Ο κορονοϊός ''λύγισε'' τον Δημ. Ταλαγάνη, ανιψιό του Ζεύγου

 

Πέθανε ο αρχιτέκτονας και ζωγράφος που υπηρέτησε την ενότητα της Αριστεράς!

Έφυγε από τη ζωή σήμερα λυγίζοντας από τον κορονοϊό, στα 76 του χρόνια, ο αρχιτέκτονας, γλύπτης και ζωγράφος Δημήτρης Ταλαγάνης, ο οποίος νοσηλευόταν στη ΜΕΘ 4 του Νοσοκομείου «Σωτηρία».

Ο Δημήτρης Ταλαγάνης υπήρξε αντιπροσωπευτικός πρεσβευτής του πολιτισμού και της τέχνης της Ελλάδας στο εξωτερικό. Είχε γεννηθεί το 1945 στην Τρίπολη της Αρκαδίας όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Έπειτα, μετακόμισε στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι το 1964, οπότε και έφυγε στο εξωτερικό. Σπούδασε με υποτροφία στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας και το 1971 πήρε δίπλωμα και Master αρχιτεκτονικής.

Επίσης, έλαβε το πρώτο βραβείο για το σχεδιασμό του Νέου Μουσείου Λένιν. Η μελέτη αυτή εκτέθηκε για ένα χρόνο στην έκθεση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης, στην οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Το 1970, επίσης, διακρίθηκε στην παγκόσμια έκθεση OSAKA EXPO 1970 για το σχεδιασμό μιας πόλης 40.000 κατοίκων. Το 1971 πραγματοποίησε μια μελέτη εκμετάλλευσης του Φαληρικού όρμου, όπου πρότεινε την κατασκευή του Νέου Αθηναϊκού Θεάτρου.

Το 1971 άρχισε, επίσης, να ζωγραφίζει. Η πρώτη του έκθεση ζωγραφικής ήταν στο salon d'automne του Grand Palais des Champs Élysées στο Παρίσι το 1973. Η δουλειά αυτή ήταν εμπνευσμένη από τον Γιώργο Σεφέρη. Συνεργάστηκε με τον Γάλλο συγγραφέα και σκηνοθέτη Ζακ Λακαριέρ για να ανεβάσουν το έργο Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου. Επίσης πραγματοποιήθηκε έκθεση με έργα του το 1974 στο Foyer Royal de l' Odéon.

Τον Αύγουστο του 1974 γύρισε (από τη Γαλλία και την Ιταλία) στην Ελλάδα, όπου συνέχισε να εργάζεται ως αρχιτέκτονας. Επίσης, άρχισε να εκθέτει έργα του σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα. Το 1987 εκθέτει τα έργα του στο Μητροπολιτικό Μουσείο του Τόκιο. Το 1998 ως Αντιδήμαρχος Πολιτισμού της αγαπημένης του γενέτειρας προσέφερε τεράστιο πολιτιστικό και κοινωνικό έργο.

Συλλυπητήριο μήνυμα του Υπουργείου Πολιτισμού

Πολυσχιδής προσωπικότητα, με πολυάριθμες συμμετοχές σε διεθνείς διοργανώσεις και σημαντικά γεγονότα, ο Δημήτρης Ταλαγάνης εκπροσώπησε τον ελληνικό Πολιτισμό και την ελληνική Τέχνη με το πλούσιο έργο του στην αρχιτεκτονική και την εικαστική Τέχνη. Από τη Μόσχα και το α’ βραβείο αρχιτεκτονικής που έλαβε για το μουσείο Λένιν, μέχρι την EXPO της Οσάκα το 1970, και από το Άλσος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής έως τον σχεδιασμό της ποιμαντικής ράβδου του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του μεταλλίου του «Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών», ο Δημήτρης Ταλαγάνης υπήρξε δημιουργός με μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων και έμπνευση από τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία του. Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους φίλους του.

Η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: Ο Δ. Ταλαγάνης υπηρέτησε με όραμα και ανησυχία

«Ο Δημήτρης Ταλαγάνης, ο σημαντικός εικαστικός καλλιτέχνης και αρχιτέκτονας έφυγε σήμερα από κοντά μας, αφήνοντας πίσω του παρακαταθήκη ,μια ζωή γεμάτη δημιουργικές αναζητήσεις στην πρώτη πάντα γραμμή της πρωτοπορίας και μια  έντονη συμμετοχική δράση. Από το Αρκαδικό Φεστιβάλ την δεκαετία του ’80, μέχρι την διεκδίκηση της δημαρχίας της Τρίπολης το 1998 με τον Συνασπισμό (ΣΥΝ ), ως αντιδήμαρχος πολιτισμού υπηρέτησε με όραμα και ανησυχία τον τόπο καταγωγής του. Η σημαντική συνεργασία του με τον Γάλλο συγγραφέα Ζακ Λακαριέρ για το έργο Ρωμιοσύνη του Ρίτσου, οι πολυπολιτισμικές του αναφορές, οι σπουδές του στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας, οι σημαντικές εκθέσεις του στο Foyer Royal de l'Odeon, στο Μητροπολιτικό Μουσείο του Τόκιο, στην Ελλάδα και αλλού, σφράγισαν την διαχρονικότητα του έργου του. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του, στους συνεργάτες του ,στους Αρκάδες συντοπίτες του».

Συλλυπητήριο μήνυμα ΚΚΕ

Το ΚΚΕ αποχαιρετά με θλίψη τον σπουδαίο και διακεκριμένο αρχιτέκτονα και ζωγράφο Δημήτρη Ταλαγάνη που έφυγε σήμερα από τη ζωή.

Ο Δ. Ταλαγάνης γεννήθηκε στην Αρκαδία το 1945. Ήταν ανιψιός του δολοφονημένου, το 1947, στελέχους του ΚΚΕ Γιάννη Ζέβγου. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Τρίπολη και στη συνέχεια μετακόμισε στην Αθήνα.

Το 1964 μετέβη στην ΕΣΣΔ όπου και σπούδασε με υποτροφία Αρχιτεκτονική, στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας, από όπου και πήρε δίπλωμα και μάστερ Αρχιτεκτονικής. Ως φοιτητής έλαβε μέρος στον διαγωνισμό για το νέο Μουσείο Λένιν, αποσπώντας το α’ βραβείο και το χρυσό μετάλλιο στην έκθεση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης. Η μελέτη του αυτή εκτέθηκε για ένα χρόνο στην έκθεση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης και ο ίδιος ανακηρύχθηκε μόνιμος εκθέτης της.

Διάκριση απέσπασε, επίσης, για τη μελέτη του που εκτέθηκε στην παγκόσμια έκθεση OSAKA EXPO 1970 για μία πόλη 40.000 κατοίκων στην Ιαπωνίαενώ είναι γνωστός και για τη μελέτη που εκπόνησε το 1971 για την αξιοποίηση του Φαληρικού όρμου.

Αμέσως μετά την αποφοίτησή του, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, μελετώντας στην Ιταλία, την αρχιτεκτονική και ζωγραφική της Αναγέννησης και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έζησε έως το 1974. Το 1973 παρουσιάζει την πρώτη ατομική του έκθεση ζωγραφικής εμπνευσμένη από την ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, ενώ το 1974 είναι η χρονιά που πραγματοποίησε ακόμα μία έκθεση στο Παρίσι, ενώ συνεργάστηκε και με τον συγγραφέα και σκηνοθέτη Jacques Lacarriere στη "Ρωμιοσύνη" του Γιάννη Ρίτσου, αναλαμβάνοντας το σχεδιασμό σκηνικών και κουστουμιών. Στη συνέχεια (1974) επέστρεψε στην Ελλάδα, με την αρχιτεκτονική να παραμένει η κύρια απασχόλησή του.

Το ζωγραφικό του έργο έχει παρουσιαστεί σε ατομικές εκθέσεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, στην Κύπρο, στη Γαλλία και στο Τόκιο. Είχε, επίσης, ασχοληθεί με τη φωτογραφία, ενώ παράλληλα είχε φιλοτεχνήσει μετάλλια, αφίσες, σκηνικά και κοστούμια. Μάλιστα, είχε εκτός των άλλων σχεδιάσει το Μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, τα αναμνηστικά της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 και το δίσκο της εκεχειρίας, αλλά και το Άλσος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Τη δεκαετία του 1970 συνεργάστηκε με την επιτροπή Φεστιβάλ ΚΝΕ αναλαμβάνοντας τα σκηνικά για το Φεστιβάλ ΚΝΕ– ΟΔΗΓΗΤΗ.

Το 2017 ο Δ. Ταλαγάνης παραχώρησε στο αρχείο του ΚΚΕ ένα εκμαγείο του Λένιν, που τοποθετήθηκε στην έκθεση που είχε στηθεί με αφορμή τη διεθνιστική εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Πρόκειται για μάσκα θανάτου του Βλαντιμίρ Ίλιτς -μία από τις 14 που φτιάχτηκαν συνολικά- την οποία ο Δ. Ταλαγάνης κέρδισε όταν ήταν φοιτητής στη Μόσχα. Ο δάσκαλός του, μεγάλος αρχιτέκτονας Κονσταντίν Μέλινκωφ που σχεδίασε και την Κρυστάλλινη Σαρκοφάγο για το Μαυσωλείο του Λένιν, του χάρισε το αντίγραφο του νεκρικού εκμαγείου του Λένιν σε επιβράβευση της μεγάλης επιτυχίας του να διακριθεί με το α’ βραβείο στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το Νέο Μουσείο του Λένιν. Μαζί, παρέδωσε στο Κόμμα και ένα λάβαρο του ΚΚΣΕ, κατασκευασμένο μετά το 1956, από βελούδινο ύφασμα με κεντημένη γραφή και φέρει το κρατικό έμβλημα της ΕΣΣΔ, ενώ ο ίδιος φιλοτέχνησε και το εντυπωσιακό βάθρο στο οποίο τοποθετήθηκε η νεκρική μάσκα του Λένιν στην συγκεκριμένη έκθεση. Εξέφραζε την υποστήριξή του στο ΚΚΕ και τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια δεν απουσίαζε από καμία εκδήλωσή του.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.

Δήλωση Παύλου Χρηστίδη, Εκπροσώπου Τύπου του Κινήματος Αλλαγής

Ο Δημήτρης Ταλαγάνης υπήρξε μια σπουδαία προσωπικότητα, πρωτοπόρος αρχιτέκτονας και άνθρωπος της τέχνης και του πολιτισμού. Αφήνει πίσω μεγάλη παρακαταθήκη και αγώνες για τη Δημοκρατία. Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του.