Συμπορεύτηκαν με ΝΔ, τώρα τα ΣΕΒη τους στο ΔΝΤ

Στις αρχές του χρόνου, όταν έμπαιναν οι βάσεις ενός ενιαίου μετώπου διεκδίκησης για τα εργασιακά, ο ΣΕΒ είχε αρχικά δείξει μια πρόθεση συμπόρευσης, ωστόσο δεν άργησε πολύ να φανερώσει τις αληθινές του προθέσεις στο κρίσιμο αυτό ζήτημα, αφού ήταν ξεκάθαρο ότι στο επίκεντρο της ταξικής θέση των μελών του ήταν και είναι αποκλειστικά οι επιχειρήσεις και τα προϊόντα τους και όχι η επιβίωση των εργαζομένων.


Ο ΣΕΒ έβαλε ως αδιαπραγμάτευτο στόχο το επιχειρηματικό κέρδος ακόμη κι αν αυτό ερχόταν μέσα από μια ισοπεδωμένη κοινωνία, που ούτε μισθούς ικανούς για την επιβίωση των εργαζομένων θα δίνει, ούτε υπάρχει καμία περίπτωση να αναγνωρίσουν εργασιακά δικαιώματα.

Προκειμένου να επιτύχει στην επιβολή της ταξικής ιδεολογίας του όλους τους επόμενους μήνες συμπορεύτηκε πολιτικά με τη Ν.Δ., που υποσχέθηκε να αναλάβει εκστρατεία απενεχοποιήσης του κέρδους και σε ιδεολογικό επίπεδο συμπορεύτηκε με το ΔΝΤ, το οποίο είναι και ο κύριος εκπρόσωπος και φορέας της ιδεολογίας αυτής σε παγκόσμιο επίπεδο. Μάλιστα, ο ΣΕΒ το έκανε τόσο ανοιχτά, που κάποιες φορές ταίριαζε σε κομματική κλαδική και άλλοτε, ανάλογα με το θέμα, διεκδικούσε και πετύχαινε να είναι το οικονομικό think tank της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Χθες, την ώρα που έμπαινε η διαπραγμάτευση για τα εργασιακά στην πιο κρίσιμη φάση και η πλειονότητα των εργοδοτικών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων επαναβεβαίωνε το ενιαίο μέτωπο διεκδίκησης για την υπερίσχυση των κλαδικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών, ο ΣΕΒ έβγαινε για άλλη μια φορά μπροστά με τέτοιο τρόπο ώστε να θυμίσει στο ΔΝΤ ότι πρέπει να σταθεί στο ύψος του και να μην υποκύψει.

Διανύοντας τον έκτο χρόνο της πιο βαθιάς κρίσης, είναι πλέον όλα φανερά. Είδαμε ποιοι προσπάθησαν και πάλεψαν να διαπραγματευτούν για να βγει η κοινωνία όρθια μετά την κρίση. Καταλάβαμε ποιοι ενδιαφέρονταν μόνο για τις καρέκλες τους και συμμαχούσαν με αυτούς που ήθελαν να ποδοπατήσουν, όχι μόνο τα πορτοφόλια, αλλά και τις συνειδήσεις των πολιτών. Και τέλος γνωρίσαμε ποιοι είδαν την κρίση μόνο ως ευκαιρία για να επιβάλουν τα σκληρά ταξικά οφέλη τους επειδή ήταν οι ισχυροί του παιχνιδιού.

Σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες οι ανώτατοι εργοδοτικοί φορείς θέλουν να είναι ο ιδεολογικός πυλώνας, ο “πνευματικός” ταγός και ο πορθητής της αγοράς στη χώρα τους. Το θέμα είναι ο ΣΕΒ ποιας χώρας θέλει να είναι;

(Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ)