Παρέμβαση του Δημοτικού Συμβουλίου Βριλησσίων υπέρ του κρατουμένου απεργού πείνας Ν. Ρωμανού

«Η μη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών αποτελεί ακραία αυθαιρεσία για κάθε κρατούμενο που τη δικαιούται και δεν την λαμβάνει, όπως συμβαίνει αυτή την περίοδο με απεργούς πείνας που τις αιτούνται και αναιτιολόγητα δεν τους χορηγούνται», υπογραμμίζεται σε ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Βριλησσίων, το οποίο προτάθηκε διαπαραταξιακά από δημοτικούς συμβούλους και δημότες και εγκρίθηκε ομόφωνα.

Ειδικότερα για την περίπτωση του νεαρού Νίκου Ρωμανού, στο ψήφισμα αναφέρεται ότι «η μη χορήγηση της εκπαιδευτικής άδειας που δικαιούται δείχνει ένα απάνθρωπο πρόσωπο που την Ελληνική Δημοκρατία, ακόμα και στη σημερινή φάση αμφισβήτησής της, δεν την αντιπροσωπεύει και δεν της αξίζει».


Σύμφωνα με τους δημοτικούς συμβούλους που το πρότειναν, «σκοπός του ψηφίσματος είναι τόσο η στήριξη των κρατουμένων και ιδίως του νεαρού Νίκου Ρωμανού που συνεχίζει την απεργία πείνας του στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς, για τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούνται, όσο και – το σημαντικότερο – η υπεράσπιση του νομικού μας πολιτισμού και η ισχύουσα νομοθεσία Γ. Κουβελάκη για τις άδειες των κρατουμένων που σήμερα τίθεται σε αμφισβήτηση, με αφορμή ορισμένες περιπτώσεις κακής εφαρμογής της».

                                        Το ψήφισμα:

Η μη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών αποτελεί ακραία αυθαιρεσία για κάθε κρατούμενο που τη δικαιούται και δεν την λαμβάνει, όπως συμβαίνει αυτή την περίοδο με απεργούς πείνας που τις αιτούνται και αναιτιολόγητα δεν τους χορηγούνται.

Αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει με τους Νίκο Ρωμανό και Ηρακλή Κωστάρη. Ειδικότερα για την περίπτωση του νεαρού Νίκου Ρωμανού, η μη χορήγηση της εκπαιδευτικής άδειας που δικαιούται δείχνει ένα απάνθρωπο πρόσωπο που την Ελληνική Δημοκρατία, ακόμα και στη σημερινή φάση αμφισβήτησής της, δεν την αντιπροσωπεύει και δεν της αξίζει, καθώς προ μηνών του επέτρεψε ως όφειλε να διαγωνιστεί για την εισαγωγή του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά δεν του επιτρέπει την παρακολούθηση της σχολής που εισάχθηκε ως επίσης θα όφειλε. Συγκεκριμένα, η Πολιτείατου καταλόγισε δια της Δικαιοσύνης μια σωφρονιστική ποινή που εκτελείται κανονικά και χωρίς πειθαρχικά παραπτώματα από τον ίδιο και στη συνέχεια αναγνώρισε το δικαίωματου να δοκιμαστεί στις φετινές πανελλήνιες εξετάσεις και να επιτύχει, όπως και έγινε, αλλά ως στιγμής δεν του επιτρέπει να παρακολουθεί τις σπουδές του.

Πρόκειται για ένα νέο παιδί που μεγάλωσε στις γειτονιές της ευρύτερης περιοχής μας και που έγινε αυτόπτης μάρτυρας του φόνου του στενού του φίλου και συμμαθητή του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, 16χρονου εφήβου που ο άδικος χαμός του το 2008 συγκλόνισε το πανελλήνιο. Σε τι ωφελούν πρακτικές που παραπέμπουν σε αντεκδίκηση προς τον – επιτυχόντα στη διαδικασία των πανελληνίων εξετάσεων μέσα από το κελί του – κρατούμενο Νίκο Ρωμανό για τις νεανικές επιλογές του; Έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε νέους ανθρώπους από το κοινωνικό γίγνεσθαι – ή ακόμα χειρότερα να «οραματιζόμαστε» τα απαράδεκτα σχέδια φυλακών πολιτικών κρατουμένων υψίστης ασφαλείας «τύπου Γ» για αυτούς, αντί να τους δίνουμε κάθε δυνατότητα επανένταξής τους στην κοινωνία;

Μετά την επιτυχία εισαγωγής του Ν. Ρωμανού στην ανώτατη  τεχνολογική εκπαίδευση, ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χαράλαμπος Αθανασίου ανέφερε γι’ αυτόν ότι: « Η πολιτεία δεν κάνει διακρίσεις στα θέματα σπουδών. Είναι αξιέπαινος που ακολούθησε τις συμβουλές των δασκάλων του και εργάστηκε σκληρά για να πετύχει την εισαγωγή του σε σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης». Τώρα, ο ίδιος και κάθε αρμόδιος της κεντρικής εξουσίας και του σωφρονιστικού συστήματος έχουν την  ευθύνη να τηρήσουν την νομιμότητα και την αρχή της μη διάκρισης στην περίπτωση του νεαρού κρατουμένου και κάθε κρατουμένου που δικαιούται εκπαιδευτικής και κάθε άλλης νομοθετημένης άδειας, μεριμνώντας παράλληλα για την αποφυγή καταχρηστικής διαχείρισης τέτοιων ευεργετικών διατάξεων, ώστε να μην τίθενται σε θεωρητική αμφισβήτηση ή στην πράξη τα ανθρώπινα δικαιώματα περί των αδειών των εγκλείστων στις ελληνικές φυλακές.

Δεν υπάρχουν αναλώσιμοι άνθρωποι και περιττά δικαιώματα. Η παραβίαση των δικαιωμάτων κάποιων ανοίγει το δρόμο στην καταρράκωση του δικαίου στο σύνολό του. Σωφρονισμός δεν σημαίνει απόλυτη απομόνωση  του ανθρώπου, ούτε επιδίωξη μετατροπής σε «δηλωσία» κανενός και καμιάς, αντίθετα αποτελεί προσέγγιση ουσιαστικής ευκαιρίας επανένταξης και αυτό πρέπει να ισχύει και στη χώρα μας.

Η φυλάκιση και ο ποινικός εγκλεισμός σε μια σύγχρονη και πολιτισμένη κοινωνία δεν πρέπει να αποτελεί χώρο επιβολής εκδικητικών ποινών, αλλά χώρο ουσιαστικού σωφρονισμού και επανένταξης. Οι μέθοδοι κολασμού και πειθαρχίας πρέπει να μεταβληθούν από μέσα τυφλής υποταγής στην εξουσία σε ένα πραγματικό σύστημα Παιδείας και αναπροσανατολισμού στις θεμελιακές πανανθρώπινες αξίες της αλληλεγγύης και του δικαίου.

Ως αυτοδιοικητικοί και ενεργοί πολίτες, αρνούμενοι τις λογικές του κρατικού δεσποτισμού, στεκόμαστε στο πλάι των απεργών πείνας για τα δικαιώματά τους στο θέμα των εκπαιδευτικών αδειών, αλλά και γενικότερα για το δικαίωμα όλων των κρατουμένων στην προστασία και στην αναβάθμιση της ποιότητας των συνθηκών κράτησής τους».