Καινοφανείς θεωρίες ψάχνουν χώρο επιβίωσης!

 

 Η εκλογή Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα στην ευρύτερη Αριστερά!

Του διαχειριστή ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

Καινοφανείς θεωρίες ανεφύησαν, προσπαθώντας να βρουν ζωτικό χώρο για την ανάπτυξή τους, με αφορμή την εκλογή στην προεδρική θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εκ μέρους του Στ. Κασσελάκη.

Αλλά και η άλλη πλευρά, αυτή των πιστών στην αρχή, του σεβασμού της πλειοψηφίας, χωρίς  την αγνόηση της μειοψηφίας, αυτών δηλαδή που αναρωτούνται αφού συμμετείχαμε στην εκλογική διαδικασία  με ποιο ηθικό δικαίωμα θα αγνοήσουμε την έκφραση γνώμης των μελών, που τα καλέσαμε να εκφραστούν;

Με ποιο δικαίωμα θα θεωρήσουμε ότι η διαδικασία εκλογής μας επιτρέπει να εμφανιστούμε ως γκρουπούσκουλα συνέλευσης αυτόνομων σε πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, την εποχή της κατάρρευσης κάθε διαδικασίας, που οδήγησε στην απονέκρωση της ΕΦΕΕ;

Αλιεύω από το διαδίκτυο, μέρος της καινοφανούς θεωρίας που προανέφερα, όπου αναφέρονται τα παρακάτω:

«...Ενώ η πολιτική κατεύθυνση στα αυτοδιοικητικά φαίνεται να δίνει καρπούς, στο κόμμα που είμαι έως σήμερα μέλος, η κατάσταση δεν είναι ευοίωνη. Η αλλαγή Προέδρου συνοδεύεται από «αλλαγή σε όλα», όπως ειπώθηκε, δηλαδή της ταυτότητας του Σύριζα, του πολιτικού προγράμματος και φυσικά των προσώπων που το επικοινωνούν.

Αυτή η «αλλαγή σε όλα» παρά την ασάφειά της είναι σίγουρο ότι κινείται με έλλειμμα πολιτικής, συλλογικής διεργασίας και συντροφικότητας.

Για αυτόν τον λόγο δηλώνω ότι δεν μπορώ να την υπηρετήσω πλέον».

Κι άλλη μία άποψη που κινείται στο ίδιο μήκος κύματος:

«Για λόγους, λοιπόν, προσωπικής πολιτικής αξιοπρέπειας, όπως τουλάχιστον εγώ την αντιλαμβάνομαι, διαχωρίζω τη θέση μου και αποχωρώ, από σήμερα, από τον σύριζα, γιατί δεν επιθυμώ να είμαι συμμέτοχος σε όσα προφανή και άκρως λυπηρά, για την ανανεωτική και οικολογική Αριστερά, πρόκειται να συμβούν, πάντα κατά την άποψη μου, στο άμεσο μέλλον.

Αλλά δεν σας αποχωρίζομαι αγαπημένοι μου σύντροφοι και φίλοι του Σύριζα. Με τους πιο πολλούς από σας, είμαι βέβαιος, θα συνεχίσω να συν πορεύομαι μαζί σας στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για μια πιο δίκαιη κοινωνία και για έναν καλύτερο κόσμο».

Και η απάντηση άλλου συντρόφου, παρακάτω:

«Δηλαδή, ρε συ Γ... μπορούμε να συνυπάρχουμε σε μια δημοτική παράταξη με διαφορετικές απόψεις και να συνδιαμορφώνουμε, αλλά όχι σε ένα κόμμα;».

Εύλογο το ερώτημα, μέχρι να απαντηθεί από την Ιστορία, αλλά μέχρι τότε σε ποιον δεν φαίνονται:

«...παράξενα, παράξενα,

όλα μου φαίνονται παράξενα,

στουουου Ψυρρή τη γειτονιά,

να βλέπεις την Μπεμπέκα

μ' ένα Γερμαναράαααα!».

Αυτά με συγκράτηση και έως εδώ, χωρίς να αναφερθώ σε αστυνομικού τύπου  ιστορίες Σερλκ χομ, που υποστηρίζουν πως 40 χιλ. κατευθυνόμενοι άνωθεν διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα. Τουλάχιστον λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει...