Με τρικ επιχειρεί ο Σαμαράς να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της σκληρής κυβερνητικής πολιτικής. Ξεκίνησε προεκλογικά ανεμίζοντας το περιβόητο "κοινωνικό μέρισμα" και τώρα προαναγγέλλει φθηνότερα εισιτήρια στις αστικές συγκοινωνίες. Στην ουσία, όμως, τα εισιτήρια δεν φθηναίνουν, καθώς καταργούνται οι χαμηλού κόστους κάρτες απεριορίστων διαδρομών σε λεωφορεία και τρόλεϊ, ενώ περιορίζεται σε 70 έναντι 90 λεπτών ο χρόνος ισχύος του εισιτηρίου. Επινοούνται κι άλλα τρικ, όπως αυτό με τους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ, που "μένουν"... φεύγοντας!

Ο Σαμαράς κλιμακώνει την επικοινωνιακή πολιτική του συναντώμενος στην Πορτογαλία με τον Σόιμπλε. Θα ζητήσει, λέει, την κατανόησή του για να χαλαρώσει το Μνημόνιο. Χθες, όμως, οι Βρυξέλλες παρήγγειλαν ότι, για να πάρει η Ελλάδα τις δύο δόσεις τον Ιούλιο, πρέπει να έχει προχωρήσει σε όλες τις "δράσεις", συμπεριλαμβανομένων των διαθεσιμοτήτων, δηλαδή των κατ' ουσίαν απολύσεων. Μέχρι το τέλος του έτους πρέπει να απολυθούν 17.000 εργαζόμενοι από τον δημόσιο τομέα, ενώ από προχθές παρακάμπτεται η νομοθεσία και απελευθερώνονται οι ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Κοινό, γαρ, το μέλλον όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα...

Η εσωτερική υποτίμηση λειτουργεί συνολικά εις βάρος της κοινωνίας. Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων μαζί με την ανεργία και την ύφεση οδηγούν στη συντριβή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, στη μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα ελεημοσύνης, στη διαιώνιση της λιτότητας. Δεν υπάρχει οδός διαφυγής μέσα στο "σύμπαν του Μνημονίου".

Ενώ ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος μιλάνε για το τέλος του Μνημονίου, η τρόικα έχει φροντίσει να δέσει την Ελλάδα και τις άλλες οικονομικά ασθενείς χώρες. Θέτει υπό αίρεση τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, περίπου 19 δισ. ευρώ έως το 2020, εάν η Ελλάδα δεν ακολουθεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις, δηλαδή δεν ρίχνει το χρέος και το έλλειμμα, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στον Κανονισμό και περιλαμβάνονται σε μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ και της Τράπεζας της Ελλάδος, που δημοσιεύει σήμερα η "Αυγή". Τι είδους διαπραγμάτευση θα κάνει η κυβέρνηση, όταν τα έχει δώσει όλα και, το χειρότερο, έχει αποδεχθεί επαχθείς όρους με κίνδυνο να χάσει και τα λίγα που έχει πάρει;

Αν έχει να κερδίσει κάτι ο Σαμαράς από την επίσκεψή του στη Λισσαβώνα, αυτό δεν είναι η επιβεβαίωση της υποτέλειάς του προς τον Σόιμπλε. Η Πορτογαλία αρνήθηκε να πάρει τις δόσεις του δανείου από την τρόικα, επειδή το ανώτατο δικαστήριο της χώρας κατήργησε περικοπές στους μισθούς και η κυβέρνηση δεν μπήκε στην αδιέξοδη αναζήτηση των περιβόητων "ισοδύναμων μέτρων". Και να σκεφτεί κανείς ότι το δημοσιονομικό όφελος από τις απολύσεις των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων και των άλλων 17.000 δημοσίων υπαλλήλων φέτος είναι ελάχιστα εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή οι απολύσεις δεν γίνονται για δημοσιονομικούς λόγους, αλλά για λόγους "φρονηματισμού" και πειθάρχησης των πολιτών.

Υπάρχουν, λοιπόν, στην Πορτογαλία "μαθήματα και μαθήματα" για τον κ. Σαμαρά.

(Από το κύριο άρθρο της χθεσινής ΑΥΓΗΣ)