Αντιμέτωπη με τα επίχειρα της ήττας της η κυβέρνηση, μόλις δυο μέρες μετά τις εκλογές, αναζητεί επικοινωνιακά τεχνάσματα, αποδιοπομπαίους τράγους και εκλογικές μεθοδεύσεις ώστε να αναστείλει τις γοργές πολιτικές εξελίξεις και να μεταθέσει τη στιγμή της κρίσης όσο αργότερα μπορεί, κοντά στην προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου, που φαίνεται άκαρπη.


Μέσα σ' έναν ευρωπαϊκό Νότο που βράζει κατά της λιτότητας και της Μέρκελ, ο Σαμαράς περιφέρεται στις Βρυξέλλες ως υποτακτικός της καγκελαρίου, εκλιπαρώντας για μικροδιευκολύνσεις ψηφοθηρικού χαρακτήρα. Οι συζητούμενες φορολογικές αλλαγές, χωρίς να αναιρούν την προκλητική ανισότητα, μοιάζουν με "εκλογικό μέρισμα". Με δεδομένη τη συνέχιση του Μνημονίου, ο Σαμαράς επιλέγει να θυσιάσει συμβολικά τον Στουρνάρα προκειμένου να φύγει το κεντρικό πρόσωπο του οικονομικού επιτελείου, αλλά να παραμείνει η ίδια πολιτική. 

Ο υπ. Οικονομικών ωστόσο δεν διατίθεται για "θυσία" και διαπραγματεύεται τη θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, δηλαδή την παραμονή του στην πολιτική κορυφή, και μάλιστα σε θέση κοινοβουλευτικά ανεξέλεγκτη. Ο Βενιζέλος διαμηνύει ότι δεν συγκατατίθεται, χωρίς να καθιστά σαφές και πάλι αν το εννοεί. Οι πατέρες της νίκης είναι πολλοί, αλλά της ήττας κανένας. Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός προβλέπεται θερινής χρήσεως και προεκλογικής κοπής.

Ξένοι οίκοι προειδοποιούν τον Σαμαρά ότι η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ενισχύσει τη θέση του κατά τη συζήτηση για τη ρύθμιση του χρέους. Δηλαδή αναγνωρίζουν την ανατροπή του εσωτερικού συσχετισμού και ταυτοχρόνως επιμένουν να κλείσει ο Σαμαράς το μείζον θέμα, χωρίς την πρωταγωνιστική εμπλοκή της Αριστεράς. 

Ο Σαμαράς, ακόμη κι αν ήθελε, δεν μπορεί να διαπραγματευτεί. Ο δεύτερος και ο τέταρτος των εκλογών δεν μπορούν να συγκροτήσουν κυβερνητική πλειοψηφία την οποία θα λάβουν σοβαρά υπόψη οι δανειστές. Η κυβερνητική κομπορρημοσύνη, σύμφωνα με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και νικητής, δεν έχει "ρεύμα νίκης", δεν μπορεί να κρύψει την αδιαμφισβήτητη εκτίμηση ότι Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ έχουν ρεύμα ήττας.

Απόδειξη αυτής της συνεχιζόμενης ροπής προς την εκλογική ήττα είναι η βιαστική ανακίνηση θέματος κατάργησης του μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει από θέση αρχής υπέρ της απλής και άδολης αναλογικής με συνταγματική κατοχύρωση. Γνωρίζει ότι, ακόμη κι αν δεν επιτύχει αυτοδυναμία, θα είναι άλλες δυνάμεις υποχρεωμένες να συμπράξουν ή να ανεχθούν την κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ στη βάση του ψηφισμένου προγράμματός του. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε πορεία εξουσίας, συσπειρώνει και διευρύνεται. Το πρόβλημα, με το "αναλογικότερο σύστημα", θα το έχουν οι καταρρέοντες κυβερνητικοί σχηματισμοί, οι οποίοι μπορεί να οδηγηθούν σε πολυκερματισμό, ως αντανάκλαση της σοβούσας εσωτερικής κρίσης τους. Η Κεντροδεξιά τρέμει με το φάσμα της Κεντροαριστεράς...

Κανένα κόλπο, καμιά μεθόδευση, κανένα καμουφλάζ της λιτότητας πίσω από "νέους υπουργούς" δεν μπορεί να αναστείλει τις κοινωνικές διεργασίες και την αντανάκλασή τους στο πολιτικό επίπεδο, τη λαϊκή αξίωση για δημοκρατική διέξοδο και παραγωγική ανασυγκρότηση.

(Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ)