Ο Λαδόπουλος, η απαίτηση της κοινωνίας, οι θέσεις εργασίας

Άρθρο του

Αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας Γρ. Αλεξόπουλου

Οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες στην εποχή που διανύουμε, βρίσκονται ενώπιον δύο δρόμων: ο ένας είναι ο δρόμος της διαχείρισης μιας υφιστάμενης πραγματικότητας, η ανακύκλωση των υπαρχόντων δεδομένων στο πλαίσιο μιας εσωστρεφούς πολιτικής επιλογής. 

Ο άλλος δρόμος, είναι η δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας, ηεξασφάλιση των προϋποθέσεων που θα  οδηγήσουν σε μια εξωστρεφή επόμενη μέρα, με την αξιοποίηση κάθε δυνατού εργαλείου που μπορεί να τεθεί στην υπηρεσία της κοινωνίας και θα απαντά, πρωτίστως, στο κυρίαρχο αίτημά της για ανάπτυξη και απασχόληση, δίχως εγκλωβισμούς σε πεπερασμένες από την ίδια τη ζωή αντιλήψεις και νοοτροπίες.

Έχω την απόλυτη πεποίθηση, ότι ο δεύτερος δρόμος, είναι αυτός που οφείλει να ακολουθήσει η Αυτοδιοίκηση έτσι ώστε να αιτιολογήσει τον ορισμό και τον ρόλο της, ως άμεσηςκαι ευέλικτης διακυβέρνησης ενός τόπου.

Διοικώ, σημαίνει «οραματίζομαι», «σχεδιάζω» , «επιλέγω» και «υλοποιώ». Σημαίνει «κοιτάζω μπροστά και αναζητώ συμμάχους και όχι εχθρούς, προκειμένου να αξιοποιήσω τα πλεονεκτήματα μιας περιοχής και να δημιουργήσω νέα».

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής που εκτιμώ ότι πρέπει να διέπει μια σύγχρονη  και αποτελεσματική Αυτοδιοίκηση, πιστεύω ότι το έργο της ανάπλασης της βιομηχανίας Λαδόπουλου το οποίο υλοποιείται από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας μετά την παραχώρηση από τον δήμο της Πάτρας, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα σημείο αναφοράς, για την επανεκκίνηση μιας περιοχής, όπως είναι η παραλιακή ζώνη του δήμου της Πάτρας στη νότια πλευρά του, για την ανάπτυξη μιας πόλης στην περιοχή πέριξ του νέου λιμανιού της, για τη δημιουργία ενός νέου «αφηγήματος» στο πεδίο της οικονομίας, του τουρισμού και του πολιτισμού, αλλά και για την αλλαγή του τρόπου που βλέπουμε τα πράγματα.

Μιας τέτοιας έκτασης παρέμβαση, όπως αυτή της αξιοποίησης του πρώην εργοστασιακού συγκροτήματος Λαδόπουλου, τους χώρους του οποίου είχα πρόσφατα την ευκαιρίανα επισκεφθώ μαζί με τον  Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας Απόστολο Κατσιφάρα(που κίνησε τις διαδικασίες και ανέλαβε όλες τις πρωτοβουλίες για να φτάσουμε μέχρι εδώ), αλλά  και μαζί με άλλους συναδέλφους, δεν μπορεί να εγκλωβιστεί ούτε σε μικροπολιτικές αντιλήψεις, ούτε σε κομματικές μανιέρες, ούτε σε φοβικά σύνδρομα περί χρηματοδοτικών εργαλείων.

Για να κάνουμε λόγο για ανάπτυξη μιας περιοχής, πρέπει πρώτα από όλα να έχουμε εξασφαλίσει την ευημερία των ανθρώπων της.

Για να κάνουμε λόγο για ευημερία των ανθρώπων, οφείλουμε να τους έχουμε εξασφαλίσει το κυρίαρχο για την επιβίωσή τους στη βάση της αξιοπρέπειας. Και αυτό δεν είναι η φιλανθρωπία, δεν είναι η διανομή παρηγορίας, αλλά η απασχόληση, οι θέσεις εργασίας, αυτό που σε απλά λόγια λέμε, «το δικαίωμα του καθενός στη δουλειά».

Πιστεύω ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι εποχές της αδιέξοδης -ως επί το πλείστον- διεκδίκησης αποκλειστικά κρατικών κονδυλίων  για την ανάπτυξη ενός τόπου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε αναβλητικότητα, σε καθυστέρηση, σε αγκυλώσεις. Οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης, καλούμαστε να δουλέψουμε για τους πολίτες,  όχι να κάνουμε επαναστατική γυμναστική. Οφείλουμε λοιπόν να διεκδικούμε τα κρατικά κονδύλια, αλλά και κάθε ευρωπαϊκό χρηματοτοδικό πρόγραμμα, κάθε δυνατότητα που μας δίνει η ιδιωτική πρωτοβουλία για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή των πολιτών.

Ο Λαδόπουλος, πρέπει να αξιοποιηθεί σαν εκθεσιακός χώρος, σαν ένας χώρος στέγασης υπηρεσιών, αλλά και σαν ένας χώρος στον οποίο θα αναπτυχθούν δράσεις τέτοιου ύφους και δυναμικής, που θα αποδώσουν, άμεσα και με διάρκεια, θέσεις εργασίας για τους πολίτες της Πάτρας, ενώ θα πρέπει να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα της δομής, έτσι ώστε να μην κινδυνεύσει από απαξίωση και εγκατάλειψη στο βάθος του χρόνου.

Το ίδιο ακριβώς εκτιμώ ότι θα πρέπει να έχουμε ως στόχο και για ανάλογου τύπου παρεμβάσεις, όπως π.χ. το κεφαλαιώδες θέμα της αξιοποίησης του παραθαλάσσιου μετώπου στο παραχωρηθέν στην Πάτρα τμήμα.

Και εκεί θα πρέπει να εξετάσουμε αφενός την αναπτυξιακή διάσταση που πρέπει να έχει η όποια παρέμβαση γίνει, τη δημιουργία ενός τοπόσημου από το οποίο η πόλη θα αποκομίσει νέα οφέλη, αφετέρου την διάσταση της εξεύρεσης εργασίας για τους πολίτες και τη βιωσιμότητα της δομής στο μέλλον.

Ανάπτυξη και απασχόληση είναι η απαίτηση της κοινωνίας. Και σε αυτό το ερώτημα αναμένει τις δικές μας απαντήσεις.