Μισός αιώνας μνήμες στο βιβλίο για την "Πατραϊκή Πυγμαχία" του Τάσσου Σταθόπουλου, στο "Αστήρ"

Με μεγάλη επιτυχία ξεκίνησε το ταξίδι του, το βιβλίο του φίλου και παλιού συνάδελφου Τάσσου Σταθόπουλου, για την Πατραϊκή Πυγμαχία. Ήταν ένα όνειρο που έζησαν όλοι όσοι παρακολουθούσαν το ρίγκ στην δεκαετία του '60. Λουμπαρδέας, Σολωμός και πολλοί άλλοι πρωταθλητές της πυγμής παρήλασαν από την μνήμη μας για το άθλημα, που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς προπολεμικά και ώς την 10ετία του 90, όπου δυστυχώς αθλητές του κατέληξαν πορτιέρησες και "νταλαβερητζήδες" των νυχτομάγαζων της συμφοράς!

Αξιοπρέσεχτη ήταν η αναφορά παλιού  πρωταθλητή (δεν θα αναφέρω το όνομά του) που στην χαιρετιστήρια επιστολή του, αναφέρθηκε στην ανάγκη να ξεπλυθεί το άγος που ορισμένοι μποξέρ σήμερα έχουν ρίξει πάνω στο άθλημα!

Αυτά μέσα στην κατάμεστη θεατών  μεγάλη σάλα του ξενοδοχείου ΑΣΤΗΡ Πάτρας. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη, γιατί και οι στιγμές που ζωντάνεψαν ήταν εφάμιλες.


Με την ευκαιρία ο συγγραφέας απευθύνει το παρακάτω ευχαριστήρο μήνυμα σε όσους παραβρεθήκαμε και ζήσαμε αυτή την μεγάλη στιγμή:

"Ο εκδότης Γιάννης Πικραμένος κι εγώ προσωπικά, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για την παρουσία σας στην εκδήλωση με την οποία τιμήσατε ορισμένες τεράστιες μορφές της πατραϊκής πυγμαχίας και του Ελληνικού Αθλητισμού!

Τάσσος Σταθόπουλος, δημοσιογράφος, Συγγραφέας".

Στη φωτογραφία ο σεμνός παλιός Πατρινός πρωταθλητής Λουμπαρδέας μιλά για το πως ο προπονητής Μαυρόπουλος της ΠΓΕ τον μύησε στο άθλημα! Για όσους δεν γνωρίζουν πρόκειται για τον ψηλόκορμο γέροντα που μέχρι τα 80 του χρόνια σήκωνε βάρη και πέθανε στα 90 του, στην οικία του στη συνοικία Κρητικά Πάτρας.

Του μίλησε για το πως θα αρχίσει να χτίζει ένα σπίτι. "Κι εγώ που δεν είχα σπίτι κι έμενε η ποικογένειά μου στο νοίκι, το άκουσα και απορούσα", είπε ο μαθητής στην ομιλία του, που έκλεψε τις εντυπώσεις.

Τελικά το "σπίτι" συμφώνησαν να χτίσουν από τα θεμέλια. Kι έτσι όπως το εννούσε ο δάσκαλος Μαυρόπουλος έφτασε ο μαθητής της ΠΓΕ να ανδρώσει το σώμα του και να καταξιωθεί ο όιδιος αλλα και μέσω αυτού η Πάτρα στο διεθνές στερέωμα.

Κλείνοντας να ευχαριστήσω κι εγώ τον φίλο και παλιό συνεργάτη Τάσσο Σταθόπουλο (στο μέσον της φωτογραφίας) για την αφιέρωσή του στο βιβλίο της ιστορίας της Πατραϊκής Πυγμαχίας  που έλαβα.