Περί ατομικής ευθύνης και άλλων τινών

Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΧΡΟΥ(*)

Δεν τολμώ, για λόγους προσωπικής ευθύνης και αυτοσεβασμού, να αμφισβητήσω το μέγεθος της υγειονομικής απειλής, όπως την παρουσιάζουν οι ειδικοί επιστήμονες και οι λοιμωξιολόγοι. Θα ήθελα όμως, οι έγκριτοι επιστήμονες να ενημερώσουν την κοινότητα των πολιτών αν μπορεί να αντιμετωπιστεί η μάστιγα που περιγράφουν, μόνο με την λεγόμενη “προσωπική ευθύνη”.

Είναι δυνατόν η “προσωπική ευθύνη” να υπερκαλύψει το ελλιπέστατο και χωρίς προοπτικές άμεσης κάλυψης των κενών υγειονομικό προσωπικό; Είναι επαρκή τα μέτρα προστασίας που παρέχονται σε όσους υγειονομικούς εργάζονται, με εξαντλητικούς μάλιστα ρυθμούς; Χρειάζονται νέες ή επαρκούν οι υπάρχουσες υγειονομικές δομές; Τα περιοριστικά μέτρα εναντίον των εισοδημάτων των εργαζομένων έχουν σχέση με την αντιμετώπιση του ιού ή είναι άσχετα από επιδημιολογικής απόψεως; Η επίθεση ενάντια στους νόμους των εργατικών δικαιωμάτων είναι αναγκαία ή όχι για την αντιμετώπιση του ιού;

Από τους ειδικούς επιστήμονες περιμένω και απαιτώ κοινωνική ευθύνη και όχι ικανοποίηση και συγκάλυψη των όποιων πολιτικών αποφάσεων και παραλείψεων.

Για δε την κυβέρνηση τι να πει κανείς; Νομίζω ότι μας έχουν τρελάνει με πονηρά – κουτοπόνηρα μέτρα στο όνομα της “μάστιγας” και του φόβου – πανικού που προκαλείται στους πολίτες.

Δεν έχει συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης και πράττει ευκαιριακά. Δεν προσλαμβάνει προσωπικό ούτε και τώρα γιατί θέλει να διαλύσει την δημόσια Υγεία. Περιορίζεται σε λεκτικές ευχαριστίες των υγειονομικών, με αντίδωρο ένα ευκαιριακό “χαρτζιλίκι”. Δεν εξαγγέλλει νέες, μόνιμες ή προσωρινές υγειονομικές δομές, για την αντιμετώπιση της επιδημίας.

Όταν παντού βλέπεις ευκαιρίες για να περνάς αντεργατικά μέτρα

Όταν φοβάσαι να κλείσεις τις εκκλησίες

Όταν ακόμα και ο Τραμπ δίνει το 10% του προϋπολογισμού για την αντιμετώπιση του κορονοϊου και εσύ δίνεις λιγότερα από 2%, με το μεγαλύτερο μέρος να πηγαίνει στους κλινικάρχες.

Όταν προβάλλεις την “προσωπική ευθύνη” ξεχνώντας την κρατική και την δική σου  προσωπική ευθύνη.

Σημαίνει ότι δεν νοιάζεσαι για την υγεία των πολιτών και ψάχνεις να βρεις εύκολες αιτίες και αδύναμους στόχους να ενοχοποιήσεις.

Σκέψου τι θα γινότανε, αν τα πρώτα κρούσματα ήταν από τους κακότυχους πρόσφυγες και όχι από προσκυνητές της Ιερουσαλήμ και από τουρίστες εξ Ιταλίας.

(*) Ο Γιάννης Λύχρος, είναι γιατρός πνευμονολόγος  

__________________________

Υ.Γ. Το κείμενο απηχεί αυστηρά προσωπικές μου απόψεις. Γ.Λ.