Κώστα Σπαρτινός, υποψήφιος δήμαρχος Πατρέων: «Η Πατρινέλα του σήμερα είμαστε όλοι εμείς»

Κώστας Σπαρτινός, υποψήφιος δήμαρχος Πατρέων.

Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα να ζούμε και να δημιουργούμε σε μία πόλη που θέλουμε να μας κάνει υπερήφανους, λέει στην ΑΥΓΗ

Με αφορμή το κλείσιμο σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα των υποψηφιοτήτων για τους αντίστοιχους δήμους, η εφημερίδα ΑΥΓΗ της Κυριακής, φιλοξενεί σήμερα συνέντευξη των δύο παραπάνω προσώπων υπό τον τίτλο: «Με δυναμική οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ».

Η μυθική Πατρινέλα.

Παρακάτω συνέλεξα και σας παρουσιάζω αποσπάσματα από την συνέντευξη του Κώστα Σπαρτινού, υποψηφίου δημάρχου Πατρέων, που υποστηρίζει ότι «Η Πατρινέλα του σήμερα είμαστε όλοι εμείς», αναφερόμενος στην ιστορία της Πατρινέλας που στοιχειώνει την Άνω Πόλη της Πάτρας, σύμφωνα με τον μύθο, καθώς δεμένη όλη την ημέρα στο φάτνωμα που βρίσκεται στα τείχη του βυζαντινού Κάστρου, το βράδυ λύνεται και γυρίζει στην πόλη, με τις αλυσίδες της να ακούγονται που σέρνονται στους δρόμους ενώ περπατά, θρηνώντας τον χαμό κάποιου Πατρινού ή αγγέλλοντας κακά που θα συμβούν στην Πάτρα [1].

Ο υποψήφιος δήμαρχος Πατρέων αναφέρει τα παρακάτω:

«…Θέλουμε να βάλουμε την Πολιτική και την Αυτοδιοίκηση πάνω από τα συμφέροντα και τις ιδιοτέλειες. Ονειρευόμαστε μία Πάτρα σύγχρονη, αντάξια της ιστορίας της και του πολιτισμού που “κρύβει” στις στοές του ιστορικού κέντρου της και στις γειτονιές που το περικλύουν, στα κτήρια και στα μνημεία της, που αναδεικνύουν την Πάτρα του παρελθόντος, πάνω και πλάι στην οποία δομήθηκε η σημερινή μας πόλη.

»Ο Ιστορία μιλάει για το φάντασμα της μυθικής Πατρινέλας, που πλανιέται στην Άνω Πόλη, κάτω από το Κάστρο και προστατεύει τους κατοίκους της από τους εχθρούς. Η Πατρινέλα του σήμερα είμαστε όλοι εμείς, που υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα να ζούμε και να δημιουργούμε σε μία πόλη που θέλουμε να μας κάνει υπερήφανους».

»Οι συμπολίτες μας αναζητούν μία προοπτική που θα εμπνέεται από ένα κοινό όραμα για την πόλη και θα υλοποιείται από ένα συνεκτικό σχέδιο για μία άλλη Πάτρα, συμμετοχική, δημοκρατική, ευαίσθητη στις ανάγκες τους, ειδικά της νέας γενιάς, που βιώνει δραματικά αδιέξοδα».

»Μία Πάτρα ανοιχτή και αλληλέγγυα προς όλους όσοι διαμένουν σε αυτή μόνιμα ή πρόσκαιρα και πιστεύουν ότι η κοινή δράση είναι προϋπόθεση για την ευημερία».

»Στον αγώνα αυτό στοχεύομε να συμπαραταχθούμε με όλες τις ζωντανές, προοδευτικές, δημοκρατικές και αριστερές δυνάμεις της πόλης μας. Μίας πόλης που της αξίζει ένα καλύτερο μέλλον, μακριά από το σημερινό ασφυκτικό σκηνικό, που έχουν δημιουργήσει πολύχρονες δημοτικές πρακτικές, που τα τελευταία χρόνια έχουν επιβαρύνει οι αντικοινωνικές πρακτικές του Μνημονίου».

Και ενημερώνει ότι:

«Η Ριζοσπαστική Αυτοδιοικητική Πρόταση – Πάτρα Ανθρώπινη Πόλη ιδρύθηκε πρόσφατα, το περασμένο φθινόπωρο, είναι όμως έτοιμη να δώσει τον δύσκολο, αλλά νικηφόρο αγώνα των δημοτικών εκλογών. Και να φέριει την ανατροπή στον Δήμο της Πάτρας».

---

[1] Η Πατρινέλα, γράφεται και Πατρινέλλα, σύμφωνα με όσα γράφει η έγκυρη Βικιπαίδεια, είναι στην λαϊκή παράδοση το στοιχειό των Πατρών. Αποτελείται από τμήματα δύο αγαλμάτων , ο κορμός και το κεφάλι, ακρωτηριασμένου γενειοφόρου αντρός εντοιχισμένο σε κοίλωμα του κάστρου της Πάτρας. Παλιότερα ήταν ορατό από όλη την πόλη και στην λαϊκή παράδοση έπαιρνε μορφή γυναίκας και προστάτευε την πόλη. Το άγαλμα βρίσκεται ακόμα και σήμερα στο νότιο τείχος του κάστρου αλλά δεν είναι πλέον ορατό όπως παλαιότερα λόγω δημοτικών κτιρίων που έχουν κτιστεί μπροστά του.Η Πατρινέλα αποτελείται από ακρωτηριασμένο κορμό αγάλματος Ρωμαίου αντρός και κεφάλι άλλου αγάλματος γενειοφόρου αντρός που πολλοί θεωρούν ότι είναι ο ιδρυτής της πόλης ο Πατρέας. Πιθανότατα η κεφαλή προέρχεται από άγαλμα που απεικόνιζε τον Δία ή κάποιον άλλο θεό ή ήρωα της αρχαιότητας.
Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση η Πατρινέλα έμενε στον νοτιοανατολικό πύργο του κάστρου κι έβγαινε κάθε βράδυ στους δρόμους της πόλης , τα μεσάνυχτα. Κατά άλλη παράδοση έβγαινε μόνο όταν ήταν να έρθει κάποιο κακό και την άκουγαν να κλαίει. Θεωρούνταν προστάτης της πόλης που την φύλαγε από την χολέρα και την πανούκλα. Άλλες φορές έβγαινε σέρνοντας αλυσίδες για να πενθήσει κάποιο σημαντικό Πατρινό που πέθανε.
Ο Νώτης Νησώτης στο ποίημα του "Πατρινέλα" αναφέρει ότι είναι μια πανέμορφη κοπέλα που έγινε στοιχειό αφού την φυλάκισαν στο κάστρο αλυσοδεμένη και πέθανε. Μας λέει ότι δεν μπορεί να τη δει ανθρώπινο μάτι αλλά μόνο όποιος πιει μαγική σκόνη αλλά όταν περνά κοντά του καταλαβαίνει ένα θρόισμα που τον παγώνει, αυτό το λένε στρατιώτες που φύλαγαν σκοπιά και φυλακισμένοι όταν το κάστρο ήταν φυλακή. Βγαίνει μόνο όταν ο ουρανός δεν έχει αστέρια και τριγυρνά στις επάλξεις φωνάζοντας "μην με αρπάξεις" έχοντας στοιχειώσει όταν την άρπαξαν και την φυλάκισαν.