Αποχωρεί με ελαφρά, βηματάκια ο Κώστας Μάρκου

Το προσωπικό μου πολιτικό «ταξίδι της μακριάς μέρας  μέσα στη νύχτα» συνεχίζεται. Ξεκίνησε πριν  48 χρόνια με τον Ρήγα Φεραίο, συνεχίστηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού, μετά στο ΚΚΕεσ (Ανανεωτική Αριστερά), μετά στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και κατέληξε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Δεν μετανιώνω για κανένα από τους σταθμούς αυτούς. Πιστεύω ότι κατέθεσα το λιθαράκι μου στους κοινωνικούς αγώνες και παράλληλα είχα μοναδικές εμπειρίες.

Έχω βιώσει στη διαδρομή αυτή 3 πολιτικές διασπάσεις, πάντα στενάχωρες, και τώρα βιώνω την τέταρτη. Τώρα οι συνθήκες μου επιβάλουν, σεβόμενος αυτή την προσωπική διαδρομή και ταυτόχρονα την αγωνία μου για το μέλλον της Αριστεράς να αποχωρήσω, μαζί με εκατοντάδες άλλους, από τον νέο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις συντρόφων που βαδίσαμε την ίδια περπατησιά. Σεβαστές. Δεν αισθάνομαι με αυτούς ψυχική αποστασιοποίηση, αλλά μόνο πολιτική διαφοροποίηση.

Ευελπιστώ ότι οι πορείες μας θα διασταυρωθούν στο κοινό μετερίζι που είναι η αντιμετώπιση της Δεξιάς και της δεξιάς πολιτικής. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το νέο εγχείρημα που είναι στα σκαριά. Δεν θα ιδιωτεύσω γιατί, όπως όλοι μας, «το χρωστάμε στους νεκρούς και στους αγέννητους».