Πόσο κοστίζει μια καρέκλα; Την απάντηση έχει ο κ. Μπαργιώτας

Φωτογραφία αρχείου.

Του Ηλία Κυριακόπουλου(*)

Ο ανεξάρτητος και προερχόμενος από το Ποτάμι βουλευτής, Κώστας Μπαργιώτας εντάσεται πλέον στην Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Το παραπάνω είναι το απλό σκέλος μιας ανούσιας είδησης.
 

Το πιο σύνθετο μέρος της είδησης ωστόσο, ή το πιο ξεκάθαρο αν θέλετε, είναι η ερμηνεία της ίδιας της είδησης. Σε αυτήν την περίπτωση φυσικά, οι απόψεις διίστανται. Γι’ αυτό και εγώ θα παραθέσω τη δική μου.

Ο κ. Μπαργιώτας, βουλευτής Λάρισας, κάποια στιγμή αποφάσισε να συμπορευτεί με Το Ποτάμι, να είναι υποψήφιός του και φυσικά να εκλεγεί. Μέχρι εδώ όλα καλά. Ο κ. Μπαργιώτας φυσικά, όπως σχεδόν και κάθε στέλεχος του Ποταμιού, δεν έμεινε στην εκλογή του, αλλά προσπάθησε κιόλας να κάνει μια επικοδομητική αντιπολίτευση απέναντι στα «στραβά και ανάποδα» που μας κυβερνάνε! Δεν άφησε εκτός κριτικής ούτε τη ΝΔ, ούτε το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και το ΠΑΣΟΚ! Το ΠΑΣΟΚ της Φώφης, του Βενιζέλου, του Παπανδρέου (του Γιώργου)…το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο μόλις εντάχθηκε και ο ίδιος πλέον θεωρεί «ικανό να περιγράψει και να επιδιώξει το όραμα μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ελλάδας».

Μέχρι χθες φυσικά, αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ικανό και έμοιαζε σύμφωνα με τα tweets του κ. Μπαργιώτα με «κομμουνιστικό κόμμα (Κ.Κ. για την ακρίβεια) ανατολικής χώρας μετά την κατάρρευσή του».

Αλλά τον καταλαβαίνω τον κ. Μπαργιώτα και τον κάθε κ. Φωτήλα. Όταν βλέπεις το κόμμα σου αδύναμο στις δημοσκοπήσεις, από κάπου πρέπει να γαντζωθείς. Άλλωστε αποδεικνύεις και έμπρακτα ότι η λογική σου φτάνει μέχρι εκεί. Τι θα πουν οι δημοσκοπήσεις; Και από τα νούμερα, με χρήση κουτοπόνηρης λογικής, θα βγάλεις το συμπέρασμα γα να μείνεις ή να φύγεις…
Ας μην έχουμε αυταπάτες.

Αρκετοί μιλάνε και λένε ευθαρσώς ότι πρέπει να δώσουμε χώρο σε νέους ανθρώπους στην πολιτική. Σωστά, να δώσουμε. Και ρωτάω. Ποια η διαφορά του κ. Μπαργιώτα, ή του κ. Φωτήλα με τα παλαιοκομματικά, αδηφάγα και «μιζολάγνα» στελέχη της πολιτικής; 

Το ότι δεν έχουν παλιώσει τόσο; Σωστά, εκεί αποσκοπούν όμως όπως φαίνεται από τις πράξεις τους.
Το ότι δεν είναι ακόμα αδηφάγα; Η πράξη φυγής χωρίς επί της ουσίας λόγο, αυτό δείχνει.

Το ότι δεν είναι «μιζολάγνα»; Απ’ τη στιγμή που κολλάνε στα κόμματα της μίζας, είναι κάτι ακόμα χειρότερο από απλοί «μιζολάγνοι». Είναι και υποκριτές! Ή όπως θα ‘λεγε σοφά και  ο λαός: εκεί που έφτυναν, γλύφουν. 

Δεν ξέρω πόσο «κοστίζει» μια καρέκλα. Μια ζωή; 10 εκατομμύρια ζωές; Ένα ελπιδοφόρο μέλλον για τα σημερινά παιδιά; Πόσο κοστίζει; Όσο! Το θέμα είναι ότι για κάποιους που αυτή τη στιγμή μας εκπροσωπούν, η καρέκλα και η αξιοπρέπεια «κοστίζουν»! Για τους πραγματικούς Άνδρες απ’ την άλλη πλευρά, η αξιοπρέπεια δεν κοστίζει, είναι ανυπολόγιστη και δεν πωλείται. 

Αυτό ας το αναλογιστούν κάποιοι που γλυκάθηκαν τόσο απ’ τις δυο, τρεις ανέσεις, που με ευλάβεια και θυσίες τους παρέχει ο ελληνικός λαός για να τον κυβερνούν.

Ο βουλευτής σε ανακοίνωση του αναφέρει ότι «για να είναι επιτυχής η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ για ενοποίηση των κεντροαριστερών δυνάμεων, προϋποθέτει βούληση και πολιτική γενναιότητα από όλους».

Ξέχασε ο βουλευτής να αναφέρει -σκοπίμως προφανώς- ότι χρειάζεται και ηθική και ακέραια στάση για να στηριχτεί αυτό το οικοδόμημα. Αλλά μάλλον αυτό δεν αποτελεί απαραίτητο υλικό για το νέο του κόμμα…

(*) Ο Ηλίας Κυριακόπουλος είναι πολιτικός επιστήμονας και γραμματέας της Τ.Ο του Ποταμιού Πάτρας