Πολιτικός παροξυσμός και νομικές ανοησίες Γεωργιάδη

 

 

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε πως όποιος αμφισβητήσει το εισαγγελικό πόρισμα για τις παρακολουθήσεις, θέτει σε αμφισβήτηση το πολίτευμα της χώρας!

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΥΛΩΝΙΤΗ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΜΕΑΡΧΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ΣΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ONE VOICE”

Με αυτό το συνταγματικώς τεκμηριωμένο(!) συμπέρασμα, εν είδει αποφθέγματος, ο κ. Γεωργιάδης,, εξέχον μέλος της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Ελλάδος, υπερηφάνως, έκλεισε, με τον συνήθη πομπώδη τρόπο του την πολιτική του θέση σε σχέση με το πρόσφατο πόρισμα του αντιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ. Ζήση, για τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις .

Μάλιστα ισχυρίστηκε ότι είναι «οριστικό και αμετάκλητο το βούλευμα… του Αρείου Πάγου» για τις υποκλοπές. Σε κάποια αποστροφή του λόγου του μάλιστα έψεξε την αντιπολίτευση ότι όλα όσα πιο πάνω είπε τα ξέρουν ακόμη και οι πρωτοετείς φοιτητές της νομικής.

Τα παραπάνω τα είπε ο υπουργός στη Βουλή των Ελλήνων, όταν όλοι οι Έλληνες πολίτες αυτής της δύσμοιρης χώρας ξέρουν ότι είχε καθυβρίσει και μηνύσει την ανακρίνουσα αυτόν δικαστή κ. Τουλουπάκη, η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει αθωωθεί ποικιλοτρόπως από όσα την κατηγόρησε και μάλιστα οριστικώς, τελεσιδίκως και αμετακλήτως.

Το θέμα όμως αυτού του κειμένου δεν είναι ο κ. Γεωργιάδης, αλλά αυτά που είπε στη Βουλή των Ελλήνων.

Με απλά λόγια ισχυρίστηκε ότι όποιος αμφισβητήσει το «οριστικό και αμετάκλητο βούλευμα» αμφισβητεί το πολίτευμα της χώρας!  

Και το πολιτικά οικτρό είναι ότι οι βουλευτές του κόμματός του χειροκροτούσαν πανευτυχείς.

Προσπάθησε ο κ. Γεωργιάδης να απειλήσει τους Έλληνες πολίτες και τους βουλευτές της αντιπολίτευσης ότι αν το κάνουν αυτό ουσιαστικά διαπράττουν το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας. Τόσο πολύ!

Επειδή είναι δύσκολες οι μέρες στη πατρίδα μας θεωρώ σκόπιμο να πω στο κ. Γεωργιάδη και μέσω αυτού στη Βουλή των Ελλήνων, μέλος της οποίας είμαι, ότι:

1.     Το πόρισμα του κ. Ζήση ούτε τελεσίδικο είναι, ούτε αμετάκλητο είναι, ούτε καν δικαστική απόφαση είναι. Κυρίως όμως δεν είναι βούλευμα. Μόνο κάποιος που βρίσκεται σε νομικό και πολιτικό παροξυσμό θα έλεγε αυτές τις νομικές ανοησίες.

2.     Στα δημοκρατικά πολιτεύματα δυτικού τύπου οι πάντες κρίνονται για τις αποφάσεις και τις παραλείψεις τους, όπως οι κυβερνήσεις, τα κοινοβούλια και φυσικά οι δικαστικές αποφάσεις και οι δικαστές. Οι πάντες. Εν προκειμένω οφείλουμε να σεβόμαστε τις δικαστικές αποφάσεις αλλά έχουμε όμως το απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα να τις κρίνουμε, να τις αμφισβητούμε δηλαδή να μην δεχόμαστε την ορθότητα τους.  

3.     Είναι κατάντια για τη πολιτική ζωή του τόπου και τη δημοκρατία μας να πανηγυρίζουν μέσα στη Βουλή των Ελλήνων υπουργοί και βουλευτές της Ν.Δ. για τη δικαστική αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση τους δεν είχε καμία σχέση, είτε δι’ ενεργείας είτε δια παραλείψεως, με τις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις υπουργών, αρχηγών των ενόπλων δυνάμεων, πολιτικών, δημοσιογράφων επιχειρηματιών κλπ, αλλά κάποιοι σκοτεινοί κύκλοι και εταιρείες που είχαν στην ιδιοκτησία τους κατασκοπευτικά μηχανήματα τύπου predator.

Xαίρονται γιατί ο κ. Δημητριάδης και ο κ. Πρωθυπουργός δεν έχουν καμία σχέση με αυτά. Απλά κοιτούσαν αδιάφορα, όταν οι κάθε λογής κατάσκοποι παρακολουθούσαν τους πάντες και μάλιστα ταυτόχρονα με την ΕΥΠ. Για αυτό σιωπήηηηη… Μην πείτε τίποτα, γιατί έτσι αμφισβητείτε το πολίτευμα τη χώρας.

Κλείνοντας, σημασία θα είχε και η άποψη του Υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη. Πως βλέπει τις απόψεις του κ. Γεωργιάδη, αλλά και άλλων από τη Ν.Δ., που πιο πάνω αναφέρω; Συμφωνεί ότι πρόκειται για γνώσεις που κι ένας πρωτοετής φοιτητής ξέρει, αλλά δυστυχώς αγνοούμε εμείς, οι πολιτικά αντίπαλοι; 

Γιατί οφείλει να πάρει θέση και να απαντήσει: Κύριε Φλωρίδη, έχετε γράψει εσείς τη παρακάτω άποψη, την πιστεύετε ακόμη; Αν ναι, σας βλέπω -σύμφωνα με τα λεχθέντα του Άδωνι Γεωργιάδη- κατηγορούμενο για το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας: 

«Και η μεγάλη θλίψη για τη χώρα είναι που κατά καιρούς βρίσκονται κάποιοι ανώτατοι κυρίως δικαστές , οι οποίοι άλλοτε υποκύπτουν και άλλοτε υπηρετούν πρόθυμα τις λογής εξουσίες.

Αυτό κλονίζει τη πίστη των πολιτών προς το τελευταίο της καταφύγιο απέναντι στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία .

Και όταν κλονίζεται η πίστη των πολιτών προς τη δικαιοσύνη τότε το κακό είναι μεγάλο».ναι μεγάλο».