Οι συριζομαδούροι και οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας

Η τρομοκρατία στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκε προχθές. Δεν έχει εμφανιστεί καν επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ. Η 17 Νοέμβρη δρούσε συνεχώς και παρέμενε ασύλληπτη από το 1974 έως το 2002, για 28 ολόκληρα χρόνια. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι κάποια από τις δέκα κυβερνήσεις αυτού του διαστήματος ωφελήθηκε πολιτικά από τη δράση της και επομένως είχε κάποιον λόγο να την υποκινήσει.


Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι το εξής: υπάρχει ένα σύστημα που αρνείται να αποδεχτεί ότι η πολιτική αλλαγή του 2015, η οποία προέκυψε από δύο διαδοχικές εκλογές, έγινε με δημοκρατικό τρόπο. Κατά τη δική τους αντίληψη, η σημερινή κυβέρνηση έχει καταλάβει την εξουσία με δόλο και εξαπάτηση. Είναι καταχραστές. Και μόνο αν φύγουν από τη μέση και γυρίσουν στα παλιά τους ποσοστά, αν υποστούν την περίφημη “στρατηγική ήττα”, θα επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα.

Η άποψη αυτή είναι περίπου υποχρεωτική για τους εκφραστές της. Μέχρι τις εκλογές του 2012, το σύστημα αυτό ήταν πανίσχυρο. Διέθετε περίπου το 80% του εκλογικού σώματος και την υποστήριξη από το σύνολο των ΜΜΕ της χώρας. Αν παραδεχτεί ότι υπέστη συντριπτική ήττα εφαρμόζοντας τα δύο πρώτα Μνημόνια και ότι ευρύτατα κοινωνικά στρώματα του γύρισαν την πλάτη, θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.

Θα πρέπει να αποδεχτεί ότι ωφελήθηκε το ίδιο καταληστεύοντας τον τόπο και οδηγώντας τον στη χρεοκοπία. Και βεβαίως θα πρέπει να ανανεωθεί για να μπορέσει να διεκδικήσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Αυτά είναι πολύ δύσκολα πράγματα. Είναι πολύ πιο εύκολο να καταγγέλλει τους συριζομαδούρους για σφετερισμό και παράνομη κατοχή της εξουσίας.
Καμία πολιτική αντιπαράθεση λοιπόν, γιατί η πολιτική αντιπαράθεση νομιμοποιεί τον αντίπαλο. Μόνο ανελέητος πόλεμος: εκστρατεία πατριδοκαπηλίας με κρεμάλες για το μακεδονικό, εκστρατεία απύθμενου μίσους για την τραγωδία στο Μάτι, διαρκής σπέκουλα για την “ανομία” και το προσφυγικό.

Το τέλος των Μνημονίων και η θέσπιση διορθωτικών μέτρων από την κυβέρνηση οξύνουν την αγωνία και την επιθετικότητα αυτού του συστήματος. Και το σπρώχνουν μοιραία στην αγκαλιά της Ακροδεξιάς - όπως είδαμε και από τον θλιβερό Α. Σαμαρά στο συνέδριο της Ν.Δ.

Ο ΣΚΑΪ υπήρξε οργανικό κομμάτι αυτού του συστήματος, τόσο στην αρχική του προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία, όσο και στην τωρινή του προσπάθειά του να επανακάμψει. Για να πετύχει τους στόχους του, έχει καταφύγει σε ένα απεχθέστατο είδος δημοσιογραφίας, τόσο σε επίπεδο περιεχομένου, όσο και σε επίπεδο προσώπων. Ο ΣΚΑΪ γνωρίζει πολύ καλά ότι αν αυτό ικανοποιεί την εμπάθεια ενός τμήματος της κοινωνίας, σε ένα άλλο κομμάτι, προκαλεί οξύτατες αντιδράσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι απεχθάνονται το δημοσιογραφικό προϊόν του ΣΚΑΪ, είναι υπόλογοι για ηθική αυτουργία σε τρομοκρατικές επιχειρήσεις εναντίον του.

Υπό το πρίσμα αυτό, η άθλια ενέργεια της ιδιοκτησίας του ΣΚΑΪ να υποδείξει την κυβέρνηση ως ηθικό αυτουργό της προχθεσινής βομβιστικής επίθεσης, αλλά και η συστράτευση του παλιού πολιτικού συστήματος σε αυτή τη βρόμικη καμπάνια ούτε αυτονόητη αντίδραση σε μια τρομοκρατική ενέργεια είναι, ούτε την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του ελεύθερου λόγου υπηρετεί.

Είναι συνέχεια της διαρκούς εκστρατείας διχασμού που αποσκοπεί στο να φύγουν από την κυβέρνηση οι “καταχραστές” και να επανέλθει η χώρα στους “νόμιμους ιδιοκτήτες” της. Και όπου πλειοδοτούν σε αθλιότητες οι γνωστοί πολιτικοί τραμπούκοι και διάφορες δημοσιογραφικές περσόνες που διαγκωνίζονται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο για μια θέση στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. Τόσο απλά.

Τσέκερης Άγγελος-avgi.gr