Για μια χούφτα άδειες πλαστικές σακούλες

«Για του λόγου το αληθές παραθέτω το παραπάνω βίντεο με μουσική, του καταπληκτικού επίσης «θεού» των ταινιών γουέστερν, Ένιο Μορικόνε». Με τα παραπάνω καταλήγει άρθρο του φίλου Χρ. Αναστασόπουλου, στο περιοδικό «Τέταρτο», που μου το έστειλε, προφανώς για περισσότερη ευαισθησία των αναγνωστών έναντι της κοινωνίας του πλαστικού, που μας κατάντησαν, από τότε που ανακαλύφθηκε ότι η κοπή των δένδρων για παραγωγή χαρτιού αποτελεί δήθεν οικολογική καταστροφή. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ.

 

Γράφει: Χρήστος Αναστασόπουλος 

---

Πώς να αντιδρούσε άραγε ο καταπληκτικός Κλιντ Ίστουγντ, στον ρόλο του κυνικού φιλοχρήματου πιστολά, στην θρυλική πλέον ταινία -σπαγγέτι γουέστερν- σε σκηνοθεσία Σέρτζιο Λεόνε, «Για μια χούφτα δολάρια», του 1964, αν υποχρεωνόταν αντί να πληρώνεται σε πράσινα εκατοδόλαρα, να πληρωνόταν σε πολύχρωμες πλαστικές σακούλες και μάλιστα εντελώς, μα εντελώς άδειες;

Η αντίδραση του θα ήταν σίγουρα ένοπλη, αφού τραβώντας για ακόμη μία φορά το χιλιοχρησιμοποιημένο περίστροφό του, με μία σφαίρα θα «καθάριζε» όλους εκείνους τους αντιπάλους που θα κορόιδευαν αυτόν αλλά και το… μουλάρι του.

Στη συγκεκριμένη όμως, σημερινή-σύγχρονη ιστορική περίοδο, του Ιανουαρίου του 2018, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, που πραγματικά αβοήθητοι, είτε λόγω σαφής νομοθετικής ρύθμισης που θα απαγόρευε την πώληση πλαστικών σακούλων, είτε λόγω συνήθειας, δυσκολεύονται να αντικαταστήσουν τις κοινές άδειες, πλαστικές, με μια μεγαλύτερη, πολλαπλών χρήσεων, ενισχυμένη.

Μετά από τα παραπάνω, τα ερωτήματα που τίθενται είναι τα ακόλουθα:

Ερώτημα 1ο: Ζούμε μήπως σε εποχή «άγριας δύσης», όπου οι άδειες σακούλες έχουν την ίδια αξία, αλλά όχι και το περιεχόμενο με τις γεμάτες σακούλες;

Ερώτημα 2ο: Ζούμε μήπως σε εποχή «άγριας οικονομικής δύσης», όπου οι άδειες σακούλες, όσο πάνε αδειάζουν όλο και περισσότερο, σε σημείο που η αξία αγοράς τους να τις συνιστά «ακριβές», άρα και αχρείαστες, αφού θα είναι και θα παραμένουν πλέον άδειες;

Ερώτημα 3ο: Ζούμε άραγε σε εποχή «άγριας παθητικής αντίστασης», δεχόμενοι τις άδειες πλαστικές σακούλες, αγνοώντας την οικολογική καταστροφή που συντελείται τόσο με την παραγωγή τους, όσο και με την αποκομιδή τους; 

(Πριν από κάμποσα χρόνια με ανάλογη νομοθετική ρύθμιση απαγορεύτηκαν οι χάρτινες λόγω της οικολογικής καταστροφής που προκαλούσε το κόψιμο των δέντρων για την παραγωγή τους και αντικαταστάθηκαν από τις πολύχρωμες πλαστικές, ως μια σαφώς πιο οικολογική λύση).

Ερώτημα 4ο: Και τελικά αν υποθέσουμε ότι η δημοκρατική εφαρμογή μιας νομοθετικής ρύθμισης, αποσπά την προσοχή των ανθρώπων από το περιεχόμενο της σακούλας στην ίδια την άδεια σακούλα, τότε η ρύθμιση αυτή έχει αξία;

Ερώτημα 5ο: Τι είναι τελικά αυτό που ο Κλιντ Ίστγουντ θα έκανε, αν η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα ήταν θετική;

Η απάντηση είναι προφανής.