Επί της ουσίας δεν αλλάζει η διαδικασία κήρυξης απεργίας

Από την διαμαρτυρία του ΠΑΜΕ ενώπιον του Υπ. Εργασίας.

«Η απεργία αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα, που χρειάζεται ευρύτερη συναίνεση των εργαζομένων, γι αυτό θεσπίζεται το ένα δεύτερο για λήψη απόφασης»

Στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης αποκρούστηκαν πολλές απαιτήσεις των θεσμών σε ζητήματα του συνδικαλιστικού νόμου όπως η θεσμοθέτηση της ανταπεργίας (λοκ αουτ), η επι τα χείρω αλλαγή στο χρόνο προειδοποίησης για την κήρυξη της απεργίας, η θεσμοθέτηση γενικής ρήτρας απόλυσης των συνδικαλιστικών στελεχών αλλά και η συρρίκνωση του χρόνου των συνδικαλιστικών αδειών.

Η μόνη αλλαγή που συμφωνήθηκε αφορά τον κανόνα της απαρτίας στις γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων που δεν είναι ευρύτερης περιφέρειας ή πανελλαδικής έκτασης όταν συγκαλούνται προκειμένου να ληφθεί απόφαση για απεργία. Το ισχύον πλαίσιο προβλέπει ότι στις σχετικές συνελεύσεις πρέπει να παρίσταται το 1/3 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. 

Με τη διάταξη το 1/3 τροποποιείται σε 1/2. Η απαρτία δεν υπολογίζεται στα εγγεγραμμένα μέλη (παραπληροφόρηση), αλλά στα οικονομικά τακτοποιημένα, δηλαδή αυτά που έχουν πληρώσει τις συνδρομές τους.  Καμία αλλαγή δεν επέρχεται στα πρωτοβάθμια σωματεία ευρύτερης περιφέρειας (π.χ. Αττικής) ή πανελλαδικής εμβέλειας, καθώς και στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις  και στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση.

Η διάταξη επομένως δεν αλλάζει:

α) το ότι η απεργία στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις (Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα) και στις τριτοβάθμιες οργανώσεις (Γ.Σ.Ε.Ε.) κηρύσσεται με απόφαση του Δ.Σ.,

β) το ότι η απεργία στις πρωτοβάθμιες οργανώσεις ευρύτερης περιφέρειας ή πανελλαδικής έκτασης κηρύσσεται με απόφαση του Δ.Σ.,

γ) το ότι οι στάσεις εργασίας σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις κηρύσσονται με απόφαση του Δ.Σ. Αλλά ακόμη και στην περίπτωση των πρωτοβάθμιων σωματείων που δεν είναι ευρύτερης περιφέρειας ή πανελλαδικής έκτασης, η  διάταξη δεν αλλάζει τον τρόπο λήψης της απόφασης για απεργία.

δ) Η απόφαση λαμβάνεται με σχετική πλειοψηφία των παρόντων μελών και όχι με το 50% + 1 των μελών (παραπληροφόρηση). Η διάταξη δεν φέρνει κάτι εντελώς καινούργιο καθώς υπάρχουν ήδη διατάξεις νόμου που επιβάλλουν μεγαλύτερη απαρτία από το 1/3 των μελών στη Γ.Σ. για σοβαρά σωματειακά ζητήματα, όπως η απόφαση για τροποποίηση του καταστατικού ή για μεταβολή του σκοπού του σωματείου.

Η απεργία αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα για τους εργαζόμενους και δικαιολογημένα απαιτείται μεγαλύτερη συμμετοχή στη Γ.Σ. που την αποφασίζει, δεδομένου ότι η μη συμμετοχή στην απεργία αποτελεί παράβαση απόφασης της Γ.Σ. και πειθαρχικό παράπτωμα του μέλους.

Συμπερασματικά, η διάταξη δεν καταργεί ούτε περιορίζει το δικαίωμα της απεργίας. Η εφαρμογή της είναι μικρής έκτασης.  Με αυτή την περιορισμένη αλλαγή κλείνει οριστικά το ζήτημα του συνδικαλιστικού νόμου και φεύγει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων και των συζητήσεων με τους θεσμούς.

Εργατικό ατύχημα

         

Σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, και όταν ο εργαζόμενος υπάγεται στην ασφάλιση του τ. ΙΚΑ, ο κανόνας είναι η απαλλαγή του εργοδότη από την ευθύνη καταβολής αποζημίωσης και η ανάληψη της σχετικής ευθύνης από τον ασφαλιστικό φορέα. 

Αντίθετα, εάν το εργατικό ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη, τότε ο εργοδότης υποχρεούται να καταβάλει αφενός τη δαπάνη του ασφαλιστικού φορέα από τις χορηγούμενες προς τον παθόντα ασφαλιστικές παροχές και αφετέρου, στον ίδιο τον παθόντα, τη διαφορά ανάμεσα στις παροχές που αυτός λαμβάνει από τον ασφαλιστικό του φορέα και την πλήρη αποζημίωση που δικαιούται κατά τις κοινές διατάξεις του ΑΚ. 

Ως προς την ευθύνη του δόλιου εργοδότη και την έκταση αυτής έχουν προκληθεί σοβαρές ερμηνευτικές αμφισβητήσεις με αποτέλεσμα να υιοθετούνται ερμηνευτικές εκδοχές, που, κατ’ αποτέλεσμα οδηγούν σε περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων και σε αναιτιολόγητη οικονομική επιβάρυνση του ΕΦΚΑ (τ. ΙΚΑ). Ειδικότερα, τίθεται το ζήτημα εάν ο εργοδότης ευθύνεται μόνο στην περίπτωση που ο δόλος του καλύπτει και το αποτέλεσμα του εργατικού ατυχήματος (μόνο, δηλαδή, εφόσον ο εργοδότης θέλησε ή αποδέχθηκε και την ίδια τη βλάβη του εργαζομένου) ή εάν ευθύνεται και στην περίπτωση που το εργατικό ατύχημα συνδέεται αιτιωδώς με δόλια παραβίαση από τον εργοδότη των διατάξεων για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία.

Με την προτεινόμενη ρύθμιση αίρεται η σχετική ερμηνευτική αμφισβήτηση και αποσαφηνίζεται ότι ο εργοδότης ευθύνεται όταν επέδειξε δόλο είτε ως προς την παραβίαση της κείμενης νομοθεσίας περί ασφάλειας και υγείας στην εργασία είτε ως προς αυτό καθεαυτό το αποτέλεσμα του εργατικού ατυχήματος.