«Φιέστα» η «Πανελλήνια ημέρα σχολικού αθλητισμού» - Ο Δήμος Πατρέων δεν θα την τηρήσει

Το 67ο Δημ. Σχολείο στα Ζαρουχλέικα Πατρών, ακόμη κάνει μάθημα στις τάξεις με τον καρκινογόνο αμίαντο κι αυτοί μιλούν για καθιέρωση ημέρας αθλητισμού στα σχολεία. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του πολιτικού εμπαιγμού από το Υπ.Π., τότε τι είναι; (Φωτογραφία αρχείου, από την πρώτη ημέρα του σχολικού έτους φέτος στο 67ο Δημ. Σχολείο.

Αντιδήμαρχος Α. Αθανασόπουλος: Η φυσική αγωγή, δεν μπορεί να γίνεται ντεκόρ στις κυβερνητικές φιέστες

Ο Αντιδήμαρχος Παιδείας και Αθλητισμού του Δήμου Πατρέων Ανδρέας Αθανασόπουλος, δηλώνοντας ότι «η φυσική αγωγή, είναι μια παιδαγωγική διαδικασία που αποσκοπεί στη βελτίωση της υγείας και στην αρμονική ανάπτυξη του ανθρώπινου οργανισμού και δεν μπορεί να γίνεται ντεκόρ στις κυβερνητικές φιέστες», γνωστοποιεί ότι δεν θα υλοποιηθεί στην Πάτρα η «Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού».

Το υπουργείο Παιδείας με απόφασή του, ορίζει φέτος την 6η Οκτωβρίου (και την πρώτη Δευτέρα κάθε Οκτωβρίου) ως «Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού» σε όλα τα σχολεία, διοργανώνοντας σχολικούς αγώνες από τους οποίους οι μαθητές θα ευαισθητοποιηθούν σε θέματα ρατσισμού και διαφορετικότητας.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που ονομάζεται «Κοινωνικό Σχολείο» και εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων για το ‘νέο σχολείο’ του υπουργείου Παιδείας.

Ο κ. Αθανασόπουλος επισημαίνει, αναφορικά με την φιλοσοφία της Δημοτικής Αρχής Πελετίδη: «Η Δημοτική Αρχή της Πάτρας, θα συμβάλει, στο μέτρο του δυνατού, μαζί με τους εργαζόμενους, τους γονείς, τη νεολαία και τους φορείς τους, να αντιπαλέψουν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση, που διευκολύνουν τη διαμόρφωση του ‘μοντέλου’ μαθητή-εργαζόμενου που έχει ανάγκη η ‘αγορά’, με βάση τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα και σφαιρικά τους μαθητές και θα φροντίζει για την ισόρροπη σωματική τους ανάπτυξη, για το σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Μέσω του προγράμματος αυτού, μια σειρά από μαθησιακούς τομείς, επιμόρφωση, σχολικές δραστηριότητες κ.λπ., που το δημόσιο σχολείο έπρεπε να καλύπτει, υποβαθμίζονται-εξαλείφονται, εκχωρούνται σε εξωθεσμικούς φορείς και ινστιτούτα.

Η ‘νέα’ αυτή κατεύθυνση, μόνο ως ακραία πρόκληση μπορεί να εκληφθεί από το λαό μας, από τους γονείς, που αγωνιούν για τη μόρφωση των παιδιών τους και αναγκάζονται να βάλουν συνέχεια το χέρι στην τσέπη τους, τους εκπαιδευτικούς και τη νεολαία, αφού:

-τα κενά  σε εκπαιδευτικούς των εικαστικών είναι τεράστια, καταργούν το μάθημα της ‘Ολυμπιακής Παιδείας’, ενώ μιλούν για ‘Ολυμπισμό και τα εικαστικά’,

-χιλιάδες παιδιά είναι ανεμβολίαστα - ενώ μιλούν για ‘πρόληψη των μολυσματικών ασθενειών’ - και επιθυμούν καταπολέμηση της παιδικής παχυσαρκίας (μέσω του προγράμματος ΕΥΖΗΝ) - το οποίο όμως έχει καταδικαστεί από το συνδικαλιστικό κίνημα και τους συλλόγους και ενώσεις γονέων - και ενώ μιλούν για σεβασμό στη διαφορετικότητα και στα ΑΜΕΑ,  κλείνουν ειδικά σχολεία,

-το κεφάλαιο για το αναπαραγωγικό σύστημα, βγαίνει από τη διδακτέα ύλη.

Αυτό όμως, που ξεπερνά κάθε όριο υποκρισίας –επισημαίνει ο κ. Αθανασόπουλος- είναι το όψιμο ‘ενδιαφέρον’ της κυβέρνησης για τον αθλητισμό και τη φυσική αγωγή, όταν :

-μείωσαν κατά μία ώρα τη φυσική αγωγή σε τάξεις των γυμνασίων και λυκείων, ενώ δεν υπάρχει καθόλου στα επαγγελματικά λύκεια. Στα δημοτικά, μη ΕΑΕΠ, παραμένει στις δύο ώρες την βδομάδα - το μάθημα το κάνουν οι δάσκαλοι λόγω έλλειψης γυμναστών - τη στιγμή που η παχυσαρκία και ο παιδικός διαβήτης σπάνε ρεκόρ, ενώ επίσης έκλεισαν τα αθλητικά σχολεία,

-με τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης στην τοπική διοίκηση, τα σχολεία δεν μπορούν να εφοδιαστούν με αθλητικό υλικό.

Η κατάληξη είναι το ‘νέο σχολείο’ της αγοράς του υπουργείου Παιδείας, να σπρώχνει τους μαθητές στη φτηνή κατάρτιση, να τους ετοιμάζει σαν αυριανούς ‘ευέλικτους’ εργαζόμενους των 300 ευρώ, γι’ αυτό και η φυσική αγωγή ουσιαστικά, καταργείται».

Ο κ. Αθανασόπουλος καταλήγει: «Η φυσική αγωγή, μια παιδαγωγική διαδικασία που αποσκοπεί στη βελτίωση της υγείας και στην αρμονική ανάπτυξη του ανθρώπινου οργανισμού, δεν μπορεί να γίνεται ντεκόρ στις κυβερνητικές φιέστες.

Χρειάζεται ολοκληρωμένο σχεδιασμό, που να διασφαλίζει τις κατάλληλες υποδομές, αθλητικό εξοπλισμό, επιστημονικό δυναμικό και διορισμούς γυμναστών, ώστε οι ώρες του μαθήματος να αυξηθούν ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ηλικίας».