ISTOLOGIO Giorgou MOSXOU : Εντυπωσίασε ο Φον Δημητράκης στο ανοικτό θέατρο Κρήνης

ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΘΗΚΕ ΕΝΤΟΝΑ Η ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΟΠΛΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΠΑΝΟΠΛΩΝ ΚΑΤΑΧΤΗΤΩΝ

Δεκαέξι συντελεστές του Πολιτιστικού Συλλόγου Παναγία Γηροκομίτισσα και ειδικά της νεοσύστατης 11μελούς Ερασιτεχνικής Θεατρικής Ομάδας του με τον τίτλο «Αναντάμ Παπαντάμ», έδωσαν χθες βράδυ μία υπέροχη ερμηνεία του καταξιωμένου έργου του Δημήτρη Ψαθά «ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ».

Όσοι παρακολούθησαν την παράσταση --και ήσαν αρκετοί αυτοί, μέχρι που γέμισαν ασφυκτικά το ανοικτό θέατρο της Κρήνης-- έμειναν κυριολεκτικά προσηλωμένοι στην παρακολούθηση του θεατρικού έργου, καθώς στις σκηνές του αναβίωναν στιγμές πριν οκτώ δεκαετίες, όπου η Ελλάδα βίωνε την κατοχική λαίλαπα του Ναζισμού και τον εκφασισμό της κοινωνίας της, μέσα από τους κάθε λογής Δημτράκηδες, που στα χρόνια της σκλαβιάς αποκαλούνταν με το γερμανικό προσωνύμιο Φον, ως τίτλος τιμής στην ναζιστική υποτέλεια, αλλά τόσο ζωντανά βλέπουμε να επαναλαμβάνονται σήμερα σε μέρος της πολιτικής σκηνής του τόπου.

Ο φον Δημητράκης, ενώ η κόρη του είναι οργανωμένη στην Αντίσταση, ο ίδιος ως λιπόψυχος καθίσταται η προσωποποίηση του χαμερπισμού, όταν γύρω του η κοινωνία αλλάζει ραγδαία και ριζοσπαστικοποιείται απέναντι στην υποταγή που καλλιεργεί ο ναζισμός, κάτι που τονίζει έντονα ο σατιρικός και κοινωνικός συγγραφέας, που μας άφησε το έργο του ως παρακαταθήκη αντίστασης στην υποταγή, ενάντια στους δουλικούς πατριδέμπορους της εθνοκαπηλείας.

Και αυτό χειροκροτήθηκε έντονα στην σκηνή της διαδήλωσης των άοπλων Ελλήνων, μπροστά στα μάτια των Ναζί πάνοπλων καταχτητών. Κι αυτήν την σκηνή την απέδωσαν άριστα οι συντελεστές, εκφράζοντας τον άδολο πατριωτισμό των αγωνιζομένων, ως εσαεί στάση αντίστασης κατά κάθε ενός αυταρχικού εξουσιαστή στους αιώνες τους άπαντες.

Ως αντίδραση στον συνωστισμό των κυριών με τις μοναχοκόρες, στην εξώθυρα της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, προκειμένου να είναι παρούσες στο σύγχρονο πνεύμα του καιρού τους, κάτι που είχε καλλιεργήσει το φασιστικό καθεστώς Μεταξά, από πριν τον πόλεμο, η κόρη του Φον Δημητράκη, ενός πολιτικού κατ' αναλογία του Έλληνα δικτάτορα, εκφράζει τον αποτροπιασμό της απέναντι στον πατέρα της όταν τον ακούει να εξυμνεί το ναζιστικό καθεστώς.

Ο συγγραφέας δεν παραλείπει αναφορά στο Αντάρτικο και στην 3η Μεραρχία Πελοποννήσου, με την οποία συνεργάζονται οι υγιείς δυνάμεις της Πάτρας, που τελικά εκτελούν στα κρυφά τον φιλοναζι πληροφοριοδότη.

Υπέροχη και η απόδοση του κλίματος μεταξύ του Φον Δημητράκη που ζητά πιεστικά τα δανεικά χρήματα που έδωσε στον παντοπώλη αδελφό του , που είναι στέλεχος του αντάρτικου κινήματος, στο οποίο δίνει όλη του την περιουσία. Όπου μετά από σφοδρό κατηγορητήριο ο Λεωνίδας υποχρεώνει τον Δημητράκη να δηλώσει μετάνοια για την θέση του υπουργού, που του ανέθεσαν οι Γερμανοί, στην κυβέρνηση που έλεγχαν.

Είναι ένα έργο που με την τόσο παραστατική ερμηνεία των συντελεστών του, χάρισε μία αξέχαστη βραδιά στους θεατές και έναν τίτλο τιμής στους νεότευκτους ηθοπλάστες συντελεστές, του έργου και του θιάσου «Αναντάμ Παπαντάμ», και μία ακόμη άριστη εκτέλεση στο πλαίσιο του 4ου Ερασιτεχνικού Θεάτρου του Πολιτιστικού του Δήμου Πατρέων, υπό την αιγίδα του οποίου στεγάστηκε η παράσταση.

Αξίζουν συγχαρητήρια στον Σύλλογο Παναγία Γηροκομίτισσα και στην πρόεδρό του Ντίνα Παπάκου, όχι μόνον για την επιλογή του έργου, που απ' ότι έμαθα πέρασε από χίλια κύματα, καθώς πίεζε η έλλειψη χρόνου, εργαζόμενη γαρ η πλειοψηφία των συντελεστών, με πρόβες της τελευταίας εβδομάδας αλλά και για την άψογη εκτέλεση και απόδοση του νοήματος, όπως θα την ήθελε ο αείμνηστος συγγραφέας Δημ. Ψαθάς.