Ο μικρός Φαρεντίν του καταυλισμού βρήκε θαλπωρή

 

Του την προσέφεραν γιατροί του Ρίου αλλά και ευαίσθητος συμπολίτης

 Μπορεί δυστυχώς, να ζούμε στην κοινωνία του «…αλλά», όπως για παράδειγμα: «Ξέρετε, εγώ δεν είμαι ρατσιστής, δεν εναντιώνομε σε αυτούς τους ανθρώπους, που θέλουν να ζήσουν καλλίτερα, αλλά…».

Είναι οι φράσεις που συχνά-πυκνά προφέρουν αυτοί που καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα «τι θα γίνει επιτέλους με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που ζουν στην πόλη μας κάτω από άθλιες συνθήκες;», ωστόσο υπάρχει και η άλλη πλευρά της κοινωνίας στην Πάτρα μας.

Είναι αυτή η πλευρά που επιμένει, στο να δίνει παραδείγματα ανθρωπισμού, όχι από επίδειξη φιλανθρωπίας, αλλά από ανάγκη κοινωνικής αλληλεγγύης και πολιτικής συνειδητοποίησης.

Εγγράφη προ ημερών στην «Σημερινή» σημείωμα για τον 4χρονο Φαρεντίν από την Καμπούλ, ο οποίος ζει στον γνωστό ελαιώνα, (σ.σ.: πίσω από την Πλαζ Πάτρας) μέσα στην παγωνιά του χειμώνα μαζί με τον πατέρα του και άλλους πρόσφυγες, χωρίς έστω ένα κεραμίδι να τον σκεπάζει. Εκεί, ως άλλος Γιάνης Αγιάνης, περιμένει την εκδήλωση ευαισθησίας του Υπουργείου, για την συνένωση της οικογενείας του, αφού η μητέρα του τον αναμένει σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα που έχει βρει άσυλο. Υπενθυμίζω ότι στην πρόσφατη αστυνομική επιχείρηση κυνηγήθηκε από τα όργανα, για να εκδιωχθεί από τον λασπότοπο, στο πλαίσιο της «σκούπας» που εκτελέστηκε!

Ο μικρός Φαρεντίν, που έχει έλθει πριν ένα μήνα στην Πάτρα, είδε ακόμη μια φορά την άλλη πλευρά, αυτή των κοινωνικών λειτουργών, που έχουν δώσει όρκο πίστης στον Ιπποκράτη!

Μέλη της Κίνησης Υπεράσπισης Προσφύγων και Μεταναστών Πάτρας, ειδοποιήθηκαν ότι ο μικρός παρουσίασε ανησυχητικά συμπτώματα στην υγεία του και έσπευσαν στον λασπότοπο. Την Τετάρτη, με την βοήθεια ζεύγους μεταφραστών, τον πήγαν στο νοσοκομείο Ρίου, όπου οι γιατροί απλόχερα προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στον ίδιο, αλλά και στον πατέρα του.

Μετά από αυτή την εξέλιξη και την εξέτασή του από τους γιατρούς, αποφασίστηκε ότι ο 4χρονος, με την συμπαράσταση του πατέρα του πρέπει να μείνει προσωρινά, μέχρι εύρεσης μόνιμης λύσης, σε στεγασμένο χώρο και αυτός βρέθηκε στο σπίτι Ιρακινού πρόσφυγα. Εφοδιάστηκε με κουβέρτες και τα απαραίτητα τρόφιμα από το στέκι της Κίνησης και πια αναμένει την εκδήλωση πρωτοβουλίας από την Πολιτεία, όπως αυτή υποχρεούται.

Αξιοσημείωτο είναι ότι γνωστός έμπορος επίπλων στην πόλη μας, προσεφέρθη και βοήθησε από καρδιάς για την υποστήριξη του μικρού Φαρεντίν!    

Μπορεί όλο και συχνότερα οι κραυγές των χορτασμένων να αντηχούν παράηχα, εντούτοις όμως οι λίγες φωνές των ευαισθητοποιημένων συμπολιτών μας φθάνουν για να διασώσουν την υπόληψης της πόλης μας που χαρακτηρίζεται από την αδιαφορία των αρχόντων της!

                                                                       Γιώργος Δημ. Μόσχος

________________

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ Πάτρας, το Σάββατο 16-1-10, αφιερωμένο στην σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς)