Μιλούν για μια νεολαία που δεν την ξέρουν αλλά αυτή τους ξέρει πολύ καλά

Γιάννης Λάμπρου

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την ΩΡΑ Πατρών

π. Μέλος Δ.Σ. ΚΟΔΗΠ

Είναι γεγονός ότι η επικοινωνιακή του ατζέντα του κ. Πελετίδη ξεκινάει και τελειώνει στην κοινωνική πολιτική. Οι λαϊκές οικογένειες, ο λαός, οι λαϊκές ανάγκες αποτελούν τη μοναδική επωδό στις δράσεις και τη ρητορική της δημοτικής αρχής.Πόσο αλήθεια είναι αυτό;

Τι έχουν να μας πουν για αυτό οι νότιες και οι λαϊκές συνοικίες, τα χωριά και οι οικισμοί της περιφέρειας, εκεί που παρατηρούνται τα περισσότερα προβλήματα της καθημερινότητας; Σε όλα τα ζητήματα, από την καθαριότητα έως την ανεργία, φαίνεται σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα αριστερής δημοτικής αρχής. Οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες φαίνεται να αγγίζουν περισσότερο τον πολίτη απ΄ ό,τι ο εγγύτερος και φιλικότερος προς τον πολίτη διοικητικός μηχανισμός που είναι η αυτοδιοίκηση Α΄ βαθμού. Το ΚΕΑ και τα Κέντρα Κοινότητας ορίζουν πολύ περισσότερο την καθημερινότητα σε αντίθεση με την ανύπαρκτη αναπτυξιακή πολιτική του Δήμου.

Θα συμφωνήσουμε,όλοιπιθανά, ότι η επιδοματική πολιτική δεν δίνει διέξοδο στο βασικό πρόβλημα σήμερα που είναι η ανεργία. Η Αριστερά θα ισχυριστεί ορθά ότι παρ΄ όλα αυτά είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Μπορεί όμως να εξαντλείται η κοινωνική πολιτική στην υπεράσπιση των κεκτημένων; Στην εγγύηση του κατώτερου;

Η απάντησή μας είναι ότι η κοινωνική πολιτική αναδεικνύεται εκεί που τελειώνει η κοινωνική προστασία και αρχίζει η πρόκληση της ανάπτυξης των δυνατοτήτων. Δεν μας αρκεί να διαφυλάξουμε το κατώτερο όριο διαβίωσης – κάτι που είναι απαραίτητο - αλλά να το βελτιώσουμε. Με πολιτικές ένταξης στην εργασία, με πολιτικές που θα δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Για αυτό επιμένουμε στη δίκαιη ανάπτυξη με κοινωνική ανταποδοτικότητα. Θέλουμε συμπολίτες να δουλεύουν με αξιοπρέπεια και να γεύονται τους καρπούς των κόπων τους. Μόνο με αυτόν τρόπο θα περάσουμε από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της ισότητας των ευκαιριών στην ισότητα των αποτελεσμάτων.

Η άρνηση της δημοτικής αρχής να συνεργαστεί, να δώσει δουλειές σε ομάδες εργαζομένων που μέσα από συνεταιριστικές προσπάθειες διεκδίκησαν  αυτά που τους στέρησε η κρίση, δουλειά και αξιοπρέπεια, αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα κοινωνικής πολιτικής που αδυνατεί να κατανοήσει και να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες. Για το ΚΚΕ και τη δημοτική αρχή η συνεταιριστική δομή, για παράδειγμα, που δημιούργησαν τα μέλη του ΣΟΨΥ (οικογένειες αντιμέτωπες με την ψυχική υγεία)αποτελεί μια «παγίδα» του καπιταλισμού. Την ίδια αντιμετώπιση έχει και η «Ανακύκλωση στην Πηγή»και δεκάδες άλλες ΚΟΙΝΣΕΠ σε όλη την Πάτρα που έχουν ως μέλη τους νέους ανθρώπους που προσπαθούν να ενταχτούν με αξιοπρέπεια στην εργασία και την κοινωνία.

Η δημοτική αρχή και το ΚΚΕ παραμένουν προσηλωμένοι σε ένα μοντέλο κοινωνίας που δεν υφίσταται πλέον.

Μιλούν για μια νεολαία που δεν την ξέρουν αλλά αυτή τους ξέρει πολύ καλά.

Έτσι, απομένουν κάτι λιγότερο από δύο μήνες έως τις αυτοδιοικητικές εκλογές και το ποσοστό των πολιτών χωρίς σαφή επιλογή Δημάρχου παραμένει ακόμα σε υψηλά επίπεδα. Το επικοινωνιακό κρεσέντο του κ. Πελετίδη αλλά και τα πεπραγμένα του την τετραετία που πέρασε δεν έχουν καταφέρει να πείσουν τη μεγάλη πλειοψηφία των Πατρινών ότι πρέπει να συνεχίσει με δεύτερη συνεχόμενη θητεία.

Χωρίς να υποτιμούμε τα όποια θετικά στοιχεία χαρακτήρισαν την τετραετία του, είναι σαφές, πλέον, ότι ο ορίζοντας της Πάτρας δεν μπορεί να τελειώνει εκεί που εξαντλεί τη δυναμική του το ΚΚΕ. Η υπεράσπιση των κεκτημένων εάν δεν συνδυαστεί με τη διεκδίκηση αυτών που δεν έχουμε ως πόλη καταλήγει στην εσωστρέφεια και την αδρανοποίηση.

Για αυτό επιμένουμε ότι ο Πελετίδης θα κριθεί όχι για αυτά που έκανε ως Δήμαρχος του ΚΚΕ αλλά για αυτά που δεν έκανε ως Δήμαρχος Πατρέων.