Το δημοψήφισμα του ’15, ο λαϊκισμός και όλα αυτά

 

Τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα τίμησαν τη φετινή επέτειο του δημοψηφίσματος του 2015, με ιδιαίτερο ενθουσιασμό

Μέσα στο κλίμα του κακού εκλογικού αποτελέσματος για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα τίμησαν τη φετινή επέτειο του δημοψηφίσματος του 2015, με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Με

τεράστια αποθέματα χαιρεκακίας για τον κύκλο του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας, ο οποίος, στο απόγειό του, έθεσε σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ, αλλά τώρα έκλεισε μια και καλή. 

Και με τον κάθε πικραμένο να ανακαλεί τη δραματική του εμπειρία από τις άγριες εκείνες εποχές, όταν οι τίμιες και υγιείς πολιτικές δυνάμεις που είχαν χρεοκοπήσει τη χώρα δεν είχαν μούτρα να κυκλοφορήσουν στον δρόμο, ενώ οι λαϊκιστές χόρευαν καλαματιανά στην πλατεία Συντάγματος.

Αλλά ο κόσμος θυμάται πολύ καλά τι έγινε τότε. Θυμάται τη μεθοδική φροντίδα της κυβέρνησης Σαμαρά να παραδώσει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άδεια ταμεία, ώστε να είναι δυσχερείς η καταβολή των συντάξεων και η αποπληρωμή των κρατικών υποχρεώσεων. 

Θυμάται ότι ο πιστότερος και πλέον αδιάλλακτος υποστηρικτής του Σόιμπλε στη διαπραγμάτευση με την ελληνική κυβέρνηση ήταν το εσωτερικό μέτωπο των μνημονιακών δυνάμεων, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. 

Θυμάται τον Στουρνάρα, τον κεντρικό τραπεζίτη, να κινδυνολογεί ανοιχτά για τη ρευστότητα των τραπεζών, σε μια προσπάθεια να προκαλέσει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. 

Θυμάται τον Άδωνη Γεωργιάδη να δηλώνει ότι θα βγάλει τα λεφτά του έξω από τη χώρα και να καλεί τον κόσμο να κάνει το ίδιο. 

Θυμάται τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον σημερινό πρωθυπουργό της χώρας, να περιφέρεται στα κανάλια με ένα δολάριο Ζιμπάμπουε και να εξηγεί ότι αυτό θα είναι το νόμισμά μας με τους λαϊκιστές στην εξουσία. Και πολύ καλά έκαναν από την πλευρά τους. 

Γιατί ήξεραν ότι αν η Ελλάδα πετύχαινε στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, δεν είχαν κανένα μέλλον σε αυτόν τον τόπο. Έπρεπε λοιπόν τη διαπραγμάτευση αυτή να την υπονομεύσουν με νύχια και με δόντια. Βάστα, Σόιμπλε.

Ο κόσμος θυμάται επίσης τον Αλέξη Τσίπρα να λέει ξεκάθαρα ότι το δημοψήφισμα είχε αποκλειστικό σκοπό να ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησής του και ότι κανένα κρυφό σχέδιο εξόδου από το ευρώ δεν υπήρχε, πράγμα που επιβεβαιώθηκε από την εξέλιξη των πραγμάτων. 

Θυμάται ότι οι Ευρωπαίοι, ακριβώς για να υπονομεύσουν τη θέση της Ελλάδας και να εκβιάσουν ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα, επέβαλαν τα capital controls στις τράπεζες. Η απάντηση του ελληνικού λαού ήταν το 62% του δημοψηφίσματος. 

Και αυτό ήταν που κατατρόμαξε το πολιτικό κατεστημένο: η προοπτική μιας στρατηγικής συντριβής. Όχι ο κίνδυνος να βγει η χώρα από το ευρώ.

Τελικά, προς μεγάλη τους ανακούφιση, υπερίσχυσε ο Σόιμπλε. Αλλά ο ελληνικός λαός, αναγνωρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διαπραγματευτεί έντιμα, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου τον ξαναψήφισε. Αυτή είναι μια λεπτομέρεια που παραλείπεται από τις ανασκοπήσεις. 

Όπως παραλείπεται και το γεγονός ότι ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ 2015-2019 που, προφανώς με τεράστια φθορά για την ίδια, απάλλαξε τη χώρα από την επιτροπεία και την οδήγησε πίσω στις αγορές με το μαξιλάρι των 37 δισ. 

Εντάξει, δεν χρειάζεται οι ανασκοπήσεις να είναι τόσο σχολαστικές...

Τoυ Άγγελου Τσέκερη από το aygi.gr