Του είχε μείνει μέσα του αυτό, από τον παλιό «Ρηγά» των δύσκολων χρόνων της νιότης του!

19 Οκτωβρίου 2013. Ο Γιώργος Σπαθαράκης (με το μπλε σκούρο πουκάμισο) στο ΜΛΤ κατά την ημερίδα για το μέλλον του αγώνα των εργαζομέων στην ΕΡΑ Πάτρας. Δύο μήνες μετά, εισήχθη στο νοσοκομείο Ρίου για θεραπεία από την επάρατο. Νοσηλεύτηκε στην Εντατική μέχρι τα χαράματα σήμερα, όπου δραπέτευσε η ψυχή του για τον κόσμο της αιωνιότητας!

Αυτό που θα συμφωνούσε μαζί σου, ο Γιώργος Σπαθαράκης, ήταν άγραφη δέσμευση

Για τον αείμνηστο εκδότη και δημοσιογράφο Γιώργο Σπαθαράκη, που έφυγε από την ζωή σήμερα τα χαράματα, καταθέτοντας την μαρτυρία μου, έχω να πv μόνοn τούτα τα λίγα: Ήταν από τους ανθρώπους που τον διέκρινε η ευαισθησία και η κρητική λεβεντιά του. 

Τον γνώρισα ως σύντροφο από το ΚΚΕ Εσωτερικού, όταν επανήλθα στην Πάτρα, τον Αύγουστο του 1974, παραμονές της κατάρρευσης της χούντας του Ιωαννίδη. Καλύτερα όμως τον κατάλαβα όταν βρεθήκαμε σε διαφορετικά μετερίζια. Αυτός εκδότης της εφημερίδας ΓΕΓΟΝΟΤΑ, εγώ συνδικαλιστής, Γραμματέας της Ένωσης Εργατοϋπαλλήλων Τύπου Πατρών, μετά το 1982, που επέστρεψα στην Πάτρα, κατόπιν εργασιακής παραμονής στην Αθήνα, εργαζόμενος στο οικονομικό περιοδικός «Οικονομικός Ταχυδρόμος». 

Η οικονομική δυσπραγία πλήττει την εφημερίδα, οι εργαζόμενοι τυπογράφοι διαμαρτύρονται για την καθυστέρηση της πληρωμής των κι εγώ να του προσθέτω ένα ακόμη εμπόδιο. Την πληρωμή βάσει νέας αυξημένης τιμής ημερομισθίων μέσω της καινούργιας συνομολογημένης ΣΣΕ. Δεν είπε ποτέ όχι. Περνούσε δυσκολίες, αλλά πλήρωνε τα χρέη του έστω και αργά, χωρίς διαμαρτυρία. Αυτό που θα συμφωνούσε μαζί σου, ήταν άγραφη δέσμευση. Του είχε μείνει μέσα του αυτό, από τον παλιό «Ρηγά» των δύσκολων χρόνων της νιότης του. Ξεπηδούσε από την ψυχή του ο Κρητικός! Ποτέ δεν έκλεισε την πόρτα του γραφείου του. Δεν κρύφτηκε, δεν έχασε την λεβεντιά του! 

Κι όταν εγώ βγήκα στην σύνταξη, τον συναντούσα πότε-πότε στο γραφείο της εφημερίδας του. Τα λέγαμε γύρω από τα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η αριστερά σήμερα. Για τις οικονομικές δυσκολίες του, που τις αντιμετώπισε με την διάθεση σελίδων της εφημερίδας του σε καταχωρίσεις, με τις οποίες εξοφλούσε το υπέρογκο χρέος του, για να μην πάει φυλακή, για να μην κηρύξει πτώχευση, για να μην κοροϊδέψει. Και τα κατάφερε να βγει αλώβητος από ηθικής πλευράς. Κι όταν έφευγα μου έλεγε ευχαριστημένος: Να περνάς να σε βλέπω βρε! 

Στο μυαλό μου κρατώ την εικόνα του φίλου Γιώργου. Ευτυχώς όχι του ασθενούς Γιώργου Σπαθαράκη, δεν το άντεχα. Είναι ο φίλος που έφυγε για το αιώνιο ρεπορτάζ, που ποτέ δεν θα μάθουμε το περιεχόμενό του. Δεν θα το διαβάσουμε στα ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Είναι από τα οφ δη ρέκορ, που ποτέ δεν δημοσιεύονται. Στο καλό αγαπημένε φίλε. Θα διαβάζω κάθε πρωί την εφημερίδα σου και θα νοιώθω ότι είσαι ευτού, στη θέση σου, στο γραφείο σου. Έτοιμος για να στηλιτεύσεις τα κακά συμβάντα γύρω σου.   

     ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΣ

Διαχειριστής του Istologio G. Mosxou