Όπως εξ αρχής ήταν βέβαιο, η κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά μόνο για τέσσερις μήνες. Η δυνατότητα να σχηματιστεί προεδρική πλειοψηφία 180 ψήφων τον Φεβρουάριο δεν προκύπτει. Αυτή η Βουλή έχει ζωή κατ' ουσίαν μέχρι και την ψήφιση του προϋπολογισμού, ο οποίος υπακούει στις σκληρές μνημονιακές προδιαγραφές, παρ' ότι Σαμαράς και Βενιζέλος διαμηνύουν ότι... βγαίνουμε από το Μνημόνιο!


Η συζήτηση στη Βουλή απέδειξε ότι βαθαίνει η κρίση εκπροσώπησης. Ακόμη και κυβερνητικοί βουλευτές εισηγούνται την ανάδειξη νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή. Δηλαδή αμφισβητούν τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης Σαμαρά. Η κρίση εκπροσώπησης όμως, που παράγει αυτοτροφοδοτούμενη πολιτική κρίση, επιδεινώνεται και λόγω της στρατηγικής που επέλεξε ο Σαμαράς για το χρέος.

Η στρατηγική της ψευδώνυμης εξόδου από το Μνημόνιο, που στην πράξη ισοδυναμεί με την παραίτηση της χώρας από το υπόλοιπο δάνειο του ΔΝΤ, μετά τον Φεβρουάριο μετακυλίει στις πλάτες της νέας κυβέρνησης την πιεστική αναζήτηση 25 δισ. ευρώ από τις αγορές. Η χώρα επωμίζεται ένα επαχθές δάνειο, και μάλιστα σε συνθήκες μεγαλύτερης ανασφάλειας, αφού η αναζήτηση στις αγορές (ακόμη και το Plan B με την "προληπτική χρηματοδότηση" από το ΔΝΤ και νέο Μνημόνιο) θα γίνεται σε μια περίοδο που ολόκληρη η Ευρωζώνη γλιστράει στην ύφεση και οι αγορές καραδοκούν.

Ο Σαμαράς καταφεύγει στην τακτική της καμένης γης. Επιχειρεί να δεσμεύσει τη χώρα με συμφωνίες που την καταδικάζουν να παραμείνει αποικία χρέους, φτώχειας και ανεργίας. Που εμποδίζουν την ανάκαμψη της χώρας. "Ρυθμίζει" το χρέος όχι με προτεραιότητα τα συμφέροντα του λαού και το κούρεμα, αλλά την προστασία των συμφερόντων των δανειστών. Αδιαλείπτως θα πληρώνουμε ολόκληρο το χρέος, προειδοποιούσε ο υπουργός Οικονομικών Γκ. Χαρδούβελης προχθές στη Βουλή, προδιαγράφοντας τη διαιώνιση του Μνημονίου και της σκληρής λιτότητας.

Η διέξοδος από την οικονομική προϋποθέτει διέξοδο από την πολιτική κρίση. Αυτό γίνεται ευρύτατα αποδεκτό ακόμη και μέσα στα κυβερνητικά κόμματα. Η διαμόρφωση της αναγκαίας συναίνεσης για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων προϋποθέτει πολιτική αλλαγή. Νέα Βουλή, όπου θα αποτυπωθούν οι νέοι συσχετισμοί. Οι παλιοί συσχετισμοί του χρεοκοπημένου μνημονιακού συστήματος υπονομεύουν την εσωτερική ενότητα και συναίνεση και εκθέτουν τη χώρα, ανυπεράσπιστη, στις αξιώσεις των πιστωτών. Δεν είναι, λοιπόν, κομματική αξίωση η προσφυγή στις εκλογές, αλλά εθνική και λαϊκή αναγκαιότητα.

Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν δυναμική αυτοδυναμίας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόγραμμά του εκπροσωπεί μια νέα κοινωνική συμμαχία, εργαζομένων και μεσαίων τάξεων, που έχουν καταστραφεί ή απειλούνται από το Μνημόνιο και τη λιτότητα. Η λαϊκή ψήφος δεν αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης. Αντιθέτως, ενισχύει τη θέση της χώρας, ώστε να δώσει και να κερδίσει τη μάχη για τη δημοκρατική αναγέννηση, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπρέπειας. Να στείλει ένα μήνυμα ευρωπαϊκής εμβέλειας, σε μια περίοδο που η Ευρώπη αναζητεί έναν νέο βηματισμό.

(Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ)