2017: Από τις ευχές στη δράση

Του ΝΑΣΟΥ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ(*) 

''Καταραμένο 2016. Να φύγει και να μην ξανάρθει. Το 2017 να μας δώσει όσα μας στέρησε το 2016''. Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς προσφέρονται για ευχές και ελπίδες. Ο πολύς κόσμος εύχεται την αλλαγή της ζωής του και της καθημερινότητας του, ελπίζοντας ο νέος χρόνος να είναι καλύτερος μαζί του.

Για να ζήσεις ωστόσο κάτι που ποτέ δεν έζησες, πρέπει να κάνεις κάτι που ποτέ δεν έκανες. Ο Αντόνιο Γκράμσι, εκτός από την Πρωτοχρονιά, μισούσε εξίσου και τους αδιάφορους. Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας, δρα δυνατά αλλά παθητικά πάνω στην ιστορία. Μέσα στην κοινωνική αλυσίδα έλεγε, κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη και στη μοίρα αλλά στο ευφυές έργο των πολιτών. Και η αδιαφορία είναι ακριβώς αυτή η νεκρή ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Για αυτό το λόγο εξηγούσε ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου.

Η Πρωτοχρονιά από την αλλή υποτάσσει την πραγματικότητα στην αντίληψη ότι η ζωή μας περνάει σε ένα νέο χρονικό σημείο αποκομμένη από την συνέχεια της, με μια απλή ημερολογιακή αλλαγή να ορίζεται ως σημείο εκκίνησης που ενδεχομένως- τελείως μηχανιστικά- να είναι καλύτερο από το προηγούμενο.

Κυνικά λοιπόν πρέπει να ομολογήσουμε ότι για όσους δεν είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν την δράση που δεν ανέλαβαν το 2016, το 2017 θα είναι μια εξίσου κακή χρονιά.

Τα επίδικα το 2017 θα είναι ακριβώς τα ίδια με τις προηγούμενες χρονιές. Να καταφέρουν ο κόσμος της εργασίας, η νεολαία και οι μικρομεσαίοι να ζήσουν διαφορετικά, να ζήσουν καλύτερα. Μια συνθήκη απόλυτα συνδεδεμένη με τις μικρές και τις μεγάλες καθημερινές μάχες. Μια συνθήκη συνδεδεμένη στενά με την οργάνωση του αγώνα τους. Μια οργάνωση που δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική.

Να οργανωθεί ο κόσμος της μισθωτής εργασίας του ιδιωτικού τομέα στο πολιτικό υποκείμενο εκείνο που μάχεται για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας γιατί απέναντι του υπάρχει εκείνο το πολιτικό υποκείμενο που πολεμάει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας . Να οργανωθεί ο κόσμος που εργάζεται στον δημόσιο τομέα στο πολιτικό υποκείμενο εκείνο που διεκδικεί περισσότερες προσλήψεις με καλύτερους όρους, γιατί απέναντι του υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο εκείνο που επιθυμεί απολύσεις και μειώσεις μισθών. Να οργανωθεί η νεολαία στο πολιτικό υποκείμενο εκείνο που προσπαθεί να διαφυλάξει και να ενισχύει στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και της έρευνας γιατί απέναντι της υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο εκείνο που αντιλαμβάνεται το δικαίωμα στη μόρφωση ως προνόμιο μιας κυρίαρχης τάξης.

Ένταξη λοιπόν σημαίνει συλλογική οργάνωση και συλλογική διεκδίκηση καλύτερων όρων για τις ζωές μας. Όροι οι οποίοι δεν εξασφαλίζονται με την απλή κίνηση της ιστορίας αλλά με την καθοριστική μας συμβολή που κινεί την ιστορία. Ένταξη σημαίνει απαλλαγή από τα αμείλικτα ατομικά αδιέξοδα.

Ο Σαρτρ έλεγε ότι μπορεί να υπάρξουν καλύτερες εποχές, αλλά αυτή εδώ είναι η δική μας. Κι όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτές είναι οι καλύτερες εποχές. Μερικές δεκαετίες πριν, όταν το ευρωπαϊκό κομμουνιστικό κίνημα, με αιχμή το ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα προσπάθησε να γίνει ισχυρός πόλος στο κοινοβουλευτικό σύστημα, η ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά τότε ήταν στα εκλογικά τάρταρα. Το εγχείρημα αυτό απέτυχε παταγωδώς και οι εποχές που ακολούθησαν επισφράγισαν την κυριαρχία των δυνάμεων του κεφαλαίου. Σήμερα, μετά το ''τέλος της ιστορίας'' που ποτέ δεν ήρθε, η αιχμή του ευρωπαϊκού ανανεωτικού κομμουνιστικού κινήματος και η ελπίδα των από κάτω, είναι ο ελληνικός ΣΥΡΙΖΑ.

Απέναντι στην ιστορία ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ελληνικός λαός έχουν σήμερα το εξής  ιστορικό χρέος. Ο ΣΥΡΙΖΑ να καταφέρει να εξελιχθεί σε αυτό που τότε σχηματικά οριζόταν ως κόμμα αγώνα και κόμμα διακυβέρνησης και ο ελληνικός λαός να μετασχηματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο κόμμα-όχημα για τις συλλογικές του ανάγκες και διεκδικήσεις.

Το 2017 θα είναι λοιπόν το ίδιο αμείλικτο για όσους απλά εύχονται και ελπίζουν. Κάθε νέα ώρα, κάθε νέα μέρα και κάθε νέα χρονιά επιφυλάσσουν την εξέλιξη που διαμορφώνεται από εμάς τους ίδιους. Το 2017 λοιπόν ας είναι η χρονιά που θα κορυφώσουμε και θα μαζικοποιήσουμε τον κοινό μας αγώνα. Με το συλλογικό όχημα που μας έλαχε στην παρούσα συγκυρία, τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αδιαφορία είναι αβουλία, παρασιτισμός δεν είναι ζωή. Το 2017 πρέπει να ζήσουμε, να ζήσουμε καλύτερα.
_______________
(*) Ο Θάνος Νασόπουλος είναι μέλος του ΚΣ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Πάτρας

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στο πατραϊκό πόρταλ Thebest.gr