«Άξιος πατέρας, ήρωα γιου», αγνοημένου σήμερα!

  Στις εκδηλώσεις εορτασμού απελευθέρωσης της Πάτρας, δεν βρέθηκε χώρος για να τιμηθεί ο ΕΠΟΝίτης ''Ορέστης''...

Τριήμερος ο εορτασμός απελευθέρωσης της Πάτρας εκ μέρους των δυνάμεων του ΕΛΑΣ και την Βρετανικής Ταξιαρχίας του Τζέλικο από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής  κι όμως δεν βρέθηκε κάποιος από τους διοργανωτές να κάνει αναφορά τιμής στον ένδοξο ΕΠΟΝίτη, Ορέστη που έπεσε για την πατρίδα!

Παράλληλα η δημοτική Αρχή στη διάρκεια της εκδήλωσης  παρέδωσε στη Μαρία Μπάλιου κάδρο με θέμα τους απελευθερωτές της Πάτρας. Και πολύ σωστά έπραξε. Η Μαρία Μπάλιου ζει στη Μαγούλα της Ηλείας και είναι δισεγγονή  του  ΕΛΑΣίτη λοχία Γιώργου Ράμμου, ο οποίος έπεσε νεκρός στη μάχη για την απελευθέρωση της Πάτρας στη διασταύρωση Γερμανού και Ηλείας.

Ο Ράμμος Γεώργιος του Δημητρίου και της Παναγιώτας, ήταν από τα Στύλια Δωρίδος κάτοικος Αιγίου, ελαιοχρωματιστής, ετών 40 και σύζυγος της Παναγιώτας Χριστοδουλοπούλου, από τους Πετσάκους Καλαβρύτων. Έπεσε στις 3-10-44, ώρα 10 π.μ., στην μάχη για την απελευθέρωση της Πάτρας, ως λοχίας του 12ου Συντάγματος ΕΛΑΣ, βληθείς από γερμανικό βλήμα, στην διασταύρωση των οδών Γερμανού και Ηλείας.

Ο ''Ορέστης'' Βασιλακόπουλος, ΕΠΟΝίτης, ετών 18, ήταν από την Περιστέρα Αχαΐας, άγαμος. Έπεσε στην παραλία Αγίου Ανδρέου και κηδεύτηκε στο Μιντιλόγλι, κατά τη μάχη της Πάτρας την 3-10-44. Στην κηδεία του συμμετείχαν όλοι οι ΕΠΟΝιτες των γύρω χωριών και κατέθεσαν πολλά στεφάνια.

Μίλησαν οι αντιπρόσωποι 12ου Συντάγματος και των Οργανώσεων, ενώ ο πατέρας του αποχαιρετώντας το νεκρό γιο του είπε:

- Παιδί μου έτσι δοξασμένος και τιμημένος πού ‘πεσες στο σημερινό μεγαλειώδη αγώνα μας θα ήθελα να πέσω κι εγώ! («Άξιος πατέρας, ήρωα γιου» σχολίασε η ΕΑΜίτικη εφημερίδα του βουνού, «Ελεύθερη Αχαΐα» που δημοσιεύει την είδηση του θανάτου, στο φύλλο 36, ανήμερα της απελευθέρωσης 4 Οκτώβρη).

Σύμφωνα με μαρτυρία του καπετάν Ρήγα (ανθυπολοχαγός του 12ου Συντάγμ. ΕΛΑΣ Ζήσης Χατζόπουλος) στον γράφοντα, στις 12-10-1987, στην καθημερινή εφημερίδα ’’Αλλαγή’’. Πατρών, αναφέρει: Εκεί κοντά στον Άγ. Ανδρέα έχασα ένα παλικάρι, τον Ορέστη.

Αλλά και στην «Ελεύθερη Αχαΐα», στο φύλλο 36, ανήμερα της απελευθέρωσης 4 Οκτώβρη 1944, γίνεται αναφορά στον αείμνηστο αγωνιστή ΕΠΟΝίτη. Για δε τον λοχία Γ. Ράμμο, υπάρχει η  Ληξιαρχική Πράξη Θανάτου στον  Δήμου Πατρέων, με στοιχεία  958/16-11-45 τ. 84.

Ο Γ. Ράμμος τιμήθηκε στο όνομα της δισέγγονής του, η οποία παρέλαβε από τον Δήμο το κάδρο με τους απελευθερωτές της Πάτρας.

Ο ηρωικός ΕΠΟΝίτης όμως; Πετάχτηκε στα αζήτητα.

Αναλογίζομαι τι θα έλεγε ο τραγικός πατέρας του, εάν ζούσε σήμερα;  Σίγουρα όχι αυτά που είπε στην κηδεία του γιού του, «Παιδί μου έτσι δοξασμένος και τιμημένος πού ‘πεσες στο σημερινό μεγαλειώδη αγώνα μας θα ήθελα να πέσω κι εγώ»! που τον τίμησαν αυτοί με τους οποίους συμπολέμησε! Κι όχι αυτοί που τον αγνοούν...

Και ο συντάχτης της εφημερίδας του ΕΑΜ ''Ελεύθερη Αχαΐα'' εάν υπήρχε σήμερα θα επαναλάμβανε το σχόλιό του («Άξιος πατέρας, ήρωα γιου» καθώς θα έβλεπε την αγνόηση του ήρωα και δεν θα σχολίαζε αρνητικά;