Είναι κάποιες πρακτικές που λειτουργούν ως σηματοδότες!

Πόσο μετράει ο χαμός, στις χαλεπές μέρες που περνάμε,  μίας προσωπικότητας - σύμβολο για την παγκόσμια κοινωνία των μαχομένων πολιτών, το δείχνουν κάποιες πρακτικές που λειτουργούν ως σηματοδότες!


ΔΕΙΤΕ πως παρουσιάζουν στο κοινό των αναγνωστών τους την απώλεια του «πρώτου παρτιζάνου της Ευρώπης» Μανώλη Γλέζου, όπως τον απεκάλεσε ο στρατηγός ΝτεΓκώλ, με αφορμή το κατέβασμα της σβάστικας από τον Ιερό βράχο σε εποχή, που φάνταζε αδιανόητη  κάθε αντίσταση στους αιμοσταγείς ναζί. 

Στον βράχο αυτό που αύριο η γαλανόλευκη θα κυματίζει μεσίστια προς σεβασμό του μεγάλου τιμωμένου, ακόμη και από εκείνη την παράταξη  που τον κράτησε δεσμώτη σε σκοτεινές φυλακές!

Αναγνωρίζουν την εποχή, που αναδείκνυε τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης», αλλά και που δυστυχώς λίγους μήνες μετά, συμβιβασμένοι πολίτες από τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης -πλην της Ελλάδας- κατατάσσονταν σε ναζιστικά τάγματα με το εθνόσημό τους στον ώμο και το ναζιστικό περιβραχιόνιο στο μανίκι. Κι από κει οπλίζονταν και πηγαίναν να συνδράμουν το Ναζισμό στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου άρχισε η κατάρρευσή του.

Τον αγωνιστή Μανώλη Γλέζο, με το βαρύ βιογραφικό, που δεν φθάνει ολόκληρο το blog για να το αποτυπώσουμε, σε μία τιμητική παρουσίαση του έργου του, που έγινε από το Πανεπιστήμιο Πατρών, στο Θέατρο Απόλλων, ο υποφαινόμενος ως συμπαρουσιαστής τον είχε αποκαλέσει «Πασιονάρια» της ελληνικής αντίστασης, παραλληλίζοντάς τον με το σύμβολο της Ισπανικής αντίστασης κατά του Φρανκικού φασισμού, την Ντολόρες Ιμπαρούρι.

Με τον θάνατό του από χθες ο Μανώλης Γλέζος περνά στον πάνελ των Ηρώων και αναδεικνύεται σε παγκόσμιο διαχρονικό σύμβολο αντίστασης.

ΔΕΙΤΕ όμως πως τον αντιμετωπίζουν οι δύο εφημερίδες της Αριστεράς στην σημερινή έκδοσή τους. Η ΑΥΓΗ του αφιερώνει ολόκληρη σελίδα, αν και από ένα σημείο και μετά  διακόπηκε η συμπόρευσή τους, μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τις διαφορετικές επιλογές του καλοκαιριού 2015. 

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, μόλις και μετά βίας  του αφιερώνει ένα μονοστηλάκι ενημερώνοντας για την απώλεια του Μανώλη Γλέζου που έφυγε πλήρης ημερών! 

Αυτό και τίποτε άλλο περί της αγωνιστικής του πορείας, περί της συμβολής του στην ενδυνάμωση του παγκόσμιου κινήματος Ειρήνης, περί της συλλήψεώς του στα χρόνια της δικτατορίας, περί της καταδίκης του εις θάνατον από το εμφυλιοπολεμικό καθεστώς, αν και θα μπορούσε με μία υπεύθυνη δήλωση να καθόταν στο σπιτάκι του και όχι στο γιατάκι της φυλακής υπό την καθημερινή απειλή της εκτέλεσής του και του καθημερινού ξυλοκοπήματός του.

Πως θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την στάση του Οργάνου της ΚΕ του ΚΚΕ, αν όχι στενόκαρδη...