Για το Φορέα διαχείρισης του φράγματος Πείρου – Παραπείρου

Τέσσερις υπενθυμίσεις από τους βουλευτές Αχαΐας Σία Αναγνωστοπούλου, Κώστα Μάρκου και ένα συμπέρασμα, αφού η διαχείριση των υδάτινων πόρων ανατέθηκε πλέον σε ιδιωτικά χέρια

Την προηγούμενη εβδομάδα οι πολίτες της Π.Ε. Αχαΐας βίωσαν την πραγματοποίηση του χειρότερου δυνατού σεναρίου αναφορικά με το φράγμα Πείρου – Παραπείρου, αφού η διαχείριση των υδάτινων πόρων ανατέθηκε σε ιδιωτικά χέρια.

Θυμίζουμε ότι το έργο κατασκευαστικά ολοκληρώθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί ένα σημαντικό έργο υποδομής που πρόκειται να εξασφαλίσει επάρκεια και ποιότητα νερού και να δώσει λύση στο πρόβλημα της ύδρευσης σε τρεις Δήμους της Αχαΐας. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί και ένα έργο ανάπτυξης καθώς ο σκοπός δεν είναι μόνο η ύδρευση των αστικών κέντρων αλλά και η εξασφάλιση μεγάλων ποσοτήτων νερού για τον πρωτογενή τομέα.

Θυμίζουμε ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είχε δρομολογηθεί η σύσταση ενός Διαδημοτικού/Διαβαθμιδικού Φορέα με συμμετοχή των Δήμων Πατρέων, Ερυμάνθου, Δυτικής Αχαΐας αλλά και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, προκειμένου στην αρχή να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη χρηματοδότηση και των συμπληρωματικών έργων που είναι αναγκαία αλλά και του ίδιου του Φορέα Διαχείρισης, ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξη στην οποία τελικά οδηγηθήκαμε, δηλαδή η διαχείριση του φράγματος να δοθεί σε ιδιώτη. 

Θυμίζουμε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο Πάτρας, τον Μάρτιο 2020 έλαβε -κατά πλειοψηφία- την απόφαση να μετάσχει ο Δήμος Πάτρας στο σχήμα του Φορέα Διαχείρισης Φράγματος Πείρου – Παραπείρου.

Θυμίζουμε ότι η Δημοτική Αρχή της Πάτρας αρνήθηκε να υλοποιήσει αυτή την απόφαση επιμένοντας στην σύσταση ενός αμιγώς κρατικού φορέα. Με την τακτική του αυτή έδωσε τη δυνατότητα στη Νέα Δημοκρατία να επωφεληθεί και να συνάψει σύμβαση με ιδιωτική εταιρεία για την ολοκλήρωση των συμπληρωματικών έργων του φράγματος και να αναθέσει στην ίδια εταιρεία για δύο επιπλέον χρόνια την διαχείριση και του νερού και της τεχνικής υποστήριξης του έργου.

Συμπεραίνουμε ότι η απόσπαση από την πραγματικότητα και η εξ αυτής ανικανότητα εκτίμησης των συνεπειών των αποφάσεων, πολιτικές αδυναμίες που συμπυκνώνονται στη φράση «αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα», βλάπτουν σοβαρά τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα. Είναι γνωστό άλλωστε ότι για κάποιους πολιτικούς κύκλους δεν έχει, πλέον, ιδιαίτερη σημασία η αντιστοίχιση των ιδεών τους με την πραγματικότητα, αλλά ο αυτοαναφορικός αντίκτυπος και η απήχηση στον ελεγχόμενο μικρόκοσμό τους.

Κρίμα.