Ρωσοφάγοι σε απόπειρα εκμηδένισης ενός λαού

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

Ρωσία είναι ο Τολστόι, ο Τσέχωφ, ο Ντοστογιέφσκι, ο Λένιν, οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο. Είναι ο πολιτισμός και η ιστορία της

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ(*)

Δηλαδή, αν τώρα γράψω ότι εκτιμώ και συμπαθώ τον ρωσικό λαό, τα μπαλέτα και τις βότκες του, τον Γκόργκι και τον Μαγιακόφσκι του, θα κατηγορηθώ για εσχάτη ευρωπαϊκή προδοσία; Θα με στείλουν για βρούβες ή για μαρούλια, ως εχθρό της Ελλάδας, της δημοκρατίας, της Δύσης και πάντων των απάντων του ελεύθερου κόσμου; Πρέπει να μισήσω ό,τι προέρχεται από τη Ρωσία, για να αποδείξω ότι αγαπώ την ελευθερία; Να συμφωνήσω με όσους θέτουν υπό διωγμόν τον ρωσικό λαό για όσα ασυγχώρητα διαπράττει ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία;

Πού το πάνε οι αποκλειστικοί αντιπρόσωποι του πολιτισμού και της δημοκρατίας; Να διώχνουν Ρώσους φοιτητές από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια; Να αποκλείουν αθλητικές ομάδες της Ρωσίας από διεθνείς διοργανώσεις; Να φιμώνουν ρωσικά ΜΜΕ στην Ευρώπη; Να φτάνουν στο έσχατο σημείο ελευθερίας και δημοκρατίας και να απαγορεύουν πολιτιστικές εκδηλώσεις επειδή προέρχονται από τη Ρωσία; Με αποτέλεσμα ο τόσος πιστός στη γραμμή της ρωσοφαγίας Μητσοτάκης να απαγορεύει διά της Μενδώνη του τη "Λίμνη των Κύκνων"; Μενδώνη εναντίον Τσαϊκόφσκι! Θου Κύριε…

Αυτό δεν είναι κυρώσεις, είναι μίσος, ρατσισμός, απόπειρα εκμηδένισης ενός λαού. Είναι σκοτάδι και μας αφορά. Γιατί, όπου ξεκίνησαν τέτοια πογκρόμ, όποιους κι αν είχαν στόχο, κατέληξαν πολύ άσχημα για όλους. Και η παντοκράτωρ Δύση υποτιμά τον ρωσικό λαό και υπερτιμά τις δυνατότητές της, αν πιστεύει ότι έτσι θα κερδίσει κάτι. Μπορεί η Ρωσία, ευρωπαϊκή χώρα με τεράστια ιστορία, να βρέθηκε κάτω από καθεστώς ακραίου αυταρχισμού, αλλά δεν έχασε ούτε την ταυτότητα ούτε τον πολιτισμό της. Θα τον διώξει μόνη της τον Πούτιν όταν κρίνει ότι ήρθε η ώρα και όχι κατά παραγγελία του Όρμπαν και του Βορίδη.

Άμα στιγματίζεις και καταδιώκεις απλούς ανθρώπους, καλλιτέχνες, αθλητές, φοιτητές, επειδή είναι Ρώσοι, αν και πολλοί από αυτούς δηλώνουν θαρραλέα αντίθετοι στη ρωσική εισβολή, τότε αλλού το πας. Στους καλούς και κακούς του Ψυχρού Πολέμου. Αλλά Ρωσία είναι ο Τολστόι, ο Τσέχωφ, ο Ντοστογιέφσκι, ο Λένιν, οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο. Είναι ο πολιτισμός και η ιστορία της. Κι αυτή τη Ρωσία μπορεί να την αγαπάει κάποιος που δεν αγαπάει καθόλου τον Πούτιν. Και χωρίς την άδεια των ρωσοφάγων… 

(*) Το παρόν άρθρο του Θανάση Καρτερού αναρτήθηκε στην σημερινή εφημερίδα ΑΥΓΗ)