Το κάψιμο βιβλίων δεν είναι γελοίο, είναι επικίνδυνο

  Ήταν Μάιος του 1933 όταν ναζιστές φοιτητές καίγανε βιβλία στην Πλατεία της Όπερας στο Βερολίνο

Οι εικόνες από το κάψιμο βιβλίων στη Χαλκίδα δεν είναι γραφικές - Στην Ιστορία της ανθρωπότητας, πρώτα καίγονταν τα βιβλία και μετά οι αναγνώστες τους

Από τότε που υπάρχει γραφή, από τότε που υπάρχει φανατισμός, από τότε που υπάρχει εξουσία που δεν ανέχεται τον αντίλογο, υπάρχουν και άνθρωποι που καίνε τα γραμμένα. Πολλούς αιώνες πριν ανακαλύψει ο Γουτεμβέργιος την τυπογραφία. Τις γραφές των Χριστιανών έβαζε να κάψουν ο Διοκλητιανός, τις γραφές των αιρετικών η Ορθόδοξη και η Καθολική Εκκλησία, το Ταλμούδ των Εβραίων η Ιερά Εξέταση, τις γραφές των Μάγιας οι κονκισταδόρες. Πρώτα καίγονταν τα βιβλία, μετά καίγονταν οι αναγνώστες. Το κάψιμο των βιβλίων που έμεινε στην Ιστορία -και κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να το αγνοεί- ήταν αυτό στην τότε Πλατεία της Όπερας στο Βερολίνο τον Μάιο του 1933 από εθνικοσοσιαλιστές φοιτητές. Ήταν το πρώτο εμβληματικό δείγμα γραφής που έδωσαν οι Ναζί - τη συνέχεια την ξέρετε.

Στη Χαλκίδα με το παιδικό βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά

Μπροστά στις εικόνες από το Βερολίνο, το πλάνο από τη Χαλκίδα με το παιδικό βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά «Όχι! Δεν θα μας μπείτε στη μύτη!» να καίγεται μέσα σ’ έναν κουβά μαζί με μάσκες και rapid tests φαντάζει περισσότερο γελοίο παρά επικίνδυνο. Πρωταγωνιστές ήταν αντιεμβολιαστές γονείς που επέλεξαν να κάψουν το βιβλίο το βράδυ της Κυριακής πίσω από τα δικαστήρια της Χαλκίδας. Γονείς που χαρακτήριζαν προπαγάνδα το βιβλιαράκι για τα παιδιά, το οποίο είχε σκοπό, με τον απλό και πάντα χιουμοριστικό τρόπο του Ευγένιου Τριβιζά, να τα ενημερώσει για τους κινδύνους του κορωνοϊού.

Αλλά η γελοιότητα αυτής της κίνησης είναι παγίδα. Όχι για τους πρωταγωνιστές της, αλλά για την κοινωνία. Εμφανίζει το κάψιμο των βιβλίων ως κάτι γραφικό, άντε ψεκασμένο, αλλά πάντως ακίνδυνο.

Κανονικά όλα τα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε να ασχοληθούμε με αυτή την αποτρόπαια πράξη με σοβαρότητα. Και να θυμίσουμε όλες τις προηγούμενες, στον Μεσαίωνα, στον μεσοπόλεμο - και το πού οδήγησαν.

Άλλωστε, ανάλογες εικόνες “γραφικών” διαδηλώσεων και σκοταδιστικών “χάπενινγκ” έχουμε ξαναδεί τα τελευταία χρόνια. Και δεν σταματάνε ποτέ στο γελοίο - και το ακίνδυνο. Θυμηθείτε τη φωτιά που έβαλαν στη κατάληψη στη Θεσσαλονίκη την ημέρα της διαδήλωσης για τις Πρέσπες, με την επίδειξη των γυμνών οπισθίων και τους Βουκεφάλες. Μόνο από θαύμα δεν κάηκε κανείς εκείνο το βράδυ.

Με τη σφραγίδα της Ακροδεξιάς

Γελοίες ήταν και οι εικόνες στο Καπιτώλιο, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ έχασε τις εκλογές - αλλά δεν ήταν καθόλου ακίνδυνες για τη Δημοκρατία.

Όπως γκροτέσκες είναι συχνά οι εικόνες από τις διαδηλώσεις των αντιεμβολιαστών σε πολλά μέρη της Ευρώπης, με διάφορα περιθωριακά και μη σχήματα της Ακροδεξιάς να ψαρεύουν στα θολά νερά του ανορθολογισμού - ενίοτε και να συντονίζουν τις κινητοποιήσεις. Στη Γερμανία, μάλιστα, έχουν αρχίσει να κάνουν παρέλαση με πυρσούς έξω από τα σπίτια επιδημιολόγων ή τοπικών υπουργών Παιδείας.

Υποθέτω ότι και ο ευγενής Ευγένιος θα έχει θορυβηθεί μετά τις εικόνες από τη Χαλκίδα - παρά το ανατρεπτικό χιούμορ του, αμφιβάλλω εάν τις είδε ως γελοίες. Ο Τριβιζάς, όπως και όλοι οι άνθρωποι που έχουν στοιχειώδη γνώση της Ιστορίας, ξέρει καλά ότι το κάψιμο των βιβλίων είναι το πρώτο βήμα.

 

Φρίκη και θλίψη. Απερίφραστα καταδίκασαν οι εκδόσεις Πεδίο - Ελληνικά Γράμματα τη σκοταδιστική ενέργεια στη Χαλκίδα. Οι εκδότες του βιβλίου του Τριβιζά υπογραμμίζουν ότι οι εικόνες βιβλίων να καίγονται στην πυρά προξενούν φρίκη και θλίψη και θυμίζουν τις πιο σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας.

Πηγή: Κάκη Μπαλή, από την έντυπη έδοση της σημερινής ΑΥΓΗΣ