27η Ιανουαρίου: Ημέρα μνήμης για το Ολοκαύτωμα

 

Με τον όρο «ολοκαύτωμα» περιγράφεται ο υποκινούμενος από το κράτος συστηματικός διωγμός και η γενοκτονία διαφόρων εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων

Υπάρχουν ορισμένες λέξεις που φέρουν βαρύ φορτίο: Γενοκτονία, εθνοκάθαρση, ολοκαύτωμα... Όλες περιγράφουν ανθρώπινες τραγωδίες, όμως ακολουθούν πολλούς διαφορετικούς δρόμους. Ίσως είναι δύσκολο, ιδιαίτερα για τους νέους, να γίνει κατανοητό ότι η λέξη «ολοκαύτωμα» είναι συνδεδεμένη με ό,τι χειρότερο στην ανθρώπινη ιστορία. 

Με τον όρο «ολοκαύτωμα» περιγράφεται ο υποκινούμενος από το κράτος συστηματικός διωγμός και η γενοκτονία διαφόρων εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από τη ναζιστική Γερμανία και τους συνεργάτες της.

Οι Εβραίοι της Ευρώπης ήταν τα κύρια θύματα του Ολοκαυτώματος, μέσω αυτού που οι ναζί ονόμαζαν «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος». 

Ο αριθμός των θυμάτων του εβραϊκού πληθυσμού συνήθως προσδιορίζεται στα έξι εκατομμύρια. Εκτός από τους Εβραίους, περίπου 220.000 Ρομά και Σίντι θανατώθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Άλλες ομάδες που κρίθηκαν «φυλετικά κατώτερες» ή «ανεπιθύμητες» ήταν οι Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες, Πολωνοί μη Εβραίοι (3 εκατομμύρια Πολωνοί Εβραίοι και 2 εκατομμύρια Πολωνοί μη Εβραίοι), συνάνθρωποί μας με αναπηρία, ομοφυλόφιλοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Ελευθεροτέκτονες, Κομμουνιστές και άλλοι πολιτικοί αντιφρονούντες, συνδικαλιστές και κάποιοι καθολικοί και προτεστάντες κληρικοί που διώχθηκαν ή θανατώθηκαν. Αν συνυπολογιστούν και αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες, ο αριθμός των θυμάτων ανεβαίνει στα 9 έως 11 εκατομμύρια.

Όλα ξεκίνησαν το 1904, όταν ο Άλφρεντ Πλετς ίδρυσε την Γερμανική Εταιρία Ευγονικής. Το 1920 εκδόθηκε το «Άδεια καταστροφής της ζωής που δεν αξίζει να ζει» (Die Freigabe der Vernichtung lebensunwerten Lebens), το οποίο έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη του Γερμανικού κινήματος της ευγονικής. Με συγγραφέα τον Καρλ Μπίντινγκ (Karl Binding), έναν ευρέως αναγνωρισμένο δικαστή, και τον φημισμένο ψυχίατρο Άλφρεντ Χόχε (Alfred Hoche), το έργο αποτέλεσε το κλειδί για τη διαμόρφωση της ναζιστικής ιδεολογίας, ρητορικής και πρακτικής! Υπερασπιζόταν τη θεωρία που υποστήριζε ότι η εξόντωση των «άχρηστων ανθρώπων» θα έπρεπε να νομιμοποιηθεί.

Δύο δεκαετίες αργότερα είχαμε το Ολοκαύτωμα, μια εκ προθέσεως, σχολαστικά σχεδιασμένη προσπάθεια για την ολοκληρωτική εξόντωση των εθνοτήτων-στόχων. Εκτιμάται ότι η Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος (die Endlösung der Judenfrage), όπως την αποκάλεσαν οι ναζί στη διάσκεψη της Βάνζεε το 1942, προέβλεπε τη δολοφονία του 64% των Εβραίων της Ευρώπης, που ισοδυναμούσε με το 35% του εβραϊκού πληθυσμού παγκοσμίως.

Σήμερα αυτά είναι αντικείμενο μελέτης της Ιστορίας. Δυστυχώς όμως, οι ιδεολογικοί επίγονοι των υπερασπιστών του Ολοκαυτώματος είναι παρόντες. Δυστυχώς, σήμερα ορισμένοι συμπεριφέρονται σε πρόσφυγες, μετανάστες, ομοφυλόφιλους, ανάπηρους κ.λπ., σαν τους νέους «άχρηστους ανθρώπους»... Είναι πιο προσεκτικοί από τους ιδεολογικούς προγόνους τους. Δηλώνουν ότι δεν είναι ναζιστές, δηλώνουν απλώς «πατριώτες» ή «ανήσυχοι γονείς» που δεν θέλουν δίπλα στα δικά τους παιδιά τα παιδιά των «αχρήστων»...

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δίνοντας την ιδεολογική μάχη για την αποδοχή της διαφορετικότητας, για την κυριαρχία της αλληλεγγύης απέναντι στα μηνύματα μίσους και διχασμού, δίνουμε τη μάχη για να εξασφαλίσουμε ότι το «αυγό του φιδιού» έχει οριστικά συντριβεί.

Η 27^η Ιανουαρίου, Ημέρα Μνήμης για τους Έλληνες Εβραίους μάρτυρες και ήρωες του Ολοκαυτώματος, είναι για όλους μας μια υπενθύμιση του τι μπορεί να συμβεί αν αντιμετωπίσουμε χωρίς την απαιτούμενη σοβαρότητα κάθε ναζιστική, κάθε ρατσιστική συμπεριφορά. Σε αυτή την υπόθεση οι αριστεροί θα είμαστε αγωνιστικά παρόντες, και είμαστε σίγουροι ότι, ανεξάρτητα από κάθε άλλη διαφωνία, θα έχουμε δίπλα μας όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους.

Μπαλάφας Γιάννης-avgi.gr

Γιάννης Μπαλάφας, υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής