Το «Αναπτυξιακό» Συνέδριο και η πολιτική συζήτηση γύρω από αυτό

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΤΟΥΧΑ

   Δημοτικού Συμβούλου

Από τον περασμένο Νοέμβριο, το Συνέδριο αυτό, οργανωμένο από την Κυβέρνηση και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αναβλήθηκε για τα τέλη του Ιανουαρίου και τώρα αναβλήθηκε ξανά για άγνωστη ημερομηνία. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτών των Περιφερειακών Συνεδρίων, είναι η αυτοπρόσωπη παρουσία του Πρωθυπουργού και του μισού Υπουργικού Συμβουλίου.

Θα κάνουμε ορισμένες σύντομες παρατηρήσεις:

* Πολλά τέτοια Συνέδρια, περιφερειακά και τοπικά, έχουν οργανωθεί στην πόλη μας τα τελευταία δέκα πέντε χρόνια. Ένα ή δύο κάθε χρόνο. Οργανωμένα, ή από ιδιωτικούς ή από δημόσιους φορείς. Πάντοτε, υπό την αιγίδα ή συνδιοργάνωση πολιτικών αρχών όπως η Περιφέρεια, πάντοτε με αξιοπρόσεκτη παρουσία Κυβερνητικών στελεχών. Και πάντοτε με θεματικούς άξονες, οι οποίοι έδιναν την δυνατότητα σχεδιασμού και εξαγγελιών.

* Κανένα από τα Συνέδρια αυτά, δεν έκανε αξιολόγηση των συμπερασμάτων κανενός προηγούμενου, δεν υπήρξε ποτέ κανένας απολογισμός. Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν έγινε τίποτα σε εφαρμογή των συμπερασμάτων των Συνεδρίων αυτών. Το όποιο έργο ενδιάμεσα παραγόταν ή από την Περιφέρεια ή από την εκάστοτε Κυβέρνηση, κυλούσε με κατά κανόνα πολύ αργούς ρυθμούς. Μάλιστα δε, στα Συνέδρια, γίνονταν συζητήσεις για την επιτάχυνση των ρυθμών, πάντοτε χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

* Αν παραβλέψουμε προς στιγμήν έστω, τις θεωρητικές διαφωνίες για «το μοντέλο ανάπτυξης» ή το «ανάπτυξη για ποιόν», θα διαπιστώσουμε ευκολότατα, ότι καμιά ανάπτυξη δεν υπήρξε, ότι τα λόγια δεν φέρνουν κανένα πλούτο, ή ότι σύμφωνα με διαπίστωση πρόσφατου Συνεδρίου, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, σε 53 δείκτες, βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις, όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά του κόσμου. Κάτι φταίει και θα προσπαθήσουμε στην συνέχεια να το προσεγγίσουμε.

* Ας ασχοληθούμε όμως πρώτα με το Συνέδριο που θα γίνει προσεχώς με την παρουσία του Πρωθυπουργού. Πριν μας επισκεφτεί ο Πρωθυπουργός, η Κυβέρνηση του, φροντίζει να ψηφίσει άλλο ένα Πολυνομοσχέδιο με δεκάδες μνημονιακά προ απαιτούμενα. Μεταξύ των άλλων την κατάργηση της απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία και την γενίκευση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών κινητής και ακίνητης περιουσίας.

Ας δούμε γιατί το κάνει, πρωτίστως τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Η μεγαλοεργοδοσία και ο ΣΕΒ, επέβαλλαν το πρώτο μέτρο. Γιατί εκεί, στην καρδιά της παραγωγής υπεραξίας και πλούτου, θέλουν να δρουν ανενόχλητοι. Οι Τράπεζες και τα παρασιτικά funds επέβαλλαν το δεύτερο μέτρο. Και η Κυβέρνηση, που θέλει τάχα να φύγει από τα μνημόνια, σπεύδει να δημιουργήσει την υποδομή του διαρκούς ραγιαδισμού, της εκποίησης της λαϊκής περιουσίας, σπεύδει να δημιουργήσει ανθρώπους θύματα των γερακιών. Και υπερηφανεύεται, η ίδια και οι παρατρεχάμενοι της, ότι μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν τις «μεταρρυθμίσεις», μόνο αυτοί, έχοντας οδηγήσει τον λαό στην απογοήτευση και την απόγνωση, μπορούν να εφαρμόσουν αποτελεσματικά τα μνημόνια της υποταγής.

Στην σχετική συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο της 10/1/18, πολλά από τα στελέχη του μνημονιακού τόξου, μας κατηγόρησαν για έλλειψη προτάσεων. Είπαν μάλιστα, ότι απεχθάνονται τους «Αριστερούς», που έχουν γνώμη «μόνο για την διανομή του πλούτου και ποτέ για την παραγωγή του». Πολύ όψιμα το κατάλαβαν, πολύ όψιμα προσχώρησαν στην νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την παραγωγή, πολύ γρήγορα ξέχασαν, ότι στο καθεστώς της καπιταλιστικής ζούγκλας, ο πλούτος παράγεται μόνο για πολύ λίγους, μόνο με τους δικούς τους όρους και μόνο με την υπερεκμετάλλευση του ιδρώτα και του μόχθου των πολλών.

Αλλά, είπαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση έχουν προτάσεις για το «νέο παραγωγικό μοντέλο». Ποιες είναι άραγε αυτές; Ποιο είναι το «νέο» παραγωγικό μοντέλο; Μήπως η εκποίηση ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας, των ενεργειακών αποθεμάτων, όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών, η ιδιωτικοποίηση των καίριων τομέων της οικονομίας; Και ταυτόχρονα θα εκλιπαρούν τους επενδυτές, διαφημίζοντας τα κατορθώματα τους στην διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων; Ακόμα και ο τομέας των Δημοσίων Επενδύσεων, είπαν, ανήκει στο αναχρονιστικό μοντέλο της οικονομικής ανάπτυξης.

Ας δούμε όμως, μήπως ο Πρωθυπουργός κομίσει λύσεις στα μεγάλα χρονίζοντα προβλήματα της πόλης.

 Θα τα περιγράψουμε εν τάχει:

Το θαλάσσιο Μέτωπο και η απόδοση του στην πόλη.

Κυβερνητική δέσμευση πολύ πριν γίνει Κυβέρνηση. Παραείναι πολλά τα τρία χρόνια, για ένα θέμα που χρειαζόταν ένας μήνας το πολύ. Αν η πολιτική βούληση είναι δεδομένη, από την πολιτική ραθυμία ποιος θα μας απαλλάξει; Και φυσικά, να μας το παραδώσει με όλα τα δικαιώματα αναπλάσεων σε όφελος δημοτών και επισκεπτών.

Η διέλευση της Σιδηροδρομικής Γραμμής

Επίσης παρήλθαν άπρακτα τα τρία χρόνια. Με ανεξάντλητες «διαβουλεύσεις», με έναν διάλογο άκαμπτο και άνευ ουσίας. Η επιθυμία της πόλης είναι απολύτως σαφής, είναι δε και απολύτως ορθή. Ή περιμετρική διέλευση και νότια πορεία στο μέλλον προς Πύργο- Καλαμάτα, ή υπόγεια διέλευση εντός της πόλης και πάλι νότια πορεία προς Πύργο. Παρά τις διάφορες κραυγές, την ορθότητα της λύσης κανένας δεν μπόρεσε να αντικρούσει. Τι επιδιώκει η Κυβέρνηση σήμερα; Να μεταθέσει τις δικές της ευθύνες για τις καθυστερήσεις και άρον άρον να αποσπάσει την συγκατάθεση για την επιφανειακή διέλευση.

Το Φράγμα Πύρρου Παραπύρρου

Έργο που έπρεπε να έχει τελειώσει πριν πέντε χρόνια, που πριν λίγες μέρες δόθηκε νέα παράταση, σε έναν ανάδοχο που για χρόνια δεν εκτελεί καμία εργασία. Να σημειωθεί, ότι για πρώτη φορά γίνεται λόγος για μη αποκλειστική ευθύνη του Αναδόχου για την καθυστέρηση. Σημαίνει αυτό, ικανοποίηση οικονομικών του αιτημάτων, που είχαν απορριφθεί από την επιβλέπουσα υπηρεσία; Οι άλλοι μεγαλοεργολάβοι τα πήραν, γιατί όχι και αυτός;

Η Πατρών Πύργου

Όχι μόνο καμία επιμέρους εργολαβία δεν έχει ξεκινήσει, αλλά και το ζωτικής σημασίας αίτημα για Νότια χάραξη του τμήματος Μυντιλόγλι Κάτω Αχαΐα έχει σιωπηρά απορριφθεί.

Η έλευση Φυσικού Αερίου

Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός και καμία εξαγγελία για δίκτυο Φυσικού Αερίου στην Τρίτη πόλη της χώρας. Η κατασκευή αποθηκών υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LPG), με όλους τους πιθανούς κινδύνους, που έχει εξαγγελθεί, αφορά την τροφοδοσία πλοίων σε εφαρμογή Κοινοτικής οδηγίας.

Φυσικά, παραμένουν όλα τα αιτήματα για έργα αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, για στελέχωση με μόνιμο προσωπικό του Δήμου, των Σχολείων, των Νοσοκομείων της περιοχής.

* Υπάρχουν λύσεις για όλα τα παραπάνω, που θα δώσει ο Πρωθυπουργός; Αν ναι, δεν χρειάζεται το Συνέδριο για να τις δώσει. Το πιθανότατο όμως είναι, ότι θα τις μπλέξει μέσα στις, ας μην κρυβόμαστε, προεκλογικές εξαγγελίες για έξοδο από τα μνημόνια, για οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη. Όλες ψευδείς γιατί οι συνθήκες γαλέρας στους μισθούς και τις συντάξεις, θα συνεχιστούν, η δημοσιονομική επιτήρηση θα συνεχιστεί, τα ματωμένα πλεονάσματα και η φορολεηλασία θα συνεχιστούν. Μέχρι το 2060 για τους πιο αισιόδοξους.

ü Ναι, συμφωνούμε, να υποδεχθούμε τον Πρωθυπουργό, με ένα μεγάλο, παλλαϊκό, μαχητικό, ειρηνικό συλλαλητήριο. Και ο Δήμαρχος της πόλης, με συνεκτικό κατάλογο των αιτημάτων μας, να τα προβάλλει εντός του Συνεδρίου, με τα επιχειρήματα μας και την αναλυτική αποκάλυψη των αιτίων της χρονίζουσας καθυστέρησης.

Τέλος, για να είμαστε απολύτως σαφείς στην δική μας άποψη, θα επαναλάβουμε τα παρακάτω:

Το μοντέλο μιας διαφορετικής παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων προϋποθέτει: Σύγκρουση με ντόπιους δυνάστες και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, έξοδο από την νομισματική ένωση και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μονομερή κατάργηση των μνημονίων, μονομερή διαγραφή του χρέους, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ιδιωτικού λαϊκού χρέους, ανασυγκρότηση της οικονομίας με στροφή στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων σύμφωνα με το πόρισμα της Βουλής.

Μια τέτοια πολιτική, θα ήταν ζωογόνα και ανατρεπτική, θα είχε την ευρύτατη λαϊκή συγκατάθεση, θα είχε μέλλον για την πρόοδο και την ανεξαρτησία της χώρας, θα ήταν αριστερή και με προοπτική σοβαρών κοινωνικών αλλαγών. Υπάρχουν άνθρωποι να συζητήσουμε για όλα αυτά σοβαρά; Περιμένουμε τον αντίλογο.

Πάτρα 11/1/2018