Για τα πρόσφατα γεγονότα στο Πανεπιστήμιο Πατρών

Φωτογραφία αρχείου.

Ανακοίνωση της Οργάνωσης Μελών Πανεπιστημίου – ΑΤΕΙ του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας

«Η νέα πρυτανική αρχή δεν σταματά να μας εκπλήσσει με την εμμονή της σε αντιδραστικές δηλώσεις και πρακτικές. Ήδη τις προηγούμενες μέρες προκάλεσε έντονη δυσφορία στην πανεπιστημιακή κοινότητα η καταγγελτική δήλωση της πρυτάνεως για την κατάληψη του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας των Υπολογιστών, απαξιώνοντας την υλοποίηση της απόφασης της γενικής συνέλευσης του φοιτητικού συλλόγου του τμήματος και απειλώντας, αναρμοδίως, για την απώλεια του εξαμήνου.

Την Πέμπτη το πρωί, βρεθήκαμε μπροστά σε μια νέα αυταρχική κίνηση της αρχής, που περιφρονεί  τις αποφάσεις συλλογικών οργάνων και διαδικασιών. Η πρύτανης και σε συζητήσεις με τους φοιτητές αλλά και σε δηλώσεις της στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 107.7» απείλησε με τη λήψη όλων των ‘νόμιμων μέτρων’, αστυνομίας και εισαγγελέα, προκειμένου να μην συνεχιστεί η κατάληψη της πρυτανείας, μία απόφαση φοιτητικών συλλόγων για τα ζητήματα των διαγραφών, της σίτισης και της στέγασης. Ο αυταρχικός κατήφορος της αρχής συνεχίστηκε με ένα επικίνδυνο κάλεσμα στην πανεπιστημιακή κοινότητα προκειμένου να αποτραπεί η συνέχιση της κινητοποίησης, απόπειρα ενεργοποίησης των «κοινωνικών αντανακλαστικών» που έπεσε στο κενό. 

Η κ. Κυριαζοπούλου από τη στιγμή της ανάληψης του αξιώματός της ευαγγελίζεται την εύρυθμη λειτουργία του Πανεπιστημίου, όπου περιθωριακά στοιχεία (βλέπε φοιτητικοί σύλλογοι) δεν θα την εμποδίζουν. Σε ένα  Ίδρυμα όπου μαστίζεται από την υποχρηματοδότηση, την απαξίωση της έρευνας, την υπολειτουργία των υποδομών, την έλλειψη προσωπικού, τις απολύσεις των διοικητικών και τις διαγραφές φοιτητών, η πρυτανική του αρχή αρνείται πεισματικά να κινηθεί στην κατεύθυνση σχεδιασμένων διεκδικήσεων για όλα τα παραπάνω. Αυτό όμως που κάνει με ιδιαίτερη συνέπεια είναι να εκφοβίζει τον φοιτητικό κόσμο ώστε να μην παρεμβαίνει και αντιδρά, να δημιουργεί κοινωνικούς αυτοματισμούς ενεργοποιώντας τα πιο αντιδημοκρατικά και αντιδραστικά κομμάτια της κοινότητας, να δημιουργεί κλίμα έντασης και να πολώνει το διάλογο ανάμεσα στην αρχή και τα υπόλοιπα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. 

Τα εσωτερικά ζητήματα, ένα δημόσιο αυτοδιοικούμενο πανεπιστήμιο έστω και κουτσουρεμένο μετά τις τελευταίες μεταλλάξεις του,  μπορεί και πρέπει να τα λύνει με δικές του συλλογικές διαδικασίες. Όποιοι/ες σχεδιάζουν άλλες «λύσεις» θα μας βρούνε απέναντι. Τα ζητήματα όμως, ακύρωσής του Δημόσιου Πανεπιστήμιου από την κεντρική εξουσία, θέλουν αγωνιστικό-διεκδικητικό μέτωπο. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει».