Με ποιο δικαίωμα, κ. Παπανδρέου;

Τα κρατικά και κομματικά και διαπλεκόμενα φερέφωνα διαλαλούν από την Πέμπτη το βράδυ πως ο πρωθυπουργός έδωσε μάχη στις Βρυξέλλες και κατάφερε να βάλει τη χώρα σε καθεστώς νέου σούπερ Μνημονίου. Βρέξει - χιονίσει θα μας τα σκάνε! Τώρα, με τη νέα επιτυχία του κ. πρωθυπουργού μέχρι και για 40 χρόνια, όσο θα τρέχει το πρόγραμμα του δανεισμού της Ελλάδας για να πληρώνονται οι ξένοι ραντιέρηδες, θα δουλεύουμε για αυτούς. Αυτούς που, πέρα από τους τοκογλυφικούς τόκους, θα διαλέξουν τα φιλέτα της εθνικής περιουσίας, γνωρίζοντας πολύ καλά, πως περίπτωση να πληρωθούν από τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού δεν υπάρχει.

Παράλληλα, έχουν απαιτήσει και η κυβέρνηση Παπανδρέου εκτελεί με προσήλωση και στρατιωτική πειθαρχία (και μέσα πολλές φορές) την εκκαθάριση της ελληνικής οικονομίας από μικρομεσαία παράσιτα και πολυτελείς συνθήκες εργασιακών σχέσεων και αμοιβών. Το πώς θα βγει πέρα το πείραμα στις νέες συνθήκες, με νέες περικοπές και νέους φόρους, τους είναι τελείως αδιάφορο. Προέχουν οι τόκοι τους και οι κατασχέσεις από τις υποθήκες.

Για 40 χρόνια λοιπόν, υπόδουλοι των δανειστών! Με ποιο δικαίωμα; Με ποιο δικαίωμα ένας πολιτικός και ένα κόμμα, που αθέτησε όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις του και κάθε μήνα αθετεί τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις του προηγούμενου, δεσμεύει τη χώρα για 40 χρόνια, δηλαδή για τις 10 προσεχείς ελληνικές κυβερνήσεις, αν υποθέσουμε πως όλες εξαντλήσουν τον χρόνο της 4ετούς θητείας τους; Με ποιο δικαίωμα ένα κόμμα με δημοσκοπική προτίμηση το 16% του εκλογικού σώματος μπορεί να παίρνει τέτοιου είδους και σημασίας δεσμευτικές αποφάσεις, ακόμα και για τα παιδιά των παιδιών μας, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει την έγκριση του ελληνικού λαού;

Είναι φανερό πως το έργο που ανέλαβε ο κ. Παπανδρέου είναι μακράς πνοής. Και το έργο είναι, η Ελλάδα να βάλει το οικόπεδο του πρώτου πειράματος "σοκ και δέος" του νεοφιλελευθερισμού σε χώρα με κοινοβουλευτική δημοκρατία. Και ο κ. Παπανδρέου επιχειρεί να δημιουργήσει μονόδρομους και εξαρτήσεις ώστε καμιά από τις επόμενες κυβερνήσεις να μην έχει τη δυνατότητα να ξεφύγει από τον κλοιό. Αυτή είναι η πρόθεση. Πλην όμως, ελάχιστοι πλέον μπορούν να ξεγελαστούν. Το ποτάμι των πλατειών και των δρόμων δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Πολιτικοί που δεν διστάζουν να σε προκαλούν κατάμουτρα θεωρώντας πως το σκάνδαλο Siemens μπορεί να κλείσει με μια παραπομπή Αλογοσκούφη - Μαρκογιαννάκη πρέπει να κάνουν στην μπάντα.

(Από το κύριο άρθρο της εφημερίδας ΑΥΓΗ, την 24-7-2011)