκαν ποτέ στο σπίτι της έτσι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν αγαπητέ Ανώνυμε έφθασες στο σημείο να μην αναγνωρίζεις την προσφορά του ΕΛΑΣ στα χρόνια που η χώρα στέναζε κάτω από την μπότα του φασισμού, γερμανικού και ελληνικού, και μάλιστα σήμερα, 70 χρόνια μετά, με σωρεία εκδοθέντων βιβλίων, αυτοβιογραφιών κι από τις δύο πλευρές του ελληνικού δράματος κια μάλιστα επωνύμως, χωρίς την ασφάλεια της ανωνυμίας που μπορεί και τους προστατεύει από ανιστόρητες θέσεις που υποστηρίζουν, τότε δεν έχει νόημα η παραπέρα συζήτηση. Κράτησε τις απόψεις σου και αν θες τις εξετάζει ξανά αργότερα υπό το πρίσμα δεδομένων που τυχόν σε προσελκύσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά θέλω μια άποψη και θα ναι η τελευταία: οι ελασίτες σαν τον Ορέστη, που προσέφερε όταν η χώρα στέναζε κάτω απ την μπότα του φασισμού και τελικά τον σκότωσε το ίδιο το εαμ- άκου πράματα, γιατί δεν βρήκαν τα κοσμήματα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναζητάς λεπτομέρειες, που ούτε με σαφήνεια μπορεί να απαντηθούν μήτε με εγκυρότητα και ντοκουμέντα μπορούν να στοιχειθετηθούν. Έτσι μέσα στο ιδιαίτερο χάνεται η έννοια του γενικού. Ολοκληρώνοντας θα σου πω ότι η περίοδος από τις 3 Δεκέμβρη 1943 έως τις 12 Φεβρουαρίου του 1945, είναι η εποχή που καθόρισε τις μεταπολεμιές πολιτικές εξελίξεις. Στο πλαίσιο αυτό οι νικήτριες παγκόσμιες δυνάμεις είχαν ήδη μοιράσει τον κόσμο σε σφαίρες επιρροής με την Συμφωνία της Γιάλτας. Τα Δεκεμβριανά είχαν θύματα και από τις δύο πλευρές. Από την Δεξιά πλευρά, που την πατρωνάριζαν οι Βρετανοί και από την Αριστερά, που ήλπιζε στην στήριξη των Σοβιετικών, οι οποίοι όμως δεν πέρασαν τα σύνορα της χώρας μας κατά την προέλασή τους προς Γερμανία. Η πολιτικά ανήκανοι ξγεσία του ΚΚΕ ευνόχησε τον ΕΛΑΣ, τον έβγαλε εκτός Αθηνών, στην Ήπειρο,και άφησε τους εφεδροελασίτες και τους φοιτητές να αντιμετωπίσουν την βρετανική επέμβαση. Η οποία επέμβαση πραγματοποιήθηκε με την εκούσια συμφωνία της ηγεσίας του ΕΛΑΣ, κιαμε τη συμφωνία της Γκαζέρτας. Άρα θα μπορούσε αντιθέτως να αποφευχθεί η σύγκρουση και αιματοχυσία, εάν στην Γκαζέρτα δεν συναινούσε το ΚΚΕ κια ο ΕΛΑΣ και δεν παρέδιδε την ηγεσία της Αντίστασης στον φιλοβρετανό Γ. Παπανδρέου, που τον κατέστησε πρωθυπουργό, ο οποίος στην συνέχεια εκχώρησε την αρχηστρατηγία στον Σκόμπυ. Τα όσα ακολούθησαν ΄γρθαν ως φυσικό φαινόμενο. Αυτά τα ολίγα και υπόψιν ότι προσεχώς διοργανώνεται επιστημονική ημερίδα με τίτλο:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Από την Απελευθέρωση στα Δεκεμβριανά: μία τομή στην νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας"
Από 19- 23 Νοεμβρίου 2014
στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα ΙΙ
Σύμφωνοι, σωστά όλα αυτά, απλά ρωτάω την γνώμη σου για τα κοσμήματα και τίποτα άλλο. Το ότι ένα θέμα έχει καλυφθεί απ τα χρόνια δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν μπορεί να έχει και γνώμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕν έχω άποψη για αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήη λογικη τι λεει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χεις καταλάβει πως δεν φεύγω αν δεν λάβω απάντηση? Το να θεωρείς την Παπαδούκα αγωνίστρια είναι φυσικά δικαίωμά σου, το ότι εκείνη όμως έβγαινε ως το τέλος και έλεγε πως , λίγο- πολύ η Παπαδάκη στην κατοχή ζούσε χλιδάτα, ήταν δικαίωμά της? Και μην με βάλεις να αναλύσω πόσο αναρμόδια ήταν να κρίνει γιατί δεν έχω κανένα θέμα να το κάνω. Ο καθένας μπορεί να βγαίνει και να λέει ό,τι θέλει, το θέμα είναι τι στέκει και τι όχι, λοιπόν μπορεί να μην έχεις άποψη, η απλή λογική για το ότι δεν βρήκαν τα "ακριβά δώρα του Ράλλη" τι λέει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ ανώνυμε και όχι επώνυμε, αυτή είναι η δική σου λογική. Η δική μου λογική είναι ίδια με αυτήν των αντιφασιστών, που ήταν τις μέρες της απελευθέρωσης από τους ναζί. Στην αναπτυγμένη Ευρώπη Δανία, Γαλλία και λοιπά, η συνεργασία με τον κατακτητή δεν εξαρτούνταν από το εάν εύρισκαν ή όχι τα... πρόσφορα των κατακτητών στις αποθήκες τιμαλφών ή στις γκαρνταρόμπες(δεν ήσαν αστυνόμοι Πουαρό) αλλά από το εάν ήταν σε επαφή με τον κατακτητή η κυρία, που κάποιες φορές μπορεί να βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία της Αντίστασης. Και η τιμωρία ήταν κούρεμα, κουρέλιασμα των ενδυμάτων της και κάποιες φορές λιντζάρισμα! Γι αυτό μόνον εάν μπεις στο πνεύμα της εποχής θα καταλάβεις. Κια το κυριώτερο, η κυβέρνηση μετά την απελευθέρωση δεν έπεσε σε χέρια πρωην συνεργατών των καταχτητών, όπως έγινε στην Ελλάδα, ακριβώς δύο μήνες μετά την απελευθέρωση! Εδώ οι συνεργάτες των ναζί έγιναν βαφτίστηκαν πατριώτες και συνεργάτες του συμμαχικού Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, ενώ οι αγωνιστές της Αντίστασης οδηγήθηκαν στα μπουντρούμια, στα ξερονήσια και στους τόπους εκτέλεσης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν χαρακτηρίζεις κάποιον συνεργάτη του κατακτητή ή εχθρό τότε θες τον θάνατό του γιατί σου έχει κάνει κακό, όταν τον σκοτώνουν δεν λες: "είχαμε αγανακτήσει με αυτο που είχε συμβεί" ή "δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδυα ξέροντας τις επιπτώσεις στο κόμμα", γιατί καταντάει ξεφτίλα το θέμα. Εγώ για όλλες αυτές τις βάρβαρες πράξεις όπως λιντζαρίσματα ή κουρέματα με την ψιλή, δεν μπορώ να ταυτιστώ με την αντιστασή τους και φυσικά το πνεύμα της εποχής μόνο αηδία μου προκαλεί κύριε επώνυμε. Δηλαδή με το πνεύμα της εποχής σκοτώνεις κάποιον και μετά ψάχνεις για στοιχεία- μην είσαι αφελής αν υπήρχαν θα τα χαν βρει τόσες μέρες ψάχναν. Το πλιάτσικο φυσικά επιτρέπετε στο πνεύμα αυτής της άνανδρης εποχής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι ακόμα, κανενας κυβερνήτης στην απελευθέρωση, δεν είχε συνεργαστεί με τον κατακτητή, και μη μου πεις μεμονομένα άτομα, γιατί τέτοιους είχε και η αριστερά, τον Ορέστη που τον κρατάνε σε ανωνυμία, του χουν ψάλει τα εξ αμάξης.
Δυστυχώς, εκτός από ανώνυμος είσαι και ανιστόρητος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε δεν έχεις παρά να με κατατοπίσεις, πάντως στο θέμα με την Παπαδάκη είμαι σωστός απόλυτα στα γεγονότα, αλλιώς δεν έχεις παρά να με κατατοπίσεις και εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυφ... Πάλι τα ίδια θα λέμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι ας μη πούμε τίποτα άλλο δίκιο έχεις, απλά σκοτώνοντας Παπαδάκηδες πατήματα δίνεις σε αυτούς που θεωρείς συνεργάτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά κύριε Μόσχο γιατί δεν λέτε τίποτα για την Παπαδάκη? Δεν σας παίρνει έτσι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας παραπέμπω σε πρόσφατη σχετική ανάρτηση του Istologiou G. Mosxou υπό τον τίτλο: α) "Η Ολυμπία Παπαδούκα στις Γυναικίες Φυλακές Αβέρωφ" της Μαρίας Φαφαλιού,άρθρο δημοσιευμένο στις 4-6-2014, και β) "Μαρτυρία της Ασπασίας Παπαθανασίου" δημοσιευμένη στις 30-10-2011. Για τα περί Παπαδάκη κλπ που ανάγονται στην περίοδο των Δεκεμβριανών έχω αναφερθεί παλαιότερα, μην τα επαναλαμβάνω. Φιλικώτατα και απορώ με την εμμονή σας, μετά από τόσες ημέρες απουσίας σας. Και πάλι φιλικά σας χαιρετώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην εχω διαβάσει την μαρτυρία της Παπαθανασίου και δεν είναι αξιόπιστη για να με παραπέμπεις εκεί πέρα. Λέει αυτολεξεί η Παπαθανασίου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα άλλο βράδυ έρχεται η Ολυμπία Παπαδούκα και μου λέει «Πιάσαν (πρόσεχε τις λέξεις) την Ελένη την Παπαδάκη».
Η Παπαδούκα λέει σε μαρτυρία της πως την Παπαδάκη «δεν την γνώριζε προσωπικά, δεν την συναναστάφηκε», ενώ η Παπαθανασίου δεν κάνει καν τον κόπο να αναφέρει για την διαγραφή της Παπαδάκη και την διαπόμπευσή της με τις Παπαθανασίου-Παπαδούκα να φωνάζουν "θάνατο στην πουτάνα".
Είναι αξιοσημείωτο πως η Παπαδάκη από πουτάνα έγινε ξαφνικά "η Ελένη". Πως λέγετε αυτό, αριστερό ήθος?
Όσο για τις εμμονές, ο καθένας με τις δικές του, εσύ με την Παπαδούκα, εγώ με την Παπαδάκη.
Αλλά ακόμα και να δεχτούμε όσα λέει η Παπαθανασίου, πως έμαθαν τόσο έγκαιρα για την δολοφονία της Παπαδάκη, τότε γιατί η οικογένειά της την θεωρούσε επί ένα μήνα αγνοούμενη? γιατί η αγωνία μεταφέρθηκε και στον καλλιτεχνικό κόσμο? γιατί?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα σου χω και το άλλο με την μαρτυρία της Παπαθανασίου. Λέει:
ΑπάντησηΔιαγραφή"μας κόλλησαν ότι εγώ και η Παιζή ήμασταν υπεύθυνες για τον θάνατο της Παπαδάκη" φυσικά θέλοντας να εκφράσει την αδικία σε βάρος της.
Για πες μου τώρα, το ότι η Παπαθανασίου, η Παιζή και ο κάθε αριστερός κόλλησε στην Παπαδάκη ότι ήταν υπεύθυνη για τον θάνατο της Βάσως Αργυριάδη δεν ήταν αδικία ή παραλογισμός? Για πες μου εσύ που φαίνεσαι σκεπτόμενο άτομο. Αν δεν έχεις άποψη ούτε για αυτό τότε έκανες σφάλμα να με παραπέμψεις σε μαρτυρία που δεν έχεις εκτιμήσει σωστά.
Προφανώς ισοπεδώνεις την προσφορά της Παπαδούκα και αυτό είναι το κύριο λάθος που κάνεις. Κρίνεις με τα σημερινά μέτρα τις ώρες μίας άλλης εποχής, που πιστεύω ότι δεν την έχεις πλησιάσει ούτε ακροθιγώς. Οι πηγές που σε παρέπεμψα αξιολογούν την προσφορά της αγωνίστριας πέρα απο τους παραμορφωτικούς φακούς του πάθους και μάλιστα ετεροχρονισμένου κατά περίπου έξι δεκαετίες. Εξ ου και οι εμμονές σου. Αυτό και πέραν αυτού ου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι αλά έχω μάθει να βλέπω το νόημα και κάτω απ τα γράμματα. Εσένα σου φαίνεται λογικό να λέει η Παπαθανασίου "την ΕΛΕΝΗ την Παπαδάκη", την στιγμή που την θεωρούσαν προδότρα (τις ώρες της εποχ΄ης ΕΚΕΙΝΗΣ, με τα τότε μέτρα) και ζητούσαν το αίμα της. Αν δεν το λες υποκρισία αυτό πως το ονομάζεις?
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προσφορά της Παπαδούκα ποιά είναι ακόμα δεν έχω καταλάβει, προφανώς οι προκυρήξεις, οι διαδηλώσεις μίσους, οι φυλακές Αβέρωφ, και οι μαρτυρίες της για το πόσο μεγάλη ηθοποιός ήταν η "προδότρα" Παπαδάκη. Και μιλάμε για άτομο που και για να ρεύτεί ακόμα έπρεπε να πάρει "γραμμή" απ την οργάνωση, η οποία δρούσε με βάση τα πάθη, τα μίση και τις ιδιεταιρώτητες ΕΚΕΙΝΗΣ ακριβώς της εποχής. Ήμαρτον δηλαδή, το κκε αναγκάστηκε να αποκυρήξει σχεδόν τα πάντα που έκανε εκείνη την εποχή και εμείς μιλάμε για προσφορά της Παπαδούκα.
Δεν γράφω από την πλευρά του ΚΚΕ, εάν κατάλαβες, αλλά κάποια πράγματα για να τα διαχειριστείς υπό το πρίσμα της Ιστορίας του ΕΑΜ και της Αντίστασης γενικότερα, δεν πρέπει σώνει και καλά να είσαι με το ΚΚΕ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ βεβαίως διακατέχεσαι από το αντιΕΑΜ σύνδρομο. Δεν αναγνωρίζεις την προσφορά του ΕΑΜ, όπως και οι νεογιάπηδες εθνικιστές, που ρέπουν προς τον χρυσαυγιτισμό. Δεν λέω ότι είσαι προς τα κει, αλλά πρόσεχε τις συμπτώσεις των λεγόμενών σου. Και θα καταλάβεις. Γράφεις: "Και μιλάμε για άτομο που και για να ρευτεί ακόμα έπρεπε να πάρει "γραμμή" απ' την οργάνωση, η οποία δρούσε με βάση τα πάθη, τα μίση και τις ιδιαιτερότητες ΕΚΕΙΝΗΣ ακριβώς της εποχής". Αυτή η εκχυδαϊσμένη γλώσσα αναρωτήθηκες από ποιους χρησιμοποιείται;
Είναι γεγονός πως το εαμ ελεγχόταν απ το κκε, δεν νομίζω να αμφισβητείται κάτι τέτοιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την εκχυδαϊσμένη γλώσσα που χρησιμοποιώ έχετε δίκιο την χρησιμοποιούν άτομα που ρέπουν προς τον χρυσαυγιτισμό. Σήμερα όλα αυτά. Πριν εφτά δεκαετίες την γλώσσα αυτή την χρησιμοποιούσαν μάλλον άτομα που κινούνταν προς την αριστερά (θάνατος στην πουτάνα), οπότε μια άλλη εποχή θα μπορούσε να θεωρηθεί πως ρέπω προς τον κομμουνισμό. Τελικά όλα κύκλος είναι. Πάντως όσο εκχυδαισμένο ή υπερβολικό και να ακούγετε αυτό που έγραψα δεν είναι ολότελα λάθος.
Και στο κάτω κάτω η στάση των ηθοποιών του εαμ όταν κάναν τις διαγραφές, έστω και με τα δεδομένα εκείνης της δύσκολης εποχής, δεν ήταν χυδαία? Εγώ τουλάχιστον δεν είμαι καλλιτέχνης.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις έστω και ένα ποσοστό λάθος σου. ("Πάντως όσο εκχυδαισμένο ή υπερβολικό και να ακούγετε αυτό που έγραψα δεν είναι ολότελα λάθος" μου γράφεις).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρά ταύτα, παραμένει ανεδαφικός και αντιδιαλλεκτικός ο συσχετισμός εποχών διαφορετικών, που επικαλείσε, ιδιαίτερα όταν απέχουν 70 χρόνια μεταξύ τους, δηλαδή δύο γενεές. Κι ωστόσο χυδαίες διαγραφές δεν υφίστανται, χυδαίες προγραφές ίσως...
Και το "θανατος στην πουτάνα" τι είναι, διαγραφή ή προγραφή?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης αυτό που δεν είναι ολότελα λάθος είναι πως η Παπαδούκα και η κάθε Παπαδούκα, δεν έκανε ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΎΤΩΣ αν δεν έπαιρνε "γραμή" ή έστω αν δεν ήταν σύμφωνο το ενδοεωτερικό σύνολο. Και για να αποφύγω τον συσχετισμό διαφορετικών εποχών, σου θυμίζω πως ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΟΧΗ η Παπαδάκη μεσολαβούσε στον Ράλλη, εκθέτοντας τον εαυτό της, ώστε να βοηθάει φυλακισμένους, την στιγμή που οι φίλοι της λέγαν πως αυτές τις ευεργεσίες δεν θα τις εκτιμήσει κανείς στο τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ίδια μεσολάβισε στον Ράλλη για να φτιαχτούν κατοχικά συσίτια στο εθνικό (απ ότι ξέρω εκεί μπήκε ο γιός του ηθοποιού Καραβουσάνου και επέζησε), η ίδια έπερνε μέρος σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, η ίδια αγόραζε αντιστασιακές εφημερίδες που έγραφαν για αυτή τα χειρότερα, μόνο και μόνο για να τις ενισχύσει, και για αυτά και δεκάδες άλλα δεν έπαιρνε "γραμμή" από καμία οργάνωση.
Γιατί δεν λες και τίποτα για την Παπαδάκη?
Μεγάλο παιδί είσαι κια υποθέτω μπορείς να ξεχωρίσεις τον Μέλλοντα από τον Ενεστώτα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ φίλε εδώ είναι που θα διακρίνεις πιστεύω την διαφορά των δυο κόσμων. Αυτού της Παπαδούκας που αγωνιζόμενη διεκδικεί το δικαίωμα της καταχτημένης χώρας να έχει πρόσβαση στα αναγκαία υλικά αγαθά και πρωτίστως να έχει την εθνική υπερηφάνεια και την ανεξαρτησία, που υλοποιούνται μέσω του ΕΑΜ, το οποίο έσωσε τον λαό μας από την πείνα που προκάλεσε η επισιτιστική κρίση του 1941-1942 των κατακτητών και των υποτελών τους, Ράλληδων, Μπουραντάδων και άλλων... καλών εθνικοφρόνων παιδιών που συνεργάστηκαν μαζί τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι από την άλλη είναι ο κόσμος της Παπαδάκη, που με διαμεσολαβήσεις προσφέρει το ελάχιστο που μπορούν να αποδώσουν τέτοιες ενέργειες, που κατά κανόνα ωφελούν μεμονομένα άτομα και σε ειδικές περιπτώσεις. Δεν λέω πως είναι άσχημη η προσφορά. Απλά επισημαίνω ότι δεν είναι η απαιτούμενη για να απελευθερωθεί η κοινωνία από τους ναζί καταχτητές.
Αλλήθεια τώρα που το σκέπτομαι, θα σου προτείνω να γράψεις εσύ ένα άρθρο περί της Παπαδάκης κι εγώ έχω ανοικτό το Ιστολόγιο για να το δημοσιεύσω. Βάλε ψευδώνυμο ως υπογραφή, δεν έχω πρόβλημα. Το περιμένω στο gmosxos1@hotmail.com
Χαίρομαι που τουλάχιστον αναγνωρίζεις κάτι στην προσφορά της Παπαδάκη, μόνο που εδώ ξεχνάς κάτι, σύμφωνα με την άποψή σου για το εαμ, η προσφορά της Παπαδάκη είναι πολύ μεγαλύτερη, εφόσον τα μεμονομένα άτομα που οφελήθηκαν είχαν κατα κανόνα δράση στο εαμ. Φυσικά τα γεγονότα δεν δικαίωσαν την Παπαδάκη, εγώ στην θέση της και γνωρίζοντας τις συνέπειες, δεν το συζητώ, θα άφηνα όλλους αυτούς τους "αγωνιστές" να ψοφήσουν. Άλλο όμως εγώ, άλλο η Παπαδάκη, εγώ θα χα μάλλον καλύτερο τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την προσφορά της Παπαδούκα θα προτιμούσα να μου πει κάποιος κάτι πιο συγκεκριμένο απ την ένταξη στο εαμ, αλλιώς μπορώ και γω να πω για προσφορά της Ντιριντάουα, ή γιατί όχι για προσφορά του Ορέστη.
Άλλωστε όποια και να είναι η προσφορά κάποιου, αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να το παίζει δικαστής ή τιμωρός. Δεν είναι τυχαία η φράση του Μάρκου Αντώνιου στον σαιξπηρικό Ιούλιο Καίσαρα: "το κακό που κάνουν οι άνθρωποι
ζει και μετά απ’ τους ίδιους, το καλό συχνά
θάβεται με τα κόκαλά τους". Είναι κρίμα ηθοποιοί να ξεχνάνε τόσο εύκολα τους ρόλους.
Για το τελευταίο που λες, να γράψω άρθρο για την Παπαδάκη, λυπάμαι αλλά για την ώρα τουλάχιστον δεν έχω σκοπό να το κάνω, κυρίως γιατί είμαι αντιρρησίας, προτιμώ λόγω φύσης να αμφιβητώ, και κατά δεύτερον έχουν γραφτεί αρκετά άρθρα για την Παπαδάκη, αν ήθελες θα δημοσίευες ήδη δεν θα περίμενες εμένα. Απλά λόγο θέσης της Παπαδάκη, δεν νομίζω να είναι η υπόθεση που θα σε συγκινήσει.
Γράφεις: "θα άφηνα όλλους αυτούς τους "αγωνιστές" να ψοφήσουν". Κι ερωτώ γιατί τόση εμπάθεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου είναι η καθαρή κρίση για την οποία κόπτεσαι;
Κι ακόμη, σου προσέφερα ευκαιρία και Istologio να εκφράσεις ολοκληρωμένη άποψη, εάν την διαθέτεις.
Αρνήθηκες με τον πρόσχημα περί αντιρρρησίου συνείδησης κι άλλων. Δεν περίμενα ότι θα δεχόσουν. Γνωρίζεις ότι η δημοσιότητα είναι δίκοπο μαχαίρι. Διότι scripta manet...
Εδώ φίλε μου σταματώ και ότι κατάλαβες, κατάλαβες...
Μάλλον ακόμα δεν κατάλαβες, αν άφηνα αυτούς τους "αγωνιστές" να ψοφήσουν δεν είναι από εμπάθεια αλλά αυτοάμυνα, γιατί θα έπρεπε να μπω στην γκεστάπο να συνομιλώ με τον Ράλλη ή με οποιονδήποτε Γερμανό αξιωματικό και ύστερα οι ίδιοι που θα μου ζητούσαν βοήθεια και οι ίδιοι που θα σώζαν την ζωή τους χάρις σε εμένα θα με κατηγορούσαν ως προδότη και για ανθελληνική στάση κάνοντάς με εύκολο στόχο σε διάφορους πράκτορες που θέλουν να δυσφημήσουν το αριστερό κίνημα.( στην τελική την αριστερά βοηθάω από ένα "λάθος"). Απ ότι καταλαβαίνεις δεν είναι παράλογο να νοιάζετε κάποιος για την ζωή του, την τιμή του, την οικογένειά του και ναι προκυμένου να με ξεκάνουν αυτοί θα προτιμήσω να τους αφήσω στην τύχη τους να τους εκτελέσουν. Τι, ξέραν την εποχή εκείνη με τις όποιες ιδιετερότηες να αναγνωρίζουν κάτι? Το απέδειξαν και με την Παπαδάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ πέρα η Παπαδούκα δεν αναφέρει στην μαρτυρία της για την Παπαδάκη ,που σίγουρα θα έχεις διαβάσει, ένα περιστατικό με ένα ηθοποιό κομουνιστή ονόματι Φρίξο Θεοφανίδη, τον οποίο η Παπαδάκη έσωσε από βέβαιο θάνατο καθώς λένε. Τι αναφέρει για την στάση του στο ΣΕΗ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στην τελική δεν γνωρίζεις για τους ηθοποιούς που υποστήριξαν την Παπαδάκη (Ροζάν, Χορν, Μουσούρης, ΔΕνδραμής, Ανδρεάδη, Καλουτά, Φιλιπίδης, Λογοθετίδης) ΟΛΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ήταν δεξιοί και κανείς τους δεν χρώσταγε την ζωή του στην Παπαδάκη. Η διαφορά των δύο κόσμων που μου λεγες.
Γιώργο Μόσχο, ακόμα δεν μου εξήγησες, ή να μου δώσεις έναν λόγο ή κίνητρο, γιατί να βοήθαγα όλους αυτούς τους αγωνιστές?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα είναι πολύ απλό. Η χώρα είναι υπό ναζιστική κατοχή. Το έγκλημα των ναζί, σε βαθμό εθνοκάθαρσης, είναι το πρώτο πρέπει να μας απασχολεί. Αυτό άλλωστε καταδικλαστηκε στη Νυρεμβλεργη μετά τον Πόλεμα. Τα όσα άσχημα, οικτρά, άθλια, πανάθλια συμβαίνουν εντός της Δημοκρατίας δεν είναι όμοια με τον κατώτερο βαθμό ναζιστικού εγκλήματος. Η αντιφασιστική στάση είναι συμπεριφορά πέρα και πάνω από κομματικούς σχηματισμούς. Αφορά την ίδια την ύπαρξη της κοινωνίας. Αυτά τα ολίγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνοι αν όμως είναι να σε σκοτώσουν οι δημοκράτες, στην προκημένη περίπτωση ήταν κομουνιστές και δεν το λέω με βάση κομματικούς σχηματισμούς, απλά ο Ορέστης ήταν κομμουνιστής, όσο και να προσπαθούσε η Παπαδούκα και οι λοιποί να του στερήσουν αυτή την ιδεολογία, βαφτίζοντάς τον μετά θάνατον "Εγγλέζο", αν ξέρεις λοιπόν πως θα σε βλάψουν εσένα ή την οικογένειά σου τότες δεν τους βοηθάς. Είναι απλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά κυριε Μόσχο δεν απαντήσατε, γιατί πρέπει κάποιος να βοηθήσει ένα κομουνιστή, εφόσον η ιστορια έδειξε πως είναι καθήκια και να μην τον αφήσει στην τύχη του. Ας μείνουμε στην υπόθεση και ας αφήσουμε τις θεωρείες όπως κάνετε, αποφεύγοντας τα γεγονότα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά ωραία συζήτηση θα κάνουμε μεταξύ καθοικίου (οικιακού σκεύους νυχτός, εξ ου και η λέξη καθίκι, με γιώτα -ι-) και απλού σκεύους ημέρας. Δεν συμφωνώ, ίδιως όταν αυτά χρησιμοποιούνται, όπως εν προκειμένω, με την μεταφορική έννοια των λέξεων... Δεν είναι του επιπέδου μου. Ανήκουμε σε διαφορετικές σχολές σκέψης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι έγραψα μια λέξη λάθος (φαντάζομαι ο Ορέστης ή ο Μακαρώνας ξέραν να γράφουν καλύτερα από μένα) είναι και το μόνο που μπορείς να μου χρεώσεις. Εσύ με ρώτησες σε προηγούμενο σχόλιο, "γιατί έχω εμπάθεια?" ,όταν είπα πως κομουνιστές δεν θα τους βοηθούσα και θα προτιμούσα να πεθάνουν παρά να επέμβω. Σου είπα πως δεν είναι θέμα εμπάθειας και σου φερα το παράδειγμα της Παπαδάκη, που σύμφωνα με σένα η προσφορά της είναι μικρότερη απ της Παπαδούκα, γιατί δεν ήταν στο εαμ. Η Παπαδάκη μπορεί να μην βοήθησε τον Ορέστη ή τον Μακαρώνα, φυσικά αν της ζήταγαν βοήθεια θα τους βοηθούσε, αλλά πιθανόν δεν την χρειάστηκαν κι όλας, αλλά βοήθησε αριστερούς τύπου Βεάκη, οι οποίοι αφού την ευχαρίστησαν,πρωτοστάτησαν στην διαγραφή της δίνοντας πάτημα για την δολοφονία της. Ύστερα απ όλλα αυτά και αφού μου χρεώνεις εμπάθεια, σε ρωτώ να μου δώσεις ένα λόγο γιατί να βοηθάμε αριστερούς. Και θα σε παρακαλούσα να μείνεις στην υπόθεση και όχι στις θεωρίες για τον ναζισμό κτλ. Φυσικά μπορεί στο κείμενο να χω και ορθογραφικά λάθη, μπορείς να μου την πεις αν θέλεις, για την ουσία των πραγμάτων όμως?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί απλούστα δεν ήταν ζήτημα Αριστερών ενάντια στους ναζί. Επρόκειτο για μάχη της ανθρωπότητας ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό. Τόσο απλή είναι η απάντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φαντάζομαι με το να σκοτώσουν την Παπαδάκη, η ανθρωπότητα πέτυχε μια μεγάλη νίκη απέναντι στο φασισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραγνωρίζεις ότι τα Δεκεμβριανά ήταν μεθόδευση της βρετανική επέμβασης στη χώρα με την συνδρομή της βασιλοφρονης Δεξιάς. Οι ναζί είχαν εκδιωχθεί από τη χώρα. Αρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα..... η Παπαδάκη γιατί δολοφονήθηκε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα γιατί από την αντίστοιχη πλευρά των επεμβασιών Βρετανών και της κυβέρνησης Μαξίμου συλλαμβάνονταν αγωνιστές του ΕΑΜ και άλλοι δολοφονούνταν επί τόπου, άλλοι εστέλνοντο στα στρατόπεδα της Λιβύης κρατούμενοι ως όμηροι. Οπότε όμηροι από την μία πλευρά,(των ΕΑΜιτών) που τους κρατούσε για ασφάλεια των μαχητών του κατά την έξοδό τους από την Αθήνα, όμηροι και από την άλλη πλευρά των Βρετανών και Τσολιάδων, πρώην συνεργατών των Ναζί, που συλλάμβαναν ΕΑΜίτες αμάχους και μη για να εκβιάσουν την αντίθετη πλευρά των εμπολέμων, προκειμένου να στηρίξουν την κυβέρνηση και τους Βρετανούς που τους απελευθέρωσαν από τα στρατόπεδα Αράξου κλπ, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν κατά του ΕΑΜ. Και φυσικά αυτή ήταν η πραγματική αρχή του Εμφυλίου που στρατιωτικά ορίστηκε η έναρξή του με την επίθεση των αυτοαμυνιτών στο τμήμα Χωροφυλακής του Λιτόχωρου στις 31-3-1946, ημέρα του μεθοδευμένου δημοψηφίσματος για την παλιννόστηση της Μοναρχίας του Βασιλιά Γεωργίου Β΄, ανιψιού του Κωνσταντίνου, τελευταίου βασιλιά της μοναρχίας των Γλύξιμπουργκ στην Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα γιατί από την αντίστοιχη πλευρά των επεμβασιών Βρετανών και της κυβέρνησης Μαξίμου συλλαμβάνονταν αγωνιστές του ΕΑΜ και άλλοι δολοφονούνταν επί τόπου, άλλοι εστέλνοντο στα στρατόπεδα της Λιβύης κρατούμενοι ως όμηροι. Οπότε όμηροι από την μία πλευρά,(των ΕΑΜιτών) που τους κρατούσε για ασφάλεια των μαχητών του κατά την έξοδό τους από την Αθήνα, όμηροι και από την άλλη πλευρά των Βρετανών και Τσολιάδων, πρώην συνεργατών των Ναζί, που συλλάμβαναν ΕΑΜίτες αμάχους και μη για να εκβιάσουν την αντίθετη πλευρά των εμπολέμων, προκειμένου να στηρίξουν την κυβέρνηση και τους Βρετανούς που τους απελευθέρωσαν από τα στρατόπεδα Αράξου κλπ, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν κατά του ΕΑΜ. Και φυσικά αυτή ήταν η πραγματική αρχή του Εμφυλίου που στρατιωτικά ορίστηκε η έναρξή του με την επίθεση των αυτοαμυνιτών στο τμήμα Χωροφυλακής του Λιτόχωρου στις 31-3-1946, ημέρα του μεθοδευμένου δημοψηφίσματος για την παλιννόστηση της Μοναρχίας του Βασιλιά Γεωργίου Β΄, ανιψιού του Κωνσταντίνου, τελευταίου βασιλιά της μοναρχίας των Γλύξιμπουργκ στην Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ μάλιστα άρα η Παπαδάκη δολοφονήθηκε επειδή η Βρετανοί συνελάμβαναν αγωνιστές του ΕΑΜ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα η Παπαδούκα και οι λοιποί "καλλιτέχνες" ζητούσαν την διαγραφή της Παπαδάκη γιατί η πραγματική αρχή του Εμφυλίου (θα) ήταν η επίθεση των αυτοαμυνιτών στο τμήμα Χωροφυλακής του Λιτόχωρου στις 31-3-1946.
Και εμπάσι περιπτώσι απ αυτούς που εκτελέστηκαν όπως λες επί τόπου δεν ήταν ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ αριστερός καλλιτέχνης απ το μισό θέατρο οργανωμένο στο ΕΑΜ. Τον καπετάν Ορέστη τον εκτέλεσε το ίδιο το ΕΑΜ, και το χρησιμοποιεί ως σημαία- με την πρόφαση πως έκανε αυτό που ζητάγαν τα ίδια τα στελέχη (δηλαδή τον θάνατο της προδότρας Παπαδάκη- σταθερότητα απόψεων έτσι).Αυτοί που δολοφονούνταν επί τόπου, γιατί να μην πούμε πως ήταν ένα και το αυτό με τον Ορέστη? Άρα ουδέν έγκλημα.
Η Παπαδάκη τι σχέση είχε με όλλα αυτά ακόμα δεν απαντάς.
Ήμουν σαφέστατος και καθόλου λακωνικός. Εάν δεν το αντιλήφθηκες, εγώ τι να κάνω για να το καταλάβεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποφεύγεις να μιλήσεις για την Παπαδάκη σαν να ναι απαγορευμένο ακόμη και το όνομά της. Το κατόρθωμα της αριστεράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις 30 Σεπτεμβρίου 2013, που γίνεται η συζήτηση, έχω δώσει 26 απαντήσεις. Ρίξε μία ματιά στη λίστα και θα συνειδητοποιήσεις τι είπες. Νομίζω ότι το θέμα έχει εξαντληθεί. Τι άλλο μπορεί να ειπωθεί παρά επαναλήψεις των όσων έχουν προηγηθεί. Καλό 15αύγουστο κι η Παναγιά να σου δίνει φώτιση. Από σήμερα το μπλοκ για λίγες ημέρες θα τελεί σε... αγρανάπαυση.
ΑπάντησηΔιαγραφή1ον ξεκίνησα την συζήτηση στις 8 Μαιου 2014
ΑπάντησηΔιαγραφή2ον σε όλλες τις απαντήσεις αποφεύγεις να μιλήσεις για την υπόθεση αυτό καθ αυτό
3ον είναι παράδοξο να επικαλύσε την Παναγιά μιας και εσείς οι αριστεροί δεν φημίζεστε για τα χριστιανικά σας εσθήματα.
Πάντως από γνώση ορθογραφίας τουλάχιστον κάτι σκαμπάζουμε. Τώρα για περί χριστιανικών αισθημάτων ε, αυτά η α-δεξιά προπαγάνδα κάποτε τα συμπλήρωνε με δόσεις πτωματολογίας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να γίνει; Είμαστε στην εποχή όπου οι Αγιορείτες Πατέρες προσκαλούν αριστερούς Φλωράκη - Τσίπρα. Θα το συνηθίσουν και αυτοί οι εργολάβοι-ιδιοκτήτες της χριστιανικής πίστης...
Βλέπεις αυτό σου λέω, αποφεύγεις την υπόθεση Παπαδάκη, μπορείς να μου απαντήσεις αυθόρμητα για οτιδήποτε, άλλά όχι για αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα γράψει και άλλο ένα σχόλιο για την μόρφωση των συντρόφων της Παπαδούκα, αλλά βλέπω ούτε αυτό είναι ευχάριστο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς χάθηκε το σχόλιό σου. Στείλε το πάλι και θα δημοσιευθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν για να μην λες για την ορθογραφία μου θα κάνω ενα copy paste απο μαρτυρια της Παπαδούκα
ΑπάντησηΔιαγραφή"Επιασαν τον Ανδρικίδη ως υπεύθυνο της δολοφονίας των πολιτοφυλάκων του Γαλατσίου, που η δίκη τους είχε γίνει στο Περιστέρι και η εκτέλεση στην Πλατεία Αμερικής. Σ' αυτήν τη δίκη ο Μυράτ βλέπει για πρώτη φορά τον κατηγορούμενο και εντυπωσιάζεται από τις απαντήσεις του στους δικαστές. Ρωτάει τον κατηγορούμενο ο εισαγγελέας:
- Τι γράμματα ξέρεις κατηγορούμενε;
- Με το ζόρι τέλειωσα το Δημοτικό.
- Η ειδικότης που γράφουν τα χαρτιά: «Διαμερισματάρχης» με ποιο βαθμό ισοδυναμεί σήμερα;
- Ας πούμε Ταγματάρχης στον Στρατό ξηράς και ανάλογος στο Ναυτικό, Αεροπορίας και ό,τι άλλο ανάλογο σε άλλα Σώματα.
- Φαίνεσαι έξυπνος άνθρωπος, πες πως ενεργούσες σαν -ας πούμε- ταγματάρχης (Διαμερισματάρχης); Θα ξέρεις ασφαλώς πως σήμερα για να βγει ένας ανθυπολοχαγός από τη Σχολή των Ευελπίδων, θα πρέπει να υπηρετήσει τέσσερα χρόνια για να βγει υπολοχαγός, άλλα 4 για λοχαγός, και ταγματάρχης άλλα 4, ενώ εσύ, αγράμματος, βρέθηκες ταγματάρχης του ΕΛΑΣ;
- Να σας πω ή μάλλον να σας ρωτήσω πριν απαντήσω: Από ποια Ναυτική Σχολή βγήκε ο ναύαρχος Κανάρης, ο ναύαρχος Ματρόζος, από ποια Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων αποφοίτησε ο στρατηγός Καραϊσκάκης, ο στρατηγός Μακρυγιάννης. ο στρατηγός Ανδρούτσος Οδυσσέας, ο Τζαβέλας, ο Γκούρας...
- Σταμάτα!
- Δεν σταματώ. Κανένας από τους πιο πάνω ναυάρχους και στρατηγούς δεν ήξεραν ούτε υπογραφή να βάνουν στο χαρτί, και ιδιαίτερα ο Κανάρης που έφτασε και πρωθυπουργός, δεν πήγε ούτε στο Δημοτικό που έβγαλα εγώ.
- Αρκετά!
- Είμαστε αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και προβιβαστήκαμε όλοι από ανδραγαθίες κατά του φασισμού, των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Αν όλοι οι αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού πήγαιναν να υπηρετήσουν την Εθνική Αντίσταση και κάλυπταν τα κενά, εγώ θά 'μουνα απλός στρατιώτη. Είμεθα της ανάγκης γεννήματα, όπως το 1821 οι πιο πάνω αρχηγοί.
- Καλά, καλά, φτάνει...
Και η απόφαση των δικαστών «...ισόβια δεσμά». "
Λοιπόν από αριστερό δεν θα ξαναδεχτώ σχόλιο για την κακή μου ορθογραφία, εφόσον στον "αγώνα", τα γράμματα περιτεύουν.
Συγγνώμη εάν σε έθιξα για τα περί της ορθογραφίας σου. Αντιθέτως εκτιμώ ότι δεν χρησιμοποιείς τα γκρίκλις, που στην ουσία είναι η γραφή αυτών που ποτέ δεν προσπάθησαν να αναπαραγάγουν σωστά στο χαρτί την όμορφη γλώσσα μας. Δεν είμαι ειδήμων της Γλωσσολογίας, ούτε ο αλάνθαστος της Γραμματικής, όμως προσπαθώντας κάθε ημέρα επί 63 χρόνια, από την αρχή της Α΄Δημοτικού, η πείρα μου έδειξε ότι όλα είναι θέμα προσπάθειας. Αλλά και για να γυρίσουμε στο θέμα μας, ας προσέξουμε την γραφή των λογίων φαναριωτών, που πολλοί διατέλεσαν "γραμματικοί" των καπεταναίων του '21 και να αναρωτηθούμε, μα μπορεί να χρησιμοποιούσε την άτεγκτη καθαρεύουσα ένας καπετάνιος, που δεν είχε χρόνο να μάθει γράμματα; Κι όμως ακριβώς εξ αυτού του γεγονότος την συγγραφή της Ιστορίας την ανέλαβαν οι"γραμματικοί" και γι αυτό μας πρόκοψαν! Ευτυχώς που υπάρχουν και τα σημειώματα των αγράμματων αγωνιστών, που είναι γραμμένα στη μητρική τους γλώσσα, για να γνωρίσουμε κι εμείς εάν το πιάτο του ο αγωνιστής το έλεγε πινάκιον ή πινιάτο. Εάν τα ψάρια του τα έλεγε ιχθείς ή οψάρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλείνοντας ωστόσο, οι αριστεροί ή οι ενεργοί πολίτες, που έχουν σχέση με την γραφή δεν δικαιολογούνται να τα κάνουν μούσκεμα!
Πάντως το απόσπασμα που παρουσίασες είναι κατατοπιστικό και από απόψεως οπτικής γωνίας που αντιμετώπιζαν οι Δικαστές (όχι όλοι) αλλά οι αντιγράφοντες μεθόδους λιποτακτών του αντιναζιστικού αγώνα, που θεωρούσαν ότι ό ΕΛΑΣ ήταν κάτι ασήμαντο. Ότι το 80% των Ελλήνων είχε οργανωθεί στον αντιναζιστικό αγώνα, αυτό δεν τους συγκινούσε. Διότι σχεδόν όλοι συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Και προσοχή! Στον αγώνα είναι απαραίτητη η μόρφωση. Γραμματική και κοινωνική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω μια απορία, πως γίνεται το 80% των Ελλήνων να έχει οργανωθεί στον αντιναζιστικό αγώνα και συγχρόνως, σχεδόν όλλοι να συνεργάστηκαν με τον κατακτητή?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης το απόσπασμα που έβαλα δείχνει την κουτοπονηριά ενός μέσου ελασίτη, που φέρνει ως παράδειγμα μς βάση την εποχή του, προσωπικότητες μιας εντελώς άλλης εποχής, αυτής του 21. Πόσες ευκαιρείες είχε να μορφωθεί ο Κολωκοτρώνης που από βρέφος βρέθηκε στα βουνά και πόσες ο κάθε Ανδρικίδης? Δηλαδή έπρεπε να βγαίναν οι αγωνιστές απ τον τάφο τους, που πολέμησαν για μια Ελλάδα στασιμότητας.
Και όσο για την συγκίνηση άσε, είδαμε και τους ηθοποιούς του εαμ τι συγκίνηση είχαν. Πρώτα ζητούσαν τον θάνατο της Παπαδάκη και ύστερα¨"αγανάκτησαν" με αυτόν. Δηλαδή ήμαρτον η βλακεία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν έπρεπε να είσαι του Παντείου για να αντιληφθείς ότι οι ναζί είναι καταχτητές στην χώρα σου. Και αυτό δεν ήταν σχήμα λόγου. Ήταν ωμή πραγματικότητα. Κοίταξε, αυτόν τον καιρό επεξεργάζουμε στοιχεία της Κατοχικής πείνας. Λοιπόν, όταν τυραννήθηκαν υπό τον εφιάλτη του λιμού οι 8 στους 10 Έλληνες, με αποτέλεσμα χιλιάδων νεκρών, αδιακρίτως πολιτικών πεποιθήσεων, λογικό ήταν κάποια στιγμή, από το 1942 και μετά, να ακολουθήσουν τα προτάγματα που έθεσαν οι τέσσερις ηγέτες του ΕΑΜ, προερχόμενοι από το ΚΚΕ (Λευτ. Αποστόλου), το ΕΛΔΚ (Ηλ. Τσιριμώκος), το ΣΚΕ (Χρ. Χωμενίδης) και το ΑΚΕ (Απ. Βογιατζής). Κι ας έλεγε ο Στυλ. Γονατάς (του Κόμματος των Φιλελευθέρων, ότι "είναι τρέλλα αυτό που προτείνεις Θαν. Χατζή, (πρώτος Γραμμ. του ΕΑΜ). Σημειωτέον, ότι ο Γονατάς ήταν αργότερα από τους ιδρυτές των γερμανοντυμένων Ευζωνικών Ταγμάτων, των τσολιάδων, μαζί με τον Θόδ. Πάγκαλο, παππού του σημερινού Θ. Πάγκαλου και Β. Ντερντιλή, πατέρα του συνεργάτη της δικτατορίας Ν. Ντερντιλή του 1967. Κατά παράφραση θα ονομαζόταν προτροπέας του "Κάτσε Αντώνη μου στην ησυχία σου και μην τα βάζεις με τους Οθωμανούς". Απ' όπου και το όνομα του θρυλικού Κατσαντώνη. Και κάτι ακόμη ο απελευθρωτικός αγώνας του ΕΑΜ -αν διαβάσεις το "Τι Είναι και τι Θέλει το ΕΑΜ",σύγγραμμα του λόγιου Δημ. Γληνού- θα αντιληφθείς ότι όραμα και δίδαγμα των οραματιστών του ήσαν οι αγώνες του 1821, γι αυτό και πολλοί από αυτούς επέλεξαν για ψευδώνυμο ονόματα του αγώνα της παλιγγενεσίας του ΄21.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ένα ξέρω, πως όταν ένας λαός είναι βλάκας, όπως ο Ελληνικός, το καλύτερο που χει να κάνει είναι να κάτσει στα αυγά του. Και δεν το λέω έτσι αυτό, απλούστατα θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερα δεινά.Ένα παράδειγμα αποπροσανατολισμού:
ΑπάντησηΔιαγραφήΈβλεπα την εκπομπή παρασκήνιο το επισόδειο για την Παπαδάκη. Μίλαγε και ο Τίτος Βανδής με τις γνωστές του πολιτικές πεποιθήσεις. Πρόσεχε πρόσεχε: ξεκινάει λέγοντας πως η Παπαδάκη ήταν πολύ μεγάλη ηθοποιός και πως είναι κρίμα που δεν μπορεί να υπάρξει απόδειξη. Και προς το τέλος λέει πάλι πως είναι κρίμα γιατί την εποχή εκείνη δεν υπήρχε κινηματογραφος και τηλεόραση για να υπάρξει απόδειξη. Στο σημείο της διαγραφής της πάλι λέει πως ήταν πάρα πολύ σωστή, χωρίς να να μας λεει τον λόγο που ήταν σωστή, απλά έτσι κρίνει έτσι λέει. Φυσικά τσιμουδιά για το 'θάνατος στην πουτανα' που φωνάζαν μερικοί.
Ύστερα φτάνει στον Ορέστη, που εκπλήρωσε το λαικό συναίσθημα, λέγοντας πως ήταν ένας δολοφώνος, ένα διευθαρμένο υποκείμενο που δεν είχε καμεία σχέση με την επανάσταση, που όπως ήταν στην πολιτοφυλακή θα έφευγε και θα πήγαινε στον χωροφυλακή. Φυσικά ούτε για αυτά έχει κάποιο στοιχείο ή απόδειξη, απλά έτσι κρίνει έτσι λέει. Και φυσικά ο ελας τον "σκόωσε" γιατί δεν ήθελε τους "φόνους". Παραλληλισμός.
Ύστερα θέλοντας να δείξει τον φανατισμό της δεξιάς αναφέρει κάτι που έγραψε η Ακρόπολις, όταν ο Βανδής και οι αριστεροί βγαίναν στους δρλομους το 45 και φωνάζαν¨"θάνατος στον Παρθενίου". Και βέβαια ο Παρθενίου μπορεί να ήταν ένας βασανιστής όπως αναφέρει (βάλε και αυτούς που ανέφερες Πάγκαλο, Ντερτιλή) όμως το "θάνατος στην Παπαδάκη" προηγήθηκε χρονικά. Και ρωτώ τώρα, μιας και δεν μπορώ να ρωτήσω τον ίδιο τον Βανδή, ο σύντροφος που θα έστελνε στον θάνατο τον Παρθενίου΄, θα ήταν ένας δολοφόνος, ένα διευθαρμένο υποκείμενο? Καλύτερα σπίτια τους λοιπόν, ας άφηναν το δικαίωμα της αγανάκτησης σε κάποιον που να ξερε που να αγανακτήσει .
Κατ. άρχήν μερικά σχόλια. Ντερντιλής, Πάγκαλος, Γονατάς, προηγήθηκαν της Παπαδάκη. Ήσαν ότι το χειρότερο στην κοινωνία η τριάδα των δημιουργών των Ταγμαάτων Ασφαλείας. Το κίνημα του ΕΑΜ ήταν ένα μεγάλο αντιφασιστικό κίνημα, αλλά με μικρούς ηγέτες, ανάξιους των περιστάσεων, κάποιοι από αυτούς. Και ένα τελευταίο. Είναι ύβρις το να αποκαλείς βλάκα έναν ολόκληρο λαό. Αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή η Παπαδάκη πέθανε μετά απ αυτούς? δεν νομίζω. Επίσης έναν λαό που αποτελείται από βλάκες έχω κάθε δικαίωμα να τον αποκαλώ βλάκα. Γιατί ο λαός του εμφυλίου, ο λαός που σκότωσε μια Παπαδάκη, μόνο βλάκας αξίζει να ονομάζεται. Είναι βέβαια λίγο άδικο για την βλακεία της αριστεράς να μας παίρνει όλλους η μπάλα, αλλά καλύτερα να ήμαστε αυστηροί παρά να καλυπτόμαστε πίσω από "Ορέστιδες" σαν τους "πανέξυπνους" και "αλάνθαστους" Παπαδούκα, Βανδή και άλλους. Γιατί με τέτοιες πράξεις που λάβαν χώρα στα δεκεμβριανά και τον εμφύλιο, που πλησιάζουν κατα πόδας μεσαιονικές εποχές σκοταδισμού, εμείς πρέπει να λέμε πως σαν λαός ήμασταν έξυπνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι τελευταίο- μπορεί το εαμ να είχε πράγματι μικρούς και ανάξιους των περιστάσεων ηγέτες, πρέπει όμως κάποια στιγμή να σκευτούμε πως αν ένα κίνημα έχει μικρούς και ανάξιους οπαδούς (γιατί η ιστορία αυτό δείχνει) τότε η ευθύνη δεν είναι μόνο των ηγετών.
Τελικά δεν δώσατε ένα κίνητρο γιατί πρέπει κάποιος όντας μη αντιστασιακός να βοηθάει να σώσει την ζωή ενός αριστερού στην περίοδο της κατοχής. Με το να χει ενα επιφανές πρόσωπο επιροή στον Ράλλη σημαίνει πως έχει και πάρε δώσε στους Γερμανούς? Θέλω μια ηλικρινή απάντηση πάνω σε αυτό, γιατί αλλιώς δικαιώνεται περίτρανα η γνώμη μου "άσε τους αντιστασιακούς να ψοφήσουν".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σιωπή προς απαντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρός Ανώνυμο, αναφέρατε οτι είδατε την εκπομπή ''παρασκήνιο'' θα σας παρακαλούσα μιας και μας συνδέει αμέριστος θαυμασμός και αίσθημα δικαιοσύνης προς το ιερότερο τέρας της αρχαίας τραγωδίας, να ρίξετε μία προσεκτική ματιά στα 40:56 λεπτά του βίντεο και να προσπαθήσετε να διαβάσετε απο το άρθρο της εφημερίδος ''ελληνικό μέλλον'' 28/1/45 τί διακρίνεται να γράφει στον υπότιτλο ''την εσκότωσε η ''Μιράντα'' Αναρωτιέμαι αν όντως γράφει αυτό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αυτό γράφει, αλλά.....δεν γνωρίζουμε. Πρέπει να κατανοήσουμε το κλίμα των ημερών εκείνων, ήταν τόσο μεγάλο το σοκ που ότι και να γραφτεί δεν μπορούμε να το δεχτούμε ως απόδειξη. Αυτό κάναν οι αριστεροί. Εδώ δεν έχω καταφέρει να μάθω ακριβώς ποιοι- ποιές φώναζαν "θάνατος στην π...." θα ήμουν σε θέση να πω αν την σκότωσε η κάθε Μιράντα? (που δεν θα το αποκλύσω κι όλλας). Άλλωστε για μένα όλλο το εαμ θεάτρου είναι υπεύθυνο για τον θάνατό της, πρώτοι και καλύτεροι Βεάκης-Γληνός, κι ας γράφει ότι γράφει ο Μαρσάν στο κλίμα της συμφιλίωσης, τα γεγονότα δεν αλλάζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήgeorge katsi μιας και είδες και συ την εκπομπή θελω να σε ρωτήσω μια άποψη, αυτός ο Τίτος Βανδής έστεκε καλά στα μυαλά του? Άκου τι έλεγε, είναι κρίμα που δεν μπορεί να υπάρξει απόδειξη για το πόσο σπουδαία ηθοποιός ήταν η Παπαδάκη αλλά η (οριστική) διαγραφή της ήταν απόλυτα σωστή ( κολλάει και κάτι τρίχες για εποχές). Στο άλλο λέει για τον φανατισμό της δεξιάς φέρνοντας ένα παράδειγμα στο "θάνατος στον Παρθενίου" που φώναζαν οι αριστεροί για τον βασανιστή Παρθενίου το 1945. Ναι αλλά "θάνατος στην Παπαδάκη" φώναζαν το 1944!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει πει και άλλα μαργαριτάρια στην εκπομπή, αν τα προσέξεις λίγο φαίνονται. Απο κει και πέρα άντε βγάλε λογική με τέτοιους ανθρώπους.
george katsi να τι βρήκα πριν λίγο και διάβασα, λέει και για την Μιράντα http://www.poiein.gr/archives/28498/index.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάμε με έπνιξε η μπόχα των προοδευτικών. Η αριστερά της εποχής είναι απ τις μεγαλύτερες μαύρες τρύπες της ελληνικής ιστορίες (διαφορετική τρύπα είναι η γερμανική κατοχή, μην παρεξηγηθώ).
Στο σπίτι της Ελένης η κατάσταση είναι κωμικοτραγική: οι ελασίτες κάνουν το σπίτι άνω κάτω, αναζητώντας ... όπλα, γιατί οι ''πληροφορίες'' τους, θέλουν την οικία μιας ηθοποιού ...άντρο ενός υποτιθέμενου αντιστασιακού κινήματος! Δεν βρίσκουν τίποτα από οπλισμό,και το γυρίζουν στο πλιάτσικο. Ζητούν εναγωνίως τα κοσμήματα και τα πανάκριβα δώρα, που σύμφωνα με την αριστερή πλύση εγκεφάλου είχε κάνει δώρο στην ''ερωμένη'' του ο Ράλλης! Αλλά δεν βρίσκουν ούτε και από αυτά.. Φιάσκο η υπόθεση...
ΑπάντησηΔιαγραφήgeorge katsi, Γιώργο Μόσχο και όσοι άλλοι μπουν εδω μέσα: έβλεπα πάλι την εκπομπή την οποία αναφέραμε παραπάνω, στο 26 λεπτό ακριβώς ο Τίτος Βανδής λέει αυτολεξί: "η Παπαδάκη πιστεύω μπρος στον φοβο μπρος στην πείνα κάτι έκανε κάποια στραβή έκανε", όταν λέω πως δεν έστεκε καλά στα μυαλά του ούτε αυτός ούτε κανείς αριστερός, κάτι ξέρω, εκείνοι όλλοι όπως και ο Βανδής λέγανε τότε πως Η ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΉΤΑΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΡΑΛΛΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΣΕ ΧΛΙΔΑΤΑ, τώρα (λόγο εποχής προφανως) ο Βανδής λεει "μπρος στον φόβο και την πείνα", ποιός πείνασε??????? Και γιατί να μην δεχτώ πως κάποια στραβή έκανε ο Βεάκης μπρος στην πείνα, που απο 150 κιλά πήγε στην κατοχή 80 και στον εμφύλιο τα ξαναπήρε και με το παραπάνω, γιατί να μην δεχτώ πως κάποια στραβή έκανε ο Βεάκης, η Παπαθανασίου, ο Κατσέλης, ο Γλυνός , ο Μορίδης και τόσοι άλλοι αριστεροί καλιτέχνες που βγήκαν ζωντανοί απ την γκεστάπο?????????? Γιατί να μην δεχτώ πως κάποια στραβή έκανε ο Βεάκης, η Παπαδόυκα, η Παπαθανασίου, ο Πατρίκιος, ο Γριμάνης και τόσοι άλλοι αριστεροί καλιτέχνες οι οποίοι με την ήττα της αριστεράς στο δεκεμβριανό πραξικόπημα στις 6 Ιανουαρίου του 1945, προτίμησαν να το βάλουν στα πόδια κυριολεκτικά και να περπατάνε μες στον χειμώνα ως το Αγρίνιο και την Άμφισσα για να γλιτώσουν κάποια αντίποινα????????????????? Δηλαδή γιατί να δεχτώ πως την στραβή την έκανε κάποιος ο οποίος δεν έφυγε απ το σπίτι του ενώ μπορούσε, αλλά δεν την έκανε κάποιος που το βαλε στα πόδια??????????????????????????
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για να κλείσω, όταν τελικά όλους τους παραπάνω τους έφεραν πίσω στην Αθήνα και τους πήγαν σε κρατητήρια, ποιά ήταν η κατάληξή τους, μήπως οδηγήθηκαν σε καμοια ουλεν?????? Μπα όχι.
Και πάμε και κάτι τελευταίο:
Αιμίλιος Βεάκης 1884-1951 67 ετών
Σπύρος Πατρίκιος 1894-1958 64 ετων
Γιώργος Γληνός 1895-1966 71 ετών
Τίτος Βανδής 1917-2003 86 ετων
Καρούσος 1903-1969 66 ετών
Μάνος Κατράκης 1909-1984 75 ετών
Μιράντα Μυράτ 1906-1994 88 ετών
Αλέκα Παιζή 1919-2009 90 ετών
Ολυμπία Παπαδούκα 1917-2011 94 ετών
Θόδωρος Μορίδης 1903-2003 100 ετών!!!
Ασπασία Παπαθανασίου 1918- 97 ετών και συνεχίζει,
σε όλους τους έφαγε την ζωή η αντίσταση
Ελένη Παπαδάκη 1903-1944 41 ετών
Βρήκα επίσης και κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον:http://www.902.gr/eidisi/istoria-ideologia/33857/san-simera-21-dekemvri#/0
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι υπαίτιοι της δολοφονίας καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν δημόσια στην πλατεία Κολιάτσου." έτσι λέει. Εννοεί φυσικά από ανταρτοδικίο του ελας. Λοιπόν επειδή έχω δυο αποροίες, 1ον ο Βλάσης Μακαρώνας δεν άνηκε στους υπεύθυνους της δολοφονίας? 2ον οι ηθοποιοί που ζήταγαν το αίμα της Παπαδάκη είχαν καμοιά σχέση με την προβοκάτσια?
Όποιος γνωρίζει ας μου λύσει τις αποροίες γιατί μπερδεύτηκα.
το πλήρες απόσπασμα από την υπόθεση Παπαδάκη, που εντόπισες στον 902.gr είναιθ το παρακάτω:
ΑπάντησηΔιαγραφή"1944 Οι βρετανικές δυνάμεις προωθούν συστηματικά τις θέσεις τους στην Αθήνα και τον Πειραιά. Επιμέρους νίκες, όπως το τσάκισμα της προέλασης μονάδας αποικιακών στρατευμάτων προς τη Δραπετσώνα, δεν ήταν πλέον ικανές να ανατρέψουν τη γενική ροή των πραγμάτων.
Την ίδια μέρα πραγματοποιείται σε βάρος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μια από τις μεγαλύτερες προβοκάτσιες της περιόδου. Εκτελέστηκε από μέλη της πολιτοφυλακής Γαλατσίου-Πατησίων η πρωταγωνίστρια του Εθνικού Θεάτρου Ελένη Παπαδάκη, που τότε φιλοξενούσε ο ηθοποιός και στέλεχος του ΕΑΜ καλλιτεχνών Δημήτρης Μυράτ. Αμέσως ο Καπετάνιος του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ Σπ. Κωτσάκης έδωσε εντολή στον ΕΛΑΣίτη λοχαγό και διαμερισματάρχη Νίκο Ανδρικίδη για τη σύλληψη των υπευθύνων, οι οποίοι παραδέχθηκαν ενώπιον Ανταρτοδικείου πως ενήργησαν κατ’ εντολή των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Οι υπαίτιοι της δολοφονίας καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν δημόσια στην πλατεία Κολιάτσου".
Κατόπιν αυτών, γιατί δεν απευθύνεσαι στον 902.gr, που πιθανόν έχει το πλήρες ιστορικό, ώστε να λύσεις τις απορίες σου;
Σωστά τα λες απλά ήθελα και την γνώμη κάποιου-ων πιο τρίτων στο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω πέρα ή δεν διαβάζει κανείς το ιστολογιο ή κανείς ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ή κανείς δεν έχει άποψη. Η δική σας άποψη κύριε Μόσχο ποια ειναι???
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον, φίλε μου, δεν παρακολουθείς το Istologio και περιστασιακά και μονοδιάστατα, ακόμη και Πασχαλιάτικα, έχεις επικεντρωθεί στο ζήτημα της αγωνίστριας Παπαδούκα. Η θέση μου είναι γνωστή μέσα από 89 σχόλια, από τις 30-9-2013 έως σήμερα για το θέμα, που πια είναι εξαντλημένο. Νισάφι πια, καταντάς εμμονικός. Και μάλλον θα πρέπει να αναρωτηθείς, γιατί δεν βρίσκονται άλλοι πρόθυμοι να σε ακολουθήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικα κανω μια ερωτηση χωρις να πέρνω απάντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχεις τολμήσει να μιλήσεις καθαρά και μόνο για την Παπαδάκη (πέρα απ το ότι προσέφερε δευτεροκλασάτη πρόσφορά σε σχέση με μια Παπαδούκα), ούτε για το χρονικό της διαγραφής της (ανάμεσα στους κατηγόρους και η Παπαδούκα), ούτε για το χρονικό της εκτέλεσης της (από τους συντρόφους της Παπαδούκα) και μου λες ύστερα από αυτό πως το θέμα το έχουμε εξαντλήσει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όσο για τις εμμονές μου άσε, μακάρι όλλες οι εμμονές να ταν σαν τις δικές μου, για της εμμονές της τότε αριστεράς δεν έχεις ακούσει τίποτα? Το να ονομάζεις την Παπαδούκα "αγωνήστρια" πέρα από αφθαίρετο είναι και προσβολή στην μνήμη της Παπαδάκη, οπότε έχω κάθε λόγο για εμμονές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πραγματικα αξιοπρόσεκτο πως εσείς οι αριστεροί ή θα βρίζεται την δολοφονημένη Παπαδάκη, ή οι πιο υποψιασμένοι (σαν εσάς) απλά θα φοβάστε να την αντικρίσετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι όταν ένα άτομο -εν αγνοία ή όχι- χαλάει την ωραιοποίηση που χουμε φτιάξει για κάτι- πολύ περισσότερο για μια φιλελεύθερη κατ ταταλλα ιδεολογία- είναι πολύ δύσκολο να το αντικρίσουμε, ούτε να κάνουμε λόγο για αυτό ούτε τίποτα. Το πιο τραγικό είναι πως ακόμα και να δεχτούμε πως αυτή η υπόθεση δεν εκφράζει στο σύνολο την αριστερά (που για μενα την εκφράζει απόλυτα) και πάλι παραμένει μια όχι ευχάριστη εντύπωση για αυτήν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝισάφι πια. 94 συν μία η παρούσα 95 αναφορές. Πόσες άλλες πια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην τις δημοσιεύεις αν δεν θες
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύρος στην Παπαδούκα, 90τόσα σχόλια στο άρθρο του θανάτου της ψψψψψψψψψ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό άτομο εμμονικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι έγινε ρε φίλε; τα έμαθες; το κομμουνιστοκρατουμενο ΣΕΗ, οι ιδεολογικό απόγονοι της παπαδουκα αντιδράνε ακόμα και σήμερα εναντίων της Παπαδάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφή2019 και οι πνευματικοί απόγονοι της Παπαδουκα διαμαρτυρονται ακόμα για την Παπαδακη. Ντροπή και αίσχος.
ΑπάντησηΔιαγραφή