Μνήμη: Απών και ο Ελληνο-Ρωσικός Σύνδεσμος

Με τέτοια πόλωση, λοιπόν, πως να εμφανισθεί στην εκδήλωση των Ψηλαλωνίων σήμερα, για τους 11 απαγχονισθέντες;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

Μία αξιοπρόσεχτη απουσία, στο γενικό πλαίσιο απουσιών, που σημειώθηκαν σήμερα κατά την εκδήλωση τιμής στους κρεμασμένους αγωνιστές της Εθνικής αντιφασιστικής αντίστασης, την αποφράδα ημέρα της 9ης Μαΐου 1944, ήταν και αυτή του Ελληνο-Ρωσικού Συνδέσμου.

Μας είχε συνηθίσει με την ευχάριστη παρουσία του, καθώς νέα παιδιά, που περιστοιχίζουν τον Σύνδεσμο αποτελούν παρήγορο σημάδι , σε ημέρες χαλεπές για την Ιστορική Μνήμη, η οποία βάλλεται πανταχόθεν.

Φυσικά σε αυτήν την θολερή πραγματικότητα ευθύνη έχουμε κι εμείς ως μεγαλύτεροι, που δεν εμπνεύσαμε τα εθνικά ιδεώδη της αντίστασης, μέσα από την Παιδεία στα σχολεία, ώστε να αποτελέσει κοιτίδα της Ιστορικής Μνήμης.

Κι ακόμη η υπερβολική  κομματικοποίηση και ιδιοποίηση των κοινών αξιών για τις οποίες  έδωσαν την ζωή τους οι αγωνιστές συνετέλεσαν στην σύγχυση των νέων, αλλά και στην αδιαφορία των παλιών!

Σε τούτα αρωγός ήρθε η πόλωση που καλλιεργεί συστηματικά η Δύση, συμμετέχουσας και της χώρας μας, με αφορμή την σύγκρουση που έχει ξεκινήσει εδώ και δύο μήνες μεταξύ Ρωσίας και Δυτικών χωρών, με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ και την Γερμανία, οι οποίες καλλιεργούν τον αμοραλισμό  με την ελπίδα διάλυσης της Ρωσίας του Πούτιν, όπως έπραξαν και με την αναγνώριση της αυτονομίας του Κόσοβου, η οποία συνετέλεσε στην διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας!

Και δεν είναι μόνον αυτές οι χώρες. Κια από την πλευρά της Αριστεράς, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, κάποιες παρατηρείται μια έξαρση αντιρωσική, που συμβάλλει στην πόλωση.

Ο 902.gr μόλις σήμερα έχει ανάρτηση, που ενημερώνει ότι ο Πούτιν μιλά για τον ναζισμό στην Ουκρανία, εκμεταλλευόμενος τον αντιφασιστικό μεγάλο πόλεμο της χώρας του επί ΕΣΣΔ.

Με τέτοια πόλωση, λοιπόν, πως να εμφανισθεί σήμερα στην εκδήλωση των Ψηλαλωνίων για τους 11 απαγχονισθέντες ο Ελληνο-Ρωσικός Σύνδεσμος; Έχουν παιδιά, που αναπάσα στιγμή μπορεί να γίνουν στόχοι!

Μακάρι να κάνω λάθος στην εκτίμησή μου, αλλά τα γεγονότα βοούν...