Παιδί-βαμπίρ ήταν θαμμένο μπρούμυτα και «κλειδωμένο»

Φωτογραφία αρχείου - EPA/ANDRZEJ GRYGIEL

 

Αρχαιολόγοι στην Πολωνία βρήκαν τα λείψανα  παιδιού από τον 17ο αι. «κλειδωμένο» από το πόδι του, στον τάφο του ώστε να μην μπορεί να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών

Με ένα μακάβριο και ασυνήθιστο εύρημα, ήρθαν αντιμέτωποι οι αρχαιολόγοι στην Πολωνία, κατά τη διάρκεια ανασκαφών σε νεκροταφείο του μεσαίωνα.

Οι αρχαιολόγοι βρήκαν τα λείψανα ενός παιδιού από τον 17ο αιώνα κλειδωμένο στον τάφο του ώστε να μην μπορεί να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών.

Η ανακάλυψη τράβηξε την προσοχή καθώς συνδυάστηκε με την περίοδο των εορτασμών του Χάλογουιν και τα σενάρια για «βαμπίρ» που παραπέμπουν σε ταινίες τρόμου δίνουν και παίρνουν, αναφέρει το Reuters.

Τα οστά του παιδιού αυτού --ηλικίας έξι ή επτά ετών-- είναι το πιο πρόσφατο εύρημα σε κοιμητήριο του χωριού Πιέν στη βόρεια Πολωνία που χρονολογείται από μια εποχή στην οποία τα φαντάσματα, τα ζόμπι και άλλες υπερφυσικές φιγούρες θεωρούνταν κάτι περισσότερο από μια επιλογή μασκαρέματος.

«Αυτό το κοιμητήριο είναι για ανθρώπους που τους απέρριπταν, που τους φοβούνταν μετά θάνατον και ίσως και εν ζωή… που ήταν ύποπτοι για επαφές με σκοτεινές δυνάμεις, άνθρωποι που επίσης συμπεριφέρονταν διαφορετικά με κάποιον τρόπο», λέει ο Ντάριους Πολίνσκι, ερευνητής μεσαιωνικών ταφών στο πανεπιστήμιο Nicolas Copernicus στην πόλη Τόρουν.

Το παιδί είχε ταφεί μπρούμυτα και έφερε κάτω από το πόδι του ένα τριγωνικό, σιδερένιο λουκέτο --πιθανόν σε μια προσπάθεια να το αποτρέψει από το να σηκωθεί, να βγει από τον τάφο του και να επιτεθεί στους ζωντανούς-- πρόσθεσε ο καθηγητής.

«Αυτοί που το έκαναν, αν το έκαναν σκοπίμως, φοβούνταν να… έρθουν σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους γιατί μπορεί να τους δάγκωναν, να τους έπιναν το αίμα», προσθέτει ο Πολίνσκι.

Ο τάφος του παιδιού είχε βεβηλωθεί κάποια στιγμή μετά την ταφή και όλα τα οστά είχαν αφαιρεθεί εκτός από εκείνα των ποδιών.

Οι αρχαιολόγοι βρήκαν άλλες μεθόδους που χρησιμοποιούνταν για να σταματήσουν τους ζωντανούς νεκρούς, με τον Πολίνσκι να περιγράφει περίεργες πρακτικές που γίνονταν σε διάφορες ταφές.

«Υπήρχε ακόμη και ένας μεγάλος αριθμός τάφων με πέτρες… που επίσης υποτίθεται ότι προστάτευαν από τους νεκρούς και ήταν τοποθετημένες σε διάφορα σημεία, για παράδειγμα πάνω στον αγκώνα, στον λάρυγγα ή στον λαιμό» , καταλήγει ο καθηγητής.