Θριαμβολογίες στο κενό

Του ΜΑΡΙΝΟΥ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ

Κινδυνεύει να τρελαθεί κάποιος που παρακολουθεί τις δημόσιες τοποθετήσεις των κυβερνητικών στελεχών.

Μπαίνουμε λέει στον δρόμο της ανάπτυξης και της ανάκαμψης.

Μιλάνε για επιτυχίες αξεπέραστες.
 Ας δούμε λοιπόν  τέσσερα κομβικά σημεία  της πολιτικής τους που αποδεικνύουν την «επιτυχία».


Α. ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ

Στην αρχή της κρίσης το δημόσιο χρέος ήταν 300 δις και 125% του ΑΕΠ.  Σήμερα πέντε χρόνια αντιμετώπισης του χρέους  είναι πάλι 300 δις και 175% του ΑΕΠ.

Επί πλέον μας λένε ότι για να αντιμετωπιστεί το χρέος πρέπει για δέκα χρόνια από το 2016 να έχουμε διαρκώς 4-5 % πρωτογενές πλεόνασμα.

Φανταστείτε αφού  με οριακό και αμφισβητούμενο πρωτογενές πλεόνασμα ζήσαμε τέτοιες καταστροφές στο κοινωνικό ιστό τι θα συμβεί με επιδιωκόμενα πλεονάσματα της τάξεως του 4-5% . Εκτός από τις προφανείς επιπτώσεις στις κοινωνικές δαπάνες του κράτους  δεν θα αποδεσμεύονται πόροι για χρηματοδότηση επενδύσεων.

Και αυτά σε μια χώρα που έρχεται από μια συνεχή  ύφεση πέντε χρόνων ,είναι σε συνθήκες αποεπένδυσης και η ανεργία πλησιάζει το 30%.

Β. ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΧΡΕΟΣ

Σήμερα οι  Έλληνες χρωστούν στο δημόσια περίπου 80 δις και στις τράπεζες άλλα τόσα.
Η οικονομία είναι σε ασφυκτικό κλοιό χρεών και ότι ως τώρα έχει ανακοινωθεί ως λύση(ρυθμίσεις κλπ) έχουν κριθεί από όλους ως αναποτελεσματικά.

Η προοπτική να χρηματοδοτήσουν την οικονομία οι τράπεζες σήμερα φαντάζει μακρινό όνειρο.

Γ.ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ ΜΙΣΘΟΣ

Έπρεπε σύμφωνα με τους κυβερνώντες να μειωθούν οι μισθοί  και να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις για να ανέβει η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας ώστε να γίνουν επενδύσεις κλπ.
Έγινε αυτό στα πλαίσια του μνημονίου και μάλιστα σε επίπεδο που ξεπερνάει κάθε άλλη χώρα της Ευρωπαικής  Ένωσης.

Αποτέλεσμα μηδέν εις το πηλίκο. Εκατοντάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις κλειστές .Σε συνθήκες αποεπένδυσης  μια οικονομία που μέχρι το  2008 είχε περίπου 30 δις επενδύσεις το χρόνο.  Φως ιλαρό  επενδυτικό από πουθενά.

Δ. ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

Εδώ καταρχήν τίθεται ένας υπέρογκος στόχος  με το πρώτο μνημόνιο 50 δις να εισπραχθούν από ιδιωτικοποιήσεις .

Κατόπιν αναθεωρούν και μιλάνε για 20 δις και τώρα αναθεωρούν πάλι  λένε για 14 δις. Αποτέλεσμα έχουν εισπράξει 2 δις  και τίποτα άλλο δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Είχαν ξεχάσει ότι η Ελλάδα, ήταν στο παρελθόν πρωταθλήτρια στις ιδιωτικοποιήσεις και δεν είχε μείνει σχεδόν καθόλου κρατικός επιχειρηματικός τομέας .Ενώ οι εναπομείνασες  δημόσιες επιχειρήσεις  είναι απαραίτητες καθώς κυρίως προορίζονται να παίξουν κοινωνικό και αναπτυξιακό ρόλο .

Τελικά τι δεν έχουμε καταλάβει; Που ακριβώς βρίσκεται η επιτυχία;
Και τι μπορεί να προσδοκά η κοινωνία από μια κυβέρνηση που οδήγησε στις παραπάνω «επιτυχίες» ;

Και πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τις ψεύτικες θριαμβολογίες να καλύπτουν τη συνέχιση της καταστροφής;

_________________
(*) Μέλος της γραμματείας του τμήματος Οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ