Αν πιστέψουμε τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η οικονομία γυρίζει στην ανάπτυξη και μάλιστα με ρυθμούς μεγαλύτερους από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης! Αυτό το θαύμα παραπέμπει σε πειραγμένα στοιχεία, καθώς μόλις προ ολίγων ημερών ανακοινώθηκε αναδρομική διόρθωση επί τα χείρω της ύφεσης για το πρώτο τρίμηνο φέτος, ώστε να δημιουργηθεί ευνοϊκότερη βάση αναφοράς για τον υπολογισμό της ανάπτυξης στο τέλος του έτους.

Με φόντο το παιχνίδι της... "ανάπτυξης που έρχεται" και του... "Μνημονίου που φεύγει", η κυβέρνηση επιχειρεί να δημιουργήσει μια νέα εικονική πραγματικότητα. Πιο ισχυροί σύμμαχοί της είναι οι τραπεζίτες, τους οποίους, αν και χρεοκοπημένοι και κρατικοδίαιτοι, έχει αναγορεύσει σε ανεξέλεγκτη αρχή χρηματοδότησης ή διάλυσης επιχειρήσεων και κερδοσκοπικής διαχείρισης των "κόκκινων" δανείων.

Ετοιμάζεται μάλιστα να τους επιστρέψει και την πλειοψηφία των τραπεζικών μετοχών με ζημία του Δημοσίου. Η σύσκεψη των τραπεζιτών στο Μαξίμου υπό την προεδρία του πρωθυπουργού δεν είχε μόνο ισχυρή συμβολική αξία. Είναι δηλωτική του συμπλέγματος της εγχώριας εξουσίας που οδήγησε τη χώρα στο βάραθρο. Σε ποιους θα δώσουν δάνεια, για ποιους θα ανοίξει ο κουμπαράς;

Αντιμέτωπη με τις μνημονιακές δεσμεύσεις της, η κυβέρνηση πέφτει από φιάσκο σε φιάσκο, όπως έδειξε το νέο επεισόδιο με τον ΕΝΦΙΑ. Διαθέτει την πολιτική δύναμη η κυβέρνηση να υλοποιήσει μέτρα χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, όπως να απολύσει άλλους 5.500 δημοσίους υπαλλήλους μέχρι το τέλος του χρόνου, να πετσοκόψει κι άλλο τους μισθούς στο Δημόσιο, να επαναφέρει τους πλειστηριασμούς, να δώσει σε ξένα κοράκια τα "κόκκινα" δάνεια, να περικόψει κι άλλο τις συντάξεις; Τι είδους έξοδος από το Μνημόνιο μπορεί να υπάρξει με διατήρηση και εμπέδωση της μνημονιακής λιτότητας;

Επί μέρες συζητείται πότε θα στείλει η Αθήνα την απάντησή της στην τρόικα. Αυτή η εικόνα παραπέμπει σε αδυναμία του Σαμαρά να αποφασίσει αν θα περιμένει να χάσει την ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και να συρθεί σε εκλογές ή να προχωρήσει νωρίτερα σε εκλογές, δίκην ηρωικής εξόδου, ώστε να περιορίσει την έκταση της εκλογικής συντριβής του και να παραμείνει στο πολιτικό κάδρο την επόμενη μέρα.

(Από το κύριο άρθρο της χθεσινής ΑΥΓΗΣ)
Οι εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα βαίνουν εκτός ελέγχου. Η κυβέρνηση δέχεται, εντός και εκτός, διπλή αμφισβήτηση. Ο Σαμαράς δεν διαθέτει το πλεονέκτημα κάθε πρωθυπουργού να αναλαμβάνει ο ίδιος την πρωτοβουλία των κινήσεων. Φαίνεται να έχει περιπέσει σε κατάσταση πολιτικής κατάθλιψης. Ακόμα και οι πλέον μνημονιακές εφημερίδες γράφουν για "ημιπαράλυτη κυβέρνηση" και προειδοποιούν για τον κίνδυνο από την "ανυπαρξία ελίτ εξουσίας". Οσμή ανομίας και διαφθοράς, ακόμη και μαφιόζικο σκηνικό αναδίδεται με το ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο ποδόσφαιρο, που έχει φτάσει στην αυλή του πρωθυπουργού. Πρύτανης μεταλλάσσεται σε ενωμοτάρχη της έντασης. Και ταυτόχρονα πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος (μήπως και ο πειρασμός;) κρίσης στα εθνικά θέματα.
Μέσα σ' αυτό το σκηνικό η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει με σπασμένα φρένα. Η κρίση εκπροσώπησης κακοφορμίζει. Η μοναδική διέξοδος δημοκρατικής νομιμοποίησης για την αναγκαία νέα αφετηρία είναι να μιλήσει ο λαός και κυρίαρχα να αποφασίσει για το μέλλον του.