Στη θάλασσα του Μαρμαρά, μετά 65 χρόνια τα πάντα ρει

Ο Ήλιος πάνω από την Άνω Πόλης της Πάτρας, ετοιμάζεται να βουτήξει στα νερά του Ιονίου, για την βαθιά του κατάδυση, παίρνοντας μαζί του ότι αποκόμισαν οι κλεφτές ματιές του, από την σημερινή... περιπολία του.

Το Πατρινόπουλο, που αθάγιασε τα ύδατα του Μαρμαρά με την βύθιση του ιερού συμβόλου - Ρεαλισμός, σύμβολο με το φακό του Istologiou G. Mosxou

Ώρα 5.58 το απόγευμα του Γενάρη στα 2018. Μπαϊλντισμένος ο ήλιος από το σεργιάνι του όλη μέρα, πάνω από τις γειτονιές της Πάτρας. 

Χάραμα πια είχε φανεί στο Παναχαϊκό για να συνεχίσει να φωτίζει ότι δεν πρόλαβε η αστροφεγγιά της χθεσινής βραδιάς. Όνειρα, όρκοι, ελπίδες για καλύτερες αντιμνημονιακές μέρες μέσα στο 2018, διεσώθησαν στις 6 Γενάρη από την επέλαση των Καλικαντζάρων, φυσικών και μεταφυσικών, και βγήκαν στη Γη, στο αιώνιο φως της προσδοκίας, πάνω στα πεσμένα φύλλα του χειμώνα των μνημνονίων, που ο αέρας κάνει να θροΐζουν. 

Και ήρθε το Φως της Ορθοδοξίας, της παράδοσής μας, που  ξεκίνησε πριν χιλιάδες  χρόνια από την στενάζουσα σήμερα εμπόλεμη Βηθλεέμ, για να φωτίσει την αέναη νίκη του επί των σκοταδιστών του χθες, που χάνουν μέρα με την μέρα το στοίχημα της παρενθετικής αριστερής επιβίωσης. 

Θεοφάνεια και στη θάλασσα του Μαρμαρά, στην Πόλη, ένα Πατρινόπουλο από την 'Ανω Πόλη, στο Τάσι,  δεσπότης Συλιβρίας σήμερα, με αξιόλογο και αναγνωρισμένο ποιμαντικό έργο, εν μέσω μουσουλμανικής επικράτειας, καθάγιασε τα ύδατα με την καταβύθιση του ιερού συμβόλου, για πρώτη φορά, μετά από 65 χρόνια απαγόρευσης από την γείτονα, για να επιβεβαιωθεί η Ηρακλείτειος ρήση «τα πάντα ρει». Από την άλλη πλευρά, ο Οικουμενικός επικεφαλής της Ορθοδοξίας, τελούσε τα θρησκευτικά του καθήκοντα στον Κεράτιο, γνωστό σύμβολο της Βυζαντινής Ιστορίας.

Ακολούθησε η εορτή του Αγίου Ιωάννου, του σήμαντρου λήξης της δεκαπενθήμερης λατρείας και σαν προσγειωμένοι πολίτες στην καθ΄ ημάς πραγματικότητα, ακολουθήσαμε στην πεπατημένη αιώνων. 

Ο αέναος κύκλος της ζωής, χωρίς αρχή και μηδέ τέλους, μας θέλει πάλι να πιάνουμε το νήμα της από κεί που το αφήσαμε, σαν χρειάστηκε να αποκαθαρθούμε στα νάματα της Ορθοδοξίας. Και τώρα, προσγειωμένοι στις ανάγκες της καθημερινότητας, ζωθήκαμε στο άρωτρο της ζωής, για την καθημερινή επιβίωση. Φορτωμένοι με ευχές για μακροημέρευση και καλύτερες ημέρες, προχωρούμε με γεμάτες τις μπαταρίες μας.

Κι ωστόσο ένας τρελό-ηλιος, που φθάνει κουρασμένος από το φως στο σούρουπο της ημέρας, ετοιμάζεται να βουτήξει στα νερά του Ιονίου για την βαθιά του κατάδυση, παίρνοντας μαζί του ότι αποκόμισαν οι κλεφτές ματιές του, από την σημερινή... περιπολία του.  

Αυτή την στιγμή της ετοιμότητάς του, απαθανάτησε ο φακός του Istologiou G. Mosxou, έχοντας στο νου την κινεζική ρήση «μία φωτογραφία αξίζει όσο  χίλιες λέξεις», αλλά παρά ταύτα παρασυρμένος από τον οίστρο του ο διαχειριστής δεν απέφυγε τον πειρασμό. Στο κάτω, κάτω, της γραφής εάν είναι χίλιες οι λέξεις ή και κάτι παραπάνω, πιστεύω δεν στέρησαν κάτι από το μεγαλείο του πατραϊκού ηλιοβασιλέματος. Κι ας ακούμε από πολλούς μεγαλοστομίες για καλύτερα ηλιοβασιλέματα σε άλλες πόλεις. 

Ένας είναι ο ζωογόνος Ηλιος και κάτω από τις ακτίνες του, όλοι έχουν την ανάγκη και το δικαίωμα να θερμάνουν τη ζωή τους, τα όνειρά τους, τις ελπίδες τους για καλλίτερες ημέρες. 

Ή μήπως δεν είναι έτσι, της Δικαιοσύνης Ήλιε νοητέ...