Ο νέος φορέας του Κέντρου και ο Σταύρος Θεοδωράκης

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΡΑΜΙΔΗ(*)

Όπως είναι γνωστό έχει τεθεί σε κίνηση η διαδικασία για την ανάδειξη του επί κεφαλής στο νέο, υπό σύσταση, πολιτικό φορέα στο χώρο του κέντρου.
 
Οι υποψηφιότητες έχουν κατατεθεί και η κάθε μία από αυτές φέρει τα δικά της χαρακτηριστικά, τη δική της ιστορία και τη δική της προοπτική.

Πριν από οτιδήποτε άλλο αξίζει να σημειώσουμε την μάξιμουμ στόχευση αυτού του εγχειρήματος. Είναι η συσπείρωση και η ενιαία έκφραση όλων των δυνάμεων στο χώρο του κέντρου. Πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα υποδεικνύουν ότι γι΄ αυτό το εγχείρημα δηλώνει ενδιαφερόμενο μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος, γεγονός που το καθιστά εξαιρετικά ενδιαφέρον. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι, υπό προϋποθέσεις, μια επιτυχημένη εκκίνηση  του νέου φορέα θα του επιτρέψει να διεκδικήσει υψηλό διψήφιο ποσοστό στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές και, γιατί όχι, τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην επόμενη Βουλή.

Είναι σχεδόν προφανές. Ο χώρος του κέντρου αναζητεί ενιαία και στιβαρή έκφραση και εφόσον τούτο επιτευχθεί, τότε μπορεί να ανακοπεί το ρεύμα της Νέας Δημοκρατίας προς την αυτοδυναμία αλλά και να καθηλωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις χαμηλές δημοσκοπικές του επιδόσεις. Σε μια τέτοια εκδοχή των πραγμάτων ανατρέπεται άρδην το υπάρχον πολιτικό σκηνικό και αυτή η προοπτική είναι που καθιστά το όλο εγχείρημα ουσιαστικό και ταυτόχρονα συναρπαστικό.

Ανήκω σ’ εκείνους που στη διαδικασία αυτή υποστηρίζουν την υποψηφιότητα του Σταύρου Θεοδωράκη. Θα μπορούσα να εισφέρω διάφορα επιχειρήματα για την αιτιολόγηση αυτής της επιλογής, θα περιοριστώ όμως σε δύο.

Πρώτον, ο Σταύρος Θεοδωράκης σε όλη τη σύντομη πολιτική του διαδρομή στάθηκε σταθερά αντίπαλος, συνήθως με κόστος, σε κάθε εκδοχή, αριστερή ή δεξιά, του λαϊκισμού. Σε μια χώρα φρικτά ταλαιπωρημένη από τις ποικίλες όψεις του λαϊκιστικού φαινομένου, η παρουσία ενός πολιτικού ηγέτη που επιμένει στη μετριοπάθεια και στον ορθό λόγο μου φαίνεται ιδιαίτερα σημαντική. 

Δεύτερον, ο Σταύρος Θεοδωράκης σε όλη την πολιτική του διαδρομή εργάστηκε συστηματικά για να φέρει στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής έναν ολόκληρο προβληματισμό αλλά και μια σύγχρονη πρακτική που εναντιώνεται στο πελατειακό κράτος. Στο σημείο αυτό χρειάζεται λίγη προσοχή. Το πελατειακό κράτος είναι κάτι πολύ παραπάνω από το ρουσφέτι του βουλευτή στον ψηφοφόρο. Σε όλες τις γκρίζες στιγμές της σύγχρονης διαδρομής μας και σε όλες τις συλλογικές καχεξίες μας, από την υπερκοστολόγηση των δημόσιων έργων έως τα φάρμακα, από την άλογη διόγκωση του δημόσιου τομέα μέχρι τα λαθρεμπόρια στο καύσιμα και στα τσιγάρα και από την γενικευμένη αναξιοκρατία έως τις τραγικές υστερήσεις στον παραγωγικό τομέα, για να μείνω μόνο σε αυτά και ενδεικτικά, παντού συναντάμε τον ίδιο αντίπαλο: Το πελατειακό κράτος.

Έτσι λοιπόν, η συγκρότηση ενός νέου και ισχυρού πολιτικού φορέα στο χώρο του μεταρρυθμιστικού κέντρου που θα διατηρήσει στο επίκεντρο της προσοχής του την καταπολέμηση του πελατειακού κράτους, δεν είναι μόνο μια προσπάθεια αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού αλλά και μια σοβαρή προοπτική ανασυγκρότησης της χώρας. Κι αυτήν την προοπτική, θεωρώ ότι μπορεί να την υπηρετήσει καλύτερα όλων ο Σταύρος Θεοδωράκης, διότι είναι ο μόνος εκ των υποψηφίων που έχει ήδη καταθέσει δημόσια τα σχετικά διαπιστευτήρια. 
___________________________
(*) Ο Δημήτρης Αβραμίδης είναι δημοσιογράφος και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Ποταμιού.