Στα Ενθέματα ΑΥΓΗΣ αύριο: για τον Β. Γιακουμάκη, την παρέλαση, τη δίκη της Χ.Α., τον Νετανιάχου και άλλα‏

Στα «Ενθέματα» αύριο Κυριακή 1 Μαρτίου

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Κείμενα των: Στρατή Μπουρνάζου, Νίκου Χατζηνικολάου, Νίκου Γιαννόπουλου, Παναγιώτη Πάντου, Πέτρου Σαπουντζάκη, Ντίνας Τζουβάλα, Κώστα Βούλγαρη, Σόνιας Χαϊμαντά, Γκιντεόν Λεβύ, Νοα Έφρον, Ράβιτ Χεχτ, Ροϊ Ισάκοβιτς, Πολυμέρη Βόγλη

Τα αεροπλάνα και η Σύνοδος. O Στρατής Μπουρνάζος σχολιάζει την κυβερνητική επιλογή για την παρέλαση της 25^ης Μαρτίου. «κατανοώ τους λόγους που η κυβέρνηση αναζητάει τρόπους παλλαϊκής κινητοποίησης και διέγερσης του πατριωτισμού των Ελλήνων. Το πρόβλημα εντοπίζεται σε δύο σημεία. Πρώτον, στο ότι αυτή η «στρατιωτικολαϊκή» γιορτή είναι η μόνη ουσιαστικά απεύθυνση προς τον λαό: δεν έχουν οργανωθεί ανοιχτές συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις, διαβουλεύσεις, επιτροπές που θα ήταν τόσο αναγκαίες. Δεύτερον, στο ότι ο συνδυασμός «δοξολογία-παρέλαση-στρατός+λαός» έχει βαριά ιστορική σήμανση, κι έτσι είναι πιθανότερο να σε ρουφήξει στη δίνη του, παρά να τον αξιοποιήσεις. Για να το πω αλλιώς, τις μέρες αυτές, μέρες ωραίες και δύσκολες, μπορώ να σκεφτώ πώς η κυβέρνηση θα αντλήσει στήριξη, έμπνευση και προωθητική δύναμη από πρωτοβουλίες πολιτών, συνελεύσεις και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα. Αντίθετα, δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα αξιοποιηθεί --στην κατεύθυνση της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης-- η δυναμική που αναδύεται από παρελάσεις, το τρίπτυχο «Εκκλησία-στρατός-λαός», στο θολό περιβάλλον ενός ασαφώς αντιμνημονιακού-εθνικοπατριωτισμού.»

Τρόποι ντυσίματος και στολές. Κοινωνικές συμβάσεις και συμβολισμοί στις ενδυματολογικές επιλογες από το Νίκο Χατζηνικολάου. «Οι «στολές» στο επίπεδο της παραγωγής δεν είναι αποκλειστικές, με την έννοια ότι ένας παραγωγός λανσάρει ρούχα για περισσότερες κατηγορίες πελατών και για διαφορετικές στιγμές της ζωής τους. Απ’ την άλλη, ο ίδιος πελάτης μπορεί να κάνει χρήση περισσότερων «στολών», ακόμη και κατά τη διάρκεια της ίδιας μέρας, περνώντας με τρόπο αυτονόητο, αν μείνουμε στις επώνυμες μάρκες, από τους Brooks Brothers στα Marlboro Classics ή αντιστρόφως. Ο οικονομικός παράγοντας παίζει βέβαια τον καθοριστικό ρόλο. Στη βάση της πυραμίδας τα κινέζικα μαγαζιά και οι λαϊκές αγορές αποτελούν το καταφύγιο πολλών. Εκεί όμως γραβάτες δεν έχουμε. Κι αυτό λέει κάτι.»

Καμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας. Επεξεργασμένη μορφή της ομιλίας του Νίκου Γιαννόπουλου στην εκδήλωση «Το Αντιφασιστικό Κίνημα μπροστά στη δίκη της Χρυσής Αυγής». «Το ότι τα στελέχη της Χ.Α. θα απελευθερωθούν συνιστά ζήτημα, δεδομένου η Χ.Α. θα αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες, στην κατεύθυνση της «πολιτικής εξωστρέφειας». Κατά τη γνώμη μου, η απάντηση σε αυτό πρέπει να είναι πολιτική. Πρέπει να υπάρχει πολιτική πίεση να γίνει κανονική δίκη: με την ισχύουσα νομοθεσία, χωρίς αμβλύνσεις, θετικές διακρίσεις και τίποτα άλλο. Είναι πολύ σημαντικό, και είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε οποιαδήποτε άμβλυνση, πολλώ δε μάλλον στη μετατροπή του κατηγορητηρίου. Οι χρυσαυγίτες πρέπει να δικαστούν με το σύνολο των κατηγοριών.»

Για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και όλους τους Βαγγέληδες της ελληνικής κοινωνίας. Τρία κείμενα

Η ντροπή και η σιωπή, του Παναγιώτη Πάντου. «Στην καρδιά του προβλήματος λοιπόν βρίσκεται το τρίπτυχο ντροπή - βία - σιωπή. Από τα τρία μάλιστα συστατικά του ίσως το δεύτερο, η βία --το πιο ορατά άγριο-- να είναι το λιγότερο σημαντικό για την αλλαγή της κατάστασης. Αντίθετα, τα άλλα δύο είναι κομβικά: η ντροπή βρίσκεται στη ρίζα του ζητήματος και η σιωπή έρχεται στο τέλος να εξαφανίσει κάθε ίχνος (και τύψη), επιτρέποντας στον κύκλο να ξαναρχίσει».

Να βρούμε τις λέξεις, να πούμε τις ιστορίες μας, του Πέτρου Σαπουντζάκη. «Αρχικά ας τολμήσουμε να σπάσουμε τη σιωπή. Το θέμα δεν αφορά κάποιους συνειδητοποιημένους ακτιβιστές. Αφορά όλες τις οικογένειες, όλα τα σχολεία, όλες τις παρέες. Αλλά και το καθένα άτομο ξεχωριστά. Ο λόγος μας δεν χρειάζεται να είναι αιτιολογικός ή ερμηνευτικός. Αρκεί να είναι περιγραφικός. Να επιτρέπει στα άτομα να μιλήσουν για τις ανάγκες τους, τις ζωές τους, τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους. Να συμπεριλαμβάνει όλα όσα απέκρυπτε. Όπως μιλάμε στα παιδιά για το ζευγαράκι ηλικιωμένων που είδαμε στο πάρκο, έτσι να μιλάμε για τις λεσβίες που γνωρίσαμε σε μια εκδρομή. Για καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες. Τότε όλα γίνονται πολύ απλά. Φεύγει το ασήκωτο βάρος από τους ώμους μας».

Προσοχή στο κενό: Η πολιτική μας αποτυχία και μια αυτοκτονία, της Ντίνας Τζουβάλα. «Ένας νεαρός από αγροτική περιοχή που μαθαίνει πώς να επεξεργάζεται το γάλα, είναι ξένος σε αυτό τον κόσμο -- και αυτό ισχύει τόσο για τον κόσμο (και τον λόγο) της Αριστεράς όσο και της ΛΟΑΤ κοινότητας. Σε τελευταία ανάλυση, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αφήσουμε στην άκρη τον ηθικό πανικό και να αναγνωρίσουμε μια απλή αλλά οδυνηρή αλήθεια: εμείς (όλοι εμείς που λέμε ότι αγωνιζόμαστε για τη χειραφέτηση και την ισότητα) δημιουργήσαμε ένα χάσμα. Και ο Βαγγέλης έπεσε μέσα. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι ο τελευταίος.»

Βουλευτικά αυτοκίνητα. Συμβολή στη συζήτηση περί βουλευτικών προνομίων από τον Κώστα Βούλγαρη. «Η κρίση δεν βγαίνει πέρα για την κοινωνία, χωρίς την ανάδυση μιας νέας λαϊκότητας που θα συνέχει την κοινωνική ιδεολογία. Μιας λαϊκότητας στη βάση της αντιπροσωπευτικότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, που είναι η μόνη ικανή να αντιπαρατεθεί στην αταξική φαντασίωση της κοινότητας του «ανάδελφου έθνους», που όλο και θεριεύει. Αλλά η ανάδειξη αυτής της λαϊκότητας, ως αναγκαιότητα και πρόταγμα, ξεκινά από τη συμβολική/παραδειγματική λειτουργία της εξουσίας, στην οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατοικεί.»

Ισραήλ: τι σημαίνει η νίκη Νετανιάχου; 4 κείμενα

Ο Νετανιάχου αξίζει στον ισραηλινό λαό, και αυτός ο λαός αξίζει στον Νετανιάχου του Γκιντεόν Λεβύ. «Την Τρίτη τέθηκαν οι βάσεις για το επερχόμενο κράτος-απαρτχάιντ. Αν ο Νετανιάχου καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση σύμφωνη με το πνεύμα του, τότε η λύση των δύο κρατών θα ταφεί οριστικά και ο αγώνας για το χαρακτήρα ενός δι-εθνικού κράτους θα αρχίσει. Αν ο Νετανιάχου είναι ο επόμενος πρωθυπουργός, το Ισραήλ έχει πάρει διαζύγιο όχι μόνο από την ειρηνευτική διαδικασία, αλλά και από ολόκληρο τον κόσμο. Άντε κουρέψου αγαπητέ κόσμε, καλύτερα μόνοι μας. Μην μας ενοχλείτε, κοιμόμαστε και αγαπάμε τον Νετανιάχου. Οι Παλαιστίνιοι μπορούν να ζεσταίνουν τους πάγκους στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, το μποϊκοτάζ στο Ισραήλ μπορεί να συνεχιστεί με αμείωτους ρυθμούς και η Γάζα μπορεί να περιμένει την επόμενη βάρβαρη επίθεση από τον ισραηλινό στρατό.»

Nα δημιουργήσουμε μια νέα αριστερή πολιτική του Νόα Έφρον. «Αντί να ζητάμε «αντικατάσταση του έθνος», εμείς οι αριστεροί πρέπει τώρα να ακούσουμε, να κατανοήσουμε και να δημιουργήσουμε μια νέα αριστερή πολιτική που θα απαντάει στις πραγματικές και δικαιολογημένες ανησυχίες των Ισραηλινών για ασφάλεια, για αξιοπρεπή σχολεία και νοσοκομεία, για αξιοπρεπείς μισθούς και όλα τα υπόλοιπα. Αυτό που πρέπει να αλλάξουμε είναι η ανυπομονησία που οδηγεί την Αριστερά να βλέπει κάθε εκλογική ήττα ως τελική απόδειξη ότι η δημοκρατία μας είναι μια απάτη, το παρελθόν μας είναι ψεύτικο και το μέλλον μας χάνεται».

Ας βασιλεύει ο αχρείος Νετανιάχου, φτάνει να έχουμε άρτο και θεάματα του Ρόι Ισάκοβιτς. «Δημοκρατία είναι όταν η πλειοψηφία του λαού εκλέγει την κυβέρνηση της αρεσκείας της -- και αυτή είναι αναμφίβολα η περίπτωσή μας. Το Ισραήλ θα έχει την κυβέρνηση που αντικρίζει κάθε πρωί στον καθρέφτη: άσχημη αλλά οικεία, φυλετική αλλά κοσμοπολίτικη, καθόλου ανεκτική για τους άλλους αλλά εξαιρετικά επιεική με την ίδια, υπερευαίσθητη, ευέξαπτη και φαρισαϊκή.Το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί για τη νέα κυβέρνηση είναι πως δεν θα είναι κάτι άγνωστο. Δεν θα υπάρχει καμία αμφιβολία για το τι είναι το Ισραήλ και ποιος είναι ο ηγέτης του. Το έργο το έχουμε ξαναδεί».

Ο Νετανιάχου θα κάνει το Ισραήλ το επόμενο failed state στη Μέση Ανατολή της Ράβιτ Χεχτ. «Το Ισραήλ καλπάζει προς ένα αντιδημοκρατικό δι-εθνικό μέλλον διαποτισμένο με μίσος και ρατσισμό. Το Ισραήλ δεν θα είναι πλέον μια φιλελεύθερη δημοκρατία αλλά μάλλον ένα ακόμη αποτυχημένο κράτος στη Μέση Ανατολή. Πρόκειται για μια σκοτεινή, απελπιστική προοπτική -- αλλά αυτές οι εκλογές, στις οποίες κέρδισε ένα άτομο που τον περισσότερο κόσμο τον αηδιάζει, ήταν πραγματικά τρομακτικές.»

Οι οφειλές και η Ιστορία. Με αφορμή το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις του Πολυμέρη Βόγλη. «Οι τουλάχιστον ατυχείς και ανιστορικοί παραλληλισμοί της ναζιστικής με τη σημερινή Γερμανία, ή περί « νέας Κατοχής», το μόνο που πετυχαίνουν είναι η σχετικοποίηση των βαρβαροτήτων του παρελθόντος. Αντίβαρο σε αυτά μπορεί να είναι η καλλιέργεια του ενδιαφέροντος και της γνώσης για τη ναζιστική πολιτική στην κατεχόμενη Ελλάδα και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.»