Μαραβέλας: Το εστιατόριο που εξομολογούσαν τους μελλοθάνατους

Προδημοσίευση από το Λεύκωμα "Ιστορίες Εστίασης στην Πάτρα του 20ου αιώνα"

Το λεύκωμα παρουσιάζεται την Πέμπτη 1η Ιουνίου στο Superfast ΧΙ

Aφηγείται ο Στάθης Μαραβέλας

«Το μαγαζί το άνοιξε ο πατέρας μου ο Γιώργος Μαραβέλας. Ήτανε εργολάβος, ήρθε να αναστηλώσει το μοναστήρι και αφού ολοκλήρωσε τη δουλειά του, του δώσανε αυτό το μαγαζί να το δουλέψει. Του το νοικιάσανε δηλαδή γιατί είναι της Μονής Γηροκομείου Πατρών, όπως και όλα εδώ γύρω. Εδώ τότε ήτανε η εξοχή της Πάτρας.
Έρχονταν με κάρα, όσοι είχαν τη δυνατότητα, όπως ο Γαλανάκης που είχε τα σίδερα στην Αγίου Ανδρέου και είχε σούστα με δύο άλογα, άλλοι με μουλάρια και πολλοί, οι περισσότεροι,  με τα πόδια. Εγώ πρωτοήρθα τριών μηνών και δεν έφυγα ποτέ από τότε, πέρασα όλη μου τη ζωή σε αυτό ο μαγαζί. Ο πατέρας μου και  η μάνα μου, παρά το ότι το σπίτι μας ήτανε αλλού, μένανε σε δύο δωματιάκια στο πίσω μέρος για να το έχουνε πάντα ανοικτό, όλη μέρα. Εδώ ζήσαμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας.

Στην αρχή ήτανε  καφεζυθεστιατόριο. Κυριακή πρωί έπρεπε να έχουν κεφτέδες και ελιές τσακιστές, τίποτα άλλο. Για όσους έρχονταν στο μοναστήρι.... Μετά την εκκλησία, το μαγαζί γέμιζε ολόκληρο, δεν έπεφτε φύλλο. Έτσι περάσανε τα πρώτα χρόνια, μέχρι που άρχισε η περιπέτεια.


(Ο παππούς Γιώργος Μαραβέλας με το δίσκο και το κρασί)

Όταν έγινε ο βομβαρδισμός ήρθανε από την Πάτρα και στήσανε αντίσκηνα εδώ γύρω. Θυμάμαι ήμουνα μικρός, τέσσερα, πέντε χρονών, που ήρθανε οι Ιταλοί και  μας βγάλανε  έξω από το μαγαζί. Ο πατέρας μου και η μάνα μου φτιάξανε μια καλύβα παραδίπλα  και μένανε. Εμείς τα παιδιά με τη μάνα του πατέρα μου, πηγαίναμε στου Διάκου πιο πάνω. Μένανε εδώ οι Ιταλοί,  μαγειρεύανε, χρησιμοποιούσαν τους χώρους του εστιατορίου και ταΐζανε και το στρατό τους... Μετά τους Ιταλούς μπήκανε οι Γερμανοί. Πάλι έξω εμείς …Όλοι περάσανε από εδώ. Και οι αντάρτες.  

Εδώ παραπέρα ήτανε το εκτελεστήριο. Οι δικοί μας, οι Έλληνες, φέρνανε τους κομμουνιστές και τους εκτελούσαν. Τους φέρνανε με το φορτηγό, τους κατεβάζανε, γιατί δεν πήγαινε πιο πέρα, τους βάζανε στα τραπέζια,  τους δίνανε και ποτά, τους εξομολογούσανε και μετά τους παίρνανε και τους πηγαίνανε και τους σκοτώνανε. Θυμάμαι που μερικοί φωνάζανε “άδικα… άδικα”. Αλλά ποιός τους άκουγε…

Ένα περιστατικό που έμεινε στην ιστορία, είναι που οι Ιταλοί κάλεσαν τον πατέρα μου μαζί με τον ηγούμενο της Μονής να τους δώσει ο  μάγειρας μεζέ. Αφού το φάγανε του λέει του δικού μας ο Ιταλός «Τζόρτζιο, μπόνο, μπόνο;» Του κάνει ο πατέρας μου «ναι, μπόνο».

«Νιάου Νιάου», του λέει τότε ο Ιταλός. Δεν είχανε αφήσει  γάτα για γάτα εδώ πάνω".....
___________________
* Το παραπάνω κείμενο και οι φωτό αποτελούν προδημοσίευση από το Λεύκωμα «Ιστορίες εστίασης στην Πάτρα του 20ού αιώνα» το οποίο  θα παρουσιαστεί την Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017, στις 8.00 μ.μ., σε έναν μοναδικό χώρο, στην αίθουσα δεξιώσεων του πλοίου Superfast ΧΙ, από τον Σύλλογο Καταστημάτων Εστίασης και Αναψυχής Νομού Αχαΐας (ΣΚΕΑΝΑ) και τις εκδόσεις «Το Δόντι».
 
Το λεύκωμα, που βασίζεται στην έρευνα και τα κείμενα της δημοσιογράφου Γιώτας Κοντογεωργοπούλου, αποτελεί την πρώτη καταγραφή που γίνεται σε επίπεδο πόλης και περιφέρειας στο είδος του. Aφηγείται μέσα από την ιστορία του δυναμικού κλάδου της εστίασης και τις μαρτυρίες των πρωταγωνιστών του, την ιστορία της πόλης και τις αλλαγές στην εικόνα και τον χαρακτήρα της στη διάρκεια ενός αιώνα που υπήρξε καθοριστικός για τη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αβραμίδης, οι επιχειρηματίες Χριστόφορος Πετρής και Σπύρος Φάκαλος, ο πρόεδρος του ΣΚΕΑΝΑ Γιώργος Κοτοπούλης και η συγγραφέας, ενώ κατά τη διάρκειά της θα απονεμηθούν ειδικά αναμνηστικά σε πρωταγωνιστές του κλάδου της εστίασης. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Απόστολος Βουλδής.

Χορηγός της έκδοσης είναι η μπύρα Μάμος.