Ο Μανώλης Δρεττάκης δεν έγινε Φον Δημητράκης!

Ο Μαν. Δρεττάκης στο βιβλίο του «Μια διαδρομή με απρόσμενες αλλαγές πορείας- Συνοπτική αυτοβιογραφία» περιγράφει το πώς έγινε βουλευτής Ηρακλείου και πώς συνάντησε τον Ανδρέα Παπανδρέου. “… Και ενώ είχε μπροστά του τις υποχρεώσεις αυτές, ήρθε στο γραφείο μου στη Σχολή, στις αρχές Οκτωβρίου του 1977, μια αντιπροσωπεία της Νομαρχιακής Επιτροπής (Ν.Ε.) του ΠΑΣΟΚ του Νομού Ηρακλείου και μου πρότεινε να συμπεριληφθώ στο ψηφοδέλτιο του κόμματος στον νομό για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, που είχαν ήδη προκηρυχθεί και θα διεξάγονταν στις 17.11.1977. Η πρόταση, δηλαδή, αυτή μου έγινε ενώ είχε ήδη αρχίσει η προεκλογική περίοδος.

 

Όταν παραιτήθηκε από υπουργός Οικ. παρέδωσε το Υπουργείο, την έδρα που κατείχε, τα ωφελήματά της και έφυγε για την πατρίδα του στην Κρήτη. Και πέρασε στην Ιστορία

 

Μια αφήγηση για τη θητεία Δρεττάκη στο υπουργείο της Καραγεώργη Σερβίας, η οποία έληξε πρόωρα και άδικα με την παραίτησή του στις 23 Ιουνίου 1982, έρχεται να μας υπενθυμίσει τι εστί πολιτική εντιμότητα και τι παραίτηση βουλευτή από έναν πολιτικό φορέα, με ταυτόχρονη υπεξαίρεση των ωφελημάτων της έδρας.

Επίκαιρο θέμα και πάσα ομοιότητα με πρόσωπα τυχών γνωστά σας είναι απλή σύμπτωση. Άλλωστε, η Ιστορία είναι εκείνη που επιμένει σαν την... πόρνη μαμή που ξεγεννά την εταίρα!

Στο προσκήνιο η παραίτηση Μανώλη Δρεττάκη που έγινε για λόγους πολιτικής και ηθικής ευθιξίας, διαφέρει από όλες τις προηγούμενες και τις παρούσες θα έλεγα, γιατί απετέλεσε ένα πολιτικό και ηθικό στίγμα για το ΠΑΣΟΚ, αφού ήταν αποτέλεσμα της ωμής παρέμβασης στην οικονομική πολιτική των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Η παρέμβαση αυτή που εκδηλώθηκε, οργανώθηκε και επέτυχε τον στόχο της μέσα στους πρώτους κιόλας μήνες της εξουσίας του ΠΑΣΟΚ, απεκάλυψε τη βαθιά αντίφαση του σοσιαλισμού που είχε επαγγελθεί ο Ανδρέας και είχαν πιστέψει οι οπαδοί του.

Οι μη προνομιούχοι που είχαν όντως ευεργετηθεί από τον Ανδρέα με τις μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις, την ΑΤΑ, το ΕΣΥ κ.λπ., δεν είχαν γίνει εξουσία όπως νόμιζαν, αφού τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μπορούσαν να καταργούν ακόμη και ψηφισμένους από τη Βουλή νόμους και να αρνούνται να πληρώσουν τους οφειλόμενους φόρους.

Αλλά και να επιβάλλουν απομάκρυνση Υπουργού, χάρη ικανοποίησης επιθυμίας Αρχιεπισκόπου Αθηνών

Και όντως αυτά τα συμφέροντα «έφαγαν» τον Δρεττάκη, αφού τις αξιώσεις τους τις απεδέχθη ο Ανδρέας, ενώ οι συνάδελφοι του κ. Δρεττάκη στο οικονομικό επιτελείο εσιώπησαν.

«Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι» γύρισαν την πλάτη στην αυθαιρεσία για να υποστούν σε λίγο διάστημα και αυτοί την ίδια μεταχείριση.

Ο Μανώλης Δρεττάκης λοιπόν, παραιτήθηκε από το Υπουργείο, παρέδωσε την έδρα που κατείχε σαν βουλευτής και είπε αντίο στις όμορφες κι εγώ πάω στην Κρήτη να ιδιωτεύσω. Επαναλαμβάνω:  Ούτε υπουργείο, μήτε έδρα κράτησε. Όμως είχε το ηθικό ανάστημα για να το κάνει αυτό. Και να περάσει αιώνια στο πάνθεον της Ιστορίας των Αθανάτων.

Δεν χρησιμοποίησε σοφίσματα και περικοκλάδες περί έδρας που αποτελεί μετερίζι στα χέρια του παραιτηθέντος βουλευτή ή άλλου είδους σοφίσματα περί έδρας που του εξασφάλισε το Σύνταγμα ή ο προηγούμενος πρόεδρος του κόμματος από οποίο αποχώρησε.

Είπε πάρτε το Υπουργείο, πάρτε την έδρα, πάρτε τον μισθό που την συνοδεύει και γειά σας! ΚΑΙ εΊχε σοβαρούς πολιτικούς λόγους να το κάνει αυτό ο έντιμος πολιτικός Μανώλης Δρεττάκης! Δεν είπε δεν μου αρέσει ο Πρόεδρος που εκλέξατε και παίρνω  το καπέλο μου την έδρα και τον μισθό της και φεύγω!

Δεν έγινε ο φον Δημητράκης του Ψαθά, που στην κατοχική κυβέρνηση πάσχιζε να πάρει υπουργείο κι όταν απειλήθηκε να το χάσει τραβούσε τα μαλλιά του και φώναζε: Το υπουργείο μου, το δικό υπουργείο θα μου πάρετε;

Έφυγε και τον έγραψε η Ιστορία!